Χωρίς μάσκα το "επιτελικό" κράτος είναι για τις επιθεωρήσεις…

 

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όταν κάποια στιγμή λήξει αυτή η περιπέτεια με τον κορονοϊό, οι επιθεωρησιογράφοι θα έχουν πολλή δουλειά. Όσα τραγελαφικά γίνονται με τις μάσκες, ειδικά στα σχολεία, θα τραντάζουν το Δελφινάριο από τα γέλια και μακάρι να είναι όλα, καλά ώστε να πηγαίνει να τα απολαμβάνει και ο κ. Χαρδαλιάς.

 

Εντάξει, δεν πρέπει να υπερβάλλουμε. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό που αποκαλούμε «διοίκηση» ή «κράτος» τα κάνει ρόιδο σε μια δουλειά την οποία αναλαμβάνει. Ούτε θα άλλαζε τόσο πολύ μέσα σε ένα χρόνο, επειδή έτσι θέλει η θηριώδης κυβερνητική προπαγάνδα, που το βάφτισε «επιτελικό»-τρομάρα του. Τα φτιασιδώματα δεν κρατάνε πολύ.

 

Όμως, αυτό που έγινε με τις μάσκες-γίγαντες είναι η κατάληξη μιας σειράς γκαφών, αλλά και συνειδητών επιλογών, που αποδεικνύουν ότι όσοι καθοδηγούν αυτό το κράτος-παρά τους συνεχείς αυτοεπαίνους, στους οποίους επιδίδονται- δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα.

Οι «επιτελάρχες», λοιπόν, είχαν πάνω από δυο μήνες για να προετοιμάσουν τη λειτουργία των σχολείων. Γνώριζαν ότι η πανδημία επανακάμπτει. Επομένως η δικαιολογία του «αιφνιδιασμού» δεν υπάρχει. Και τα έκαναν μούσκεμα.

 

 

Σωστή προετοιμασία σήμαινε πρώτα απ’ όλα να τηρηθούν οι συμβουλές των ειδικών, στις οποίες, κατά τα άλλα, ομνύουν. Και αυτό σημαίνει όσο το δυνατόν λιγότερα παιδιά σε κάθε αίθουσα. Και τι είδαμε; Την υπουργό Παιδείας να προσπαθεί να βγάλει χαμηλό μέσο όρο μαθητών, ανακατεύοντας σχολεία της Ανω Ραχούλας με εκείνα της Αθήνας. Την ξεπέρασε σε επινοητικότητα ο νέος αστήρ της Επιδημιολογίας κ. Μαγιορκίνης, ο οποίος έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά είτε στη σχολική τάξη είναι 25 είτε 15 παιδιά. Φυσικά, στο τέλος ήρθε ο πρωθυπουργός για να παραδεχθεί την πραγματικότητα: δεν μπορεί το «επιτελικό» κράτος να κάνει τίποτα, διότι δεν υπάρχουν αίθουσες. Τόσο απλό, αλλά και τόσο απομυθοποιητικό.

 

Σωστή προετοιμασία σημαίνει -έστω με 25 και 30 παιδιά στις αίθουσες- να υπάρχουν επαρκείς ποσότητες μασκών στα σχολεία. Αλλά κι εδώ ξεκίνησαν άλλα να λένε κι άλλα να κάνουν. Η κυρία Κεραμέως μας είπε στην αρχή ότι η μάσκα είναι ατομική υποχρέωση, επομένως το κράτος δεν ανακατεύεται. Δεν πρόλαβε ν’ αποσώσει τα λόγια της και ο συνάδελφός της κ. Θεοδωρικάκος εξήγγειλε τη χορήγηση δωρεάν μασκών μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίησης. Δεν εγνώριζε η μία δεξιά τους τι ποιούσε η άλλη; Σαν να μην έφτανε αυτό κάποιοι έδωσαν λάθος διαστάσεις στον κατασκευαστή, με αποτέλεσμα να μοιραστούν σε μικρά παιδιά μάσκες- γίγαντες και να γλεντάνε από χτες το μεσημέρι τα κοινωνικά δίκτυα.

 

Δεν μας έφταναν οι ψεκασμένοι αρνητές της μάσκας έρχονται και οι «επιτελικές» γκάφες να τους δίνουν πατήματα. Όμως, πέραν αυτών, η απόφαση να χρησιμοποιούν μάσκα τα πολύ μικρά παιδιά δεν είναι από τις ευτυχέστερες της Επιτροπής των ειδικών. Όσα γίνονται στα νηπιαγωγεία και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών, δείχνουν ότι το μέτρο πολύ δύσκολα θα εφαρμοστεί με επιτυχία. Μακάρι ο χρόνος να δείξει άλλα και να μην υποχρεωθούν να το μαζέψουν.

 

Καθώς θα μπαίνουμε σιγά-σιγά στον χειμώνα και θα γεμίζουν οι κλειστοί χώροι, η κατάσταση με την πανδημία θα επιδεινώνεται. Και δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιους ή ανάλογους ερασιτεχνισμούς, γκάφες και λάθη, που αύριο μπορεί να στοιχίσουν ακριβά.

 

Ελπίζουμε ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ , αντί για την συνήθη καυχησιολογία περί «επιτελικού» κράτους, να καταφέρουν αυτό που λέει η λαϊκή ρήση: παθός και μαθός