Ο «Χαζός», ο «Κλόουν» και ο Δρόμος

   

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

«Χαζός», «Κλόουν», «Σκάσε!», «Είσαι ο χειρότερος πρόεδρος που έχει γνωρίσει η Αμερική». Αυτές είναι μερικές από τις εκφράσεις-προσβολές που αντάλλαξαν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Τζο Μπάιντεν την Τρίτη το βράδυ, κατά τη διάρκεια της πρώτης τους τηλεοπτικής αντιπαράθεσης ενόψει των προεδρικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ.

 

Ο Πρόεδρος Τραμπ μιλούσε απευθείας στον αντίπαλό του, προσπαθώντας να τον αποσταθεροποιήσει, ενώ ο Μπάιντεν μιλούσε απευθείας στην κάμερα προσπαθώντας να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους, γράφουν οι New York Times. Οι τοποθετήσεις των υποψηφίων για το σύστημα υγείας, την οικονομία και τον κορονοϊό κατέληγαν σε εκφράσεις του τύπου: "είσαι βλάκας", "είσαι ψεύτης"!

 

Ο ίδιος ο συντονιστής - ο Chris Wallace του συντηρητικού καναλιού Fox News - έπρεπε να υψώσει πολλές φορές τη φωνή του για να καλέσει τους υποψηφίους (κυρίως τον Τραμπ) να τηρήσουν τους κανόνες. Για το CNN  ήταν ένα βράδυ «χάους».

 

Ο Τραμπ παρέκαμπτε συχνά τις ερωτήσεις του συντονιστή Chris Wallace, αποφεύγοντας για παράδειγμα να καταδικάσει σαφώς τους ρατσιστές οπαδούς της «λευκής υπεροχής» ή να παραδεχτεί την επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Ισχυρίστηκε επίσης ότι έχει πληρώσει "εκατομμύρια δολάρια" σε φόρους το 2016 και το 2017, χαρακτηρίζοντας fake news την έρευνα των New York Times, που αποκάλυψαν το Σαββατοκύριακο ότι πλήρωσε 750$ σε φόρους, το έτος της εκλογής του και το επόμενο.

 

Για την Washington Post, μεταξύ «διαπληκτισμών» και «αδιάκοπων διακοπών», η επί της ουσίας συζήτηση πέρασε «σχεδόν απαρατήρητη». «Οι πιο έντονες αντιπαραθέσεις έγιναν σχετικά με την στρατηγική κατά της πανδημίας, τον έλεγχο της βίας και την αναγνώριση του αποτελέσματος των εκλογών», σημειώνει η El Pais, εκφράζοντας τη λύπη της για το γεγονός ότι οι «προσωπικές επιθέσεις» δηλητηρίασαν τη συζήτηση. Αλλά εδώ είναι το μυστικό. Ποτέ οι Αμερικανοί δεν ψήφισαν με βάση την πρωταρχική αντίθεση, αυτή δηλαδή μεταξύ του πλούτου και της φτώχειας. Πάντοτε η αντιπαράθεση γίνονταν για τις δευτερεύουσες αντιθέσεις: τη νομιμοποίηση ή όχι των εκτρώσεων, τη θεωρία της εξέλιξης, το μεταναστευτικό, τη φυλετική υπεροχή (λευκός ρατσισμός), την ασφάλεια, τον κομμουνισμό (γενικά την δαιμονοποιημένη εξωτερική απειλή) κ.ά.

 

Και οι δύο πολιτικοί εκφράζουν τα οικονομικά συμφέροντα των υπερπλούσιων οικονομικών και πολιτικών ελίτ των ΗΠΑ. Οι διαφορές τους βρίσκονται στις αποχρώσεις. Αλλά οι αποχρώσεις όταν πρόκειται για προσωπικότητες όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και την πλανητική υπερδύναμη, καθίστανται σημαντικές.

 

Θυμίζουμε ωστόσο ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα, συνέβη και με τον Τζορτζ Μπους τζούνιορ. Και εκείνος "άκουγε τις φωνές του Θεού", όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Κι εκείνος κυκλοφορούσε με τη Βίβλο και δόξαζε τον πάστορα που τον "έσωσε" από τον αλκοολισμό! Και οι δύο εκφράζουν πολιτικά τη φονταμενταλιστική βαθιά συντηρητική Αμερική των πανίσχυρων προτεσταντικών Εκκλησιών(υπάρχει και γραφείο τους μέσα στο Λευκό Οίκο).

 

Από την άλλη πλευρά (στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος) είναι οι Δημοκρατικοί: ο Ομπάμα, η Κλίντον, ο Μπάιντεν, που δεν φορούν την σκληρή μάσκα του Τραμπ, αλλά την... ευγενική, εκείνη που "σφάζει με χαμόγελο!". Όμως δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τα λόγια του Νόαμ Τσόμσκι ούτε του Μπέρνι Σάντερς για την επικινδυνότητα του Τραμπ. Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την άνοδο της ακροδεξιάς στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο με την υποστήριξη της Ουάσινγκτον. Πολλοί δημοκρατικοί Αμερικανοί, όταν είδαν το Τζο Μπάιντεν στο ντιμπέιτ, είπαν: "θέλουμε τον Μπέρνι(Σάντερς)"! Τώρα όμως είναι αργά.

 

Παρόλα αυτά, η εκλογή του Τζο Μπάιντεν θα είναι μια νίκη του αντιφασιστικού-αντιρατσιστικού κινήματος στις ΗΠΑ. Γιατί αν κάτι ξεκίνησε να αλλάζει στη χώρα αυτή, αυτό είναι μέσα στην κοινωνία, στο δρόμο, στις αντιπαραθέσεις με τους μπάτσους του Τραμπ, στις αθλητικές εκδηλώσεις(μπάσκετ), στον πολιτισμό, στις συζητήσεις... Οι ίδιοι οι συστημικοί θεσμοί υποχρεώνονται τώρα να αναθεωρήσουν τη στάση τους, να κάνουν την αυτοκριτική τους για τον δομικό ρατσισμό που καλλιεργούσαν σχετικά με την "υπεροχή των λευκών"(Los Angeles Times). Αυτή η κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική αλλαγή, που ξεκίνησε με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, καθιστά το "τηλεοπτικό θέατρο" των Τραμπ και Μπάιντεν εντελώς φθηνό και γελοίο...