Αυτοπροστατευθείτε, αφού το "επιτελικό" κράτος το μόνο που ξέρει είναι η καραντίνα…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Είναι από τις σπάνιες φορές που συμφωνώ απολύτως με τον σημερινό πρωθυπουργό. Όντως, το δίλημμα, όπως ο ίδιος το έθεσε με το χτεσινό μήνυμά του, είναι «αυτοπροστασία ή καραντίνα». Αυτό είναι ένα ειλικρινές δίλημμα. Θα ήταν ειλικρινέστερο αν περιείχε ακόμα οκτώ λέξεις: «…αφού το επιτελικό κράτος αδυνατεί να σας προστατεύσει».

 

 

Μήπως είναι άδικη και υπερβολική η διαπίστωση; Μήπως αδικούμε και την κυβέρνηση και το «επιτελικό» (τρομάρα του…) κράτος και την προσπάθεια που έγινε την περασμένη άνοιξη, κατά την πρώτη φάση της πανδημίας; Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια, ότι την άνοιξη η κυβέρνηση έκανε μια επιτυχία, τηρουμένων των αναλογιών. Αδιαμφισβήτητο. Τι έμενε να κάνει στη συνέχεια; Να πατήσει πάνω σ’ αυτήν την επιτυχία και να προετοιμασθεί για τη δεύτερη φάση, την τωρινή, την οποία λίγο πολύ οι ειδικοί είχαν προαναγγείλει.

 

Έγινε αυτό; ΄Η μήπως επαναπαύθηκαν στις δάφνες της άνοιξης και τώρα τους έχουν κυκλώσει οι τσουκνίδες του χειμώνα; Για να δούμε:

1. Μήπως δεν ήξεραν ότι η πιο επικίνδυνη εστία μετάδοσης είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Αδύνατον. Το φώναζαν όλοι οι ειδικοί. Τότε γιατί έχουμε καθημερινά αποκρουστικές εικόνες σαρδελοποιημένων επιβατών; Προφανώς, επειδή-παρά τις εξαγγελίες- δεν έγιναν πιο συχνά τα δρομολόγια ούτε του Μετρό ούτε των λεωφορείων. Ο αρμόδιος υπουργός κ. Καραμανλής έχει κάποια ευθύνη; Αλήθεια, οι πιτσιρικάδες, που το βράδυ μαζεύονται σε πλατείες και πεζοδρόμους, γιατί να πάρουν στα σοβαρά τις εκκλήσεις να μην συνωστίζονται, όταν ακριβώς το ίδιο βλέπουν να γίνεται το απόγευμα στα μέσα μεταφοράς όταν πάνε, για παράδειγμα, στα φροντιστήριά τους;

 

 

2. Η δεύτερη εστία μετάδοσης είναι τα σχολεία. Από το κλείσιμό τους τον περασμένο Ιούνιο μέχρι τώρα που άνοιξαν για τη νέα χρονιά μεσολάβησαν δύο και πλέον μήνες, χρόνος επαρκής για προετοιμασία. Υπήρξε; Ή οι συναρμόδιοι υπουργοί έλεγαν άλλα αντ’ άλλων για τις μάσκες; Εγινε προσπάθεια να βρεθούν επιπλέον χώροι, ώστε να μην έχουμε 25 και 28 παιδιά στην ίδια αίθουσα; Εμείς το μόνο που ακούσαμε ήταν μια δικαιολογία του στιλ «τι 15 τι 25»(παιδιά) και μάλιστα από υπεύθυνα(επιστημονικά) χείλη. Η αρμόδια υπουργός κυρία Κεραμέως, οι Δήμαρχοι ή ο όποιος άλλος υπεύθυνος έχουν καμιά ευθύνη;

 

3. Πόσο αποτελεσματικές είναι οι εκκλήσεις κατά του συνωστισμού και υπέρ της χρήσης μάσκας, όταν ακόμα και υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι τις γράφουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους; Καταλογίστηκε κάποια ευθύνη γι’ αυτά ή όλα ωραία και καλά;

 

4. Με την άλλη, πιθανή, εστία μετάδοσης, τους μετανάστες, τι έγινε όλους αυτούς τους μήνες μετά τη λήξη της πρώτης καραντίνας; Δύσκολο το πρόβλημα αναμφισβήτητα, αλλά έγινε κάποια συστηματική προσπάθεια ενημέρωσης ειδικά στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, όπου ζουν πολλοί μαζί;

 

Όλα αυτά είναι απλώς ενδεικτικά υποχρεώσεων του «επιτελικού» (τρομάρα του…) κράτους, τις οποίες δεν τήρησε. Ο πρωθυπουργός το γνωρίζει, αλλά δεν μπορεί να το παραδεχτεί. Γιατί τότε θα έπρεπε να είχε στείλει κάποιους στο σπίτι τους, μαζί με τις δικαιολογίες τους. Και να παραδεχτεί ότι η κυβέρνησή του κινδυνεύει τώρα-και περισσότερο τον χειμώνα που πλησιάζει- να πέσει θύμα της ανοιξιάτικης επιτυχία της.

 

Ελπίζουμε να μη συμβεί. Γιατί τότε θα έχει επαληθευτεί αυτή η ρήση του Αμερικανού βοτανολόγου Τζορτζ Ουάσιγκτον Κάρβερ: «Το 99% των αποτυχιών οφείλονται σε ανθρώπους που έχουν τη συνήθεια να δικαιολογούνται».