Σιγά, η κοινωνία κοιμάται … ενώ η κυβέρνηση της σκάβει λάκκους!

 

γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος   

 

Με τον «εκφοβισμό της καραντίνας» η κυβέρνηση κρατάει μακριά από το κέντρο της δημοσιότητας τα λάθη της και τις θεσμικές εκτροπές στον τρόπο διακυβέρνησης.

 

Όσο η συνολική κατολίσθηση επιταχύνεται, τόσο η κυρίαρχη εξουσιαστική ομάδα μεθοδεύει αδίστακτα κάτι περισσότερο από την επιβολή της πολιτικής της: την αναπαραγωγή της, με κάθε μέσο.

 

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

 

μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

 

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

 

Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

 

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

 

A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

  

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

 

Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω»

 

Κ. Καβάφης; Τείχη.

 

Κουίζ μικρής δυσκολίας: σε τι μοιάζει με τους υπολογιστές η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη; Απάντηση: πίσω από το «πρόγραμμα» που φαίνεται ότι την «αντιμετωπίζει», τρέχουν και άλλα προγράμματα.

 

Η υγειονομική κρίση αξιοποιείται ως προπέτασμα καπνού για να «περάσουν» νόμοι και αλλαγές -που σε άλλη περίπτωση θα έβγαζαν στο δρόμο τους πολίτες. Και ταυτόχρονα ως άλλοθι στην αποτυχία αντιμετώπισης της ιδίας της πανδημίας.

 

Με τον «εκφοβισμό της καραντίνας» η κυβέρνηση κρατάει μακριά από το κέντρο της δημοσιότητας τα λάθη της, την επιχείρηση εκθεμελίωσης της κοινωνίας και τις θεσμικές εκτροπές στον τρόπο διακυβέρνησης.

 

Σε μεγάλο βαθμό της βγαίνει. Η κοινωνία καθεύδει . Οι φοβισμένοι πολίτες υφίστανται και σιωπούν. Μόνο η σχετικά μεγάλη κινητοποίηση των φοιτητών έσπασε το τείχος της αδράνειας.

 

Είναι λίγο μπροστά σ αυτά που συντελούνται στο σκότος του εκφοβισμού. Από μακριά η εικόνα της χώρας δείχνει αποκρουστική και πλησιάζει την περίπτωση της Ουγγαρίας του Ορμπάν. Πρόκειται για σκηνικό καταστροφής.

 

Οι υπουργοί με διαδοχικά νομοσχέδια σκάβουν λάκκους για τη βίαιη αναδιανομή πλούτου, την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων και την αναθεώρηση εθνικών δογμάτων στην εξωτερική πολιτική .

 

Η ευτέλεια στο δημόσιο λόγο, η ακροδεξιά κουλτούρα , ο αυταρχισμός , οι καθεστωτικές αντιλήψεις επιδιώκουν τη διαιώνιση της σημερινής εξουσίας- όπως κατανέμεται ανάμεσα σε μια πολιτική ομάδα γύρω από ένα πρόσωπο και σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες και μιντιάρχες.

 

Το μιντιακό σύστημα κρύβει την αλήθεια, με επιχειρήσεις αλλαγής ατζέντας και αποπροσανατολισμού. Καλλιεργούν ψευδαισθήσεις και αλλοιώνουν το πολιτικό παιχνίδι με «ενημερωτικό» και δημοσκοπικό εξαγνισμό του Μητσοτάκη και μπούλινγκ στον Τσίπρα.

Αν τους πάρει τοις μετρητοίς κάποιος που δεν ζει στη τη χώρα θα πιστέψει ότι ο πρώην Πρωθυπουργός είναι ένας σατανικός τύπος, που βυσσοδομεί εναντίον μιας καλής κυβέρνησης-αραχτός σε βίλλες και καπνίζοντας πούρα σε κότερα.

 

Από την άλλη ο σημερινός Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του βαδίζουν από τη μια επιτυχία στην άλλη και χωρίς την επιδημία οι πολίτες θα ζητωκραύγαζαν στους δρόμους υπέρ τους.

 

Η αλήθεια είναι ότι η πυραμίδα της κυβερνητικής ασυδοσίας ωθεί τη χώρα στο δρόμο της ολικής αποτυχίας. Των οικιών ημών εμπιπραμμένων αυτοί άδουν.

 

Ο πρωθυπουργός λέει ότι θέλει , χωρίς μιντιακό αντίλογο. Οι υπουργοί φάσκουν και αντιφάσκουν και δεν έχουν καμία συνέπεια. Η κυβέρνηση αναιρεί τον εαυτό της και αυτό περνάει σαν ευελιξία.

 

Στα ελληνοτουρκικά ένας κλειστός κύκλος στο μέγαρο Μαξίμου- ερήμην της ελληνικής διπλωματίας και με προφανή απόσταση του υπουργού Εξωτερικών- διαμορφώνει κλίμα υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας-υπό την πίεση διεθνών παραγόντων .

 

Στο πεδίο της απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους αφαιρούνται σταδιακά από τους εργαζόμενους όσα κέρδισαν με αγώνες δεκαετιών, στο συνδικαλισμό, τις αμοιβές, την πρόνοια, την ασφάλιση, τους όρους εργασίας, την κάλυψη της ανεργίας.

 

Στον τομέα υποστήριξης της κοινωνίας αποδυναμώνονται το ΕΣΥ και δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων και προς όφελος όσων έχουν να πληρώσουν.

 

Στην οικονομία νομοθετείται η ενίσχυση των ισχυρών, η αποδυνάμωση των εργαζόμενων και η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, με την άνιση κατανομή των κρατικών πόρων, του τραπεζικού χρήματος και των κοινοτικών κονδυλίων.

 

Στη διοίκηση η φαυλοκρατία κυριαρχεί, η αξιοκρατία εξοβελίζεται και το «κράτος των μετακλητών» διευρύνεται, εγκαθιστώντας κυβερνητικούς πραιτοριανούς παντού..

 

Η ενημέρωση μονοπωλείται από την κυβέρνηση στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ και παραδίδεται στην ασυδοσία των ιδιοκτητών στην ιδιωτική ραδιοτηλεόραση.

 

Η χώρα αποθεσμοποιείται με την παράκαμψη ανεξαρτήτων αρχών, τις παρεμβάσεις στη

 

Δικαιοσύνη και τις αυταρχικές επιλογές πέρα από κάθε έλεγχο. Η αστυνομοκρατία είναι μέθοδος επίλυσης προβλημάτων..

 

Στην κοινοτική Ευρώπη η χώρα διολισθαίνει στο περιθώριο , χωρίς παρουσία και η μόνη πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού για το «πιστοποιητικό εμβολιασμού» απορρίφθηκε, χλευάσθηκε και καταγγέλθηκε

 

Στον εγχώριο δημόσιο βίο επιστρέφουμε στις εποχές της χειραγώγησης του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών από τους ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ.

 

Η ευτέλεια και οι αγοραίες πρακτικές χαρακτηρίζουν τη δράση κυβερνητικών βουλευτών, ενώ η ακροδεξιά επιβάλει την αποκρουστική ατζέντα της στο κόμμα των Καραμανλήδων.

 

Η κοινωνία ωθείται στην παρακμή , σε συμπεριφορές ζούγκλας και κυνήγι μαγισσών, με την ανακίνηση κατώτερων αισθημάτων του πλήθους..

 

Η πολιτική θυσιάζεται στην επικοινωνία και στις σκηνοθετημένες εμφανίσεις . Οι επιδερμικές προσεγγίσεις και τις κορώνες παίρνουν τη θέση του πολιτικού λόγου.

 

Η συνταγματική διακυβέρνηση αλλοιώνεται με τη μετατροπή του υπουργικού Συμβουλίου σε μπουλούκι εντολοδόχων- υπό τις υποδείξεις υπαλλήλων και εξωκοινοβουλευτικών, που μετατρέπουν τα χαρτοφυλάκια σε γραμματειακές υπηρεσίες του πρωθυπουργοκεντρικού μηχανισμού .

 

Όσο η συνολική κατολίσθηση επιταχύνεται, τόσο η κυρίαρχη εξουσιαστική ομάδα μεθοδεύει αδίστακτα κάτι περισσότερο από την επιβολή της πολιτικής της: την αναπαραγωγή της, με κάθε μέσο.

 

Καθώς όλα αυτά κρύβονται κάτω από την μιντιακή ομπρέλα ή εξωραΐζονται κιόλας ως «εκσυγχρονισμοί», η κοινωνία δείχνει να μην αντιλαμβάνεται σε ποια κατάσταση θα βρεθεί η χώρα όταν έλθει η στιγμή της αλήθειας.

 

Τα «Τείχη» του μεγάλου Αλεξανδρινού είναι η ακριβέστερη περιγραφή των σημερινών Ελλήνων.

 

Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος