Εμβολιασμοί, συμπτώσεις και ευθύνες

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Μέσα σε λίγες ημέρες σημειώθηκαν στην Κέρκυρα δύο πανομοιότυπα περιστατικά νευρολογικής φύσεως σε ανθρώπους που μόλις είχαν λάβει τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Και στις δύο περιπτώσεις οι εμβολιασμένοι, μια νοσηλεύτρια πρώτα και ένας γιατρός στη συνέχεια, παρουσίασαν αδυναμία / παράλυση στα κάτω άκρα αμέσως μετά τη λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου.

 

Έχει ενδιαφέρον ο χειρισμός των υποθέσεων από την πολιτεία αλλά και τους ειδικούς, οι οποίοι κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια αποσύνδεσης των περιστατικών από το εμβόλιο και τυχόν παρενέργειες που έχει. Ενδιαφέρον επίσης έχει και η ακαριαία παρέμβαση της Δικαιοσύνης, η οποία διέταξε έρευνα για πιθανή διασπορά ψευδών ειδήσεων κατά όποιου τόλμησε να μιλήσει για παρενέργειες του εμβολίου.

Με δεδομένο ότι στη χώρα μας έχουν πραγματοποιηθεί ήδη περί το μισό εκατομμύριο εμβολιασμοί, τα δύο περιστατικά στην Κέρκυρα, ακόμη κι αν αποδειχτεί ότι συνδέονται με τον εμβολιασμό, μπορεί κάποιος να πει ότι κινούνται μέσα στο «θεμιτό» όριο των παρενεργειών ενός φαρμάκου. Υπό αυτήν την έννοια και καθότι το πλάνο του γενικού εμβολιασμού της χώρας είναι στην πρώτη φάση της εξέλιξής του, είναι μάλλον κατανοητή η προσπάθεια να μη γίνει πολλή κουβέντα για περιστατικά που ενδεχομένως παραπέμπουν σε παρενέργειες.

 

Τα περιστατικά αυτά, ωστόσο, φέρνουν στην επιφάνεια κάποιες βάσιμες απορίες, οι οποίες μάλιστα μπορεί να εξελιχθούν σε βάσιμους φόβους και ανησυχίες.

Σε ποιον βαθμό έχουν μελετηθεί οι βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες των εμβολίων που χορηγούνται κατά εκατομμύρια; Και ποιος έχει την ευθύνη σε περίπτωση που τα εν λόγω φάρμακα προκαλούν βλάβες;

 

Καθώς ο μαζικός εμβολιασμός σε παγκόσμια κλίμακα βρίσκεται στα πρώτα στάδιά του είναι μάλλον λογικό το συμπέρασμα ότι βραχυπρόθεσμα τα εν λόγω σκευάσματα δεν προκαλούν παρενέργειες (ή αυτές που προκαλούν είναι εντός των αποδεκτών στατιστικών).

 

Ως προς τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πιθανές παρενέργειες των εμβολίων, αυτές θα καταγραφούν με το πέρασμα των ετών…

Και στο σημείο αυτό προκύπτει ένα ερώτημα για το μέλλον: Ποιος θα πληρώσει αν, για παράδειγμα, εξαιτίας των εμβολιασμών παρατηρηθεί μια αλματώδης έξαρση των αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως προβλέπουν κάποιοι ειδικοί; Το κράτος; Οι φαρμακευτικές; 

πηγή