Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι έρχονται τα άσχημα, όχι στις παραπλανητικές δηλώσεις…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Παρακολουθώ από κάποια απόσταση τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, λόγω προσωπικού προβλήματος υγείας (και ζητώ συγγνώμη για την προσωπική αυτή αναφορά σε δημόσιο κείμενο). Και μια που το 99% των κειμένων μου αφορούν την πολιτική και τα πρόσωπά της, θέλω να επαναλάβω έναν κανόνα πού-πιστεύω ακράδαντα- πρέπει να ακολουθούν: Να μην προσπαθούν να κρύψουν ή να φτιασιδώσουν την πραγματικότητα, αλλά να λένε την αλήθεια στους πολίτες ακόμα και κατάμουτρα. Δηλαδή, πρέπει να προσπαθούν να είναι χρήσιμοι και όχι ευχάριστοι- όσο κι αν αυτό θεωρείται κοινοτοπία ή δεν συνάδει με τα πολιτικά ήθη, που από καταβολής της πολιτικής ισχύουν.

 

Και για να μην αοριστολογούμε: είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση η μεγάλη αισιοδοξία με την οποία ο πρωθυπουργός πολλούς μήνες νωρίτερα περιέγραφε με φωτεινά χρώματα το καλοκαίρι που ερχόταν, αυτό που ζούμε , δηλαδή, ενισχύοντας τη βεβαιότητα ότι θα είναι φυσιολογικό. Αναφερόταν, φυσικά, στην πανδημία και την κατάσταση της οικονομίας. Για την πρώτη μας προϊδέαζε ότι περίπου την έχουμε νικήσει και πλησιάζει το τέλος της, χρησιμοποιώντας τη γνωστή φράση για το τούνελ και το τρένο.

 

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι ο πρώτος που το έκανε ούτε θα είναι ο τελευταίος. Οι πολιτικοί, όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, από τη μια επιδιώκουν να δείξουν ότι σχεδιάζουν και δρουν αποφασιστικά και αυτό θα φέρει αποτέλεσμα. Και από την άλλη να εμφυσήσουν κάποια αισιοδοξία στους πολίτες, ιδιαίτερα όταν είχαν περάσει σχεδόν έναν χρόνο πολύ δύσκολο. Βεβαίως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε ότι «δεν πρέπει να χαλαρώσουμε», ώστε το «τελευταίο μίλι» που έχουμε να διανύσουμε να μη φέρει πισωγύρισμα, αλλά οι πολίτες δεν άκουσαν αυτό. Μοιραία επήλθε η χαλάρωση, άρχισαν τα ταξίδια, ήρθε και η μετάλλαξη «Δέλτα» και το «φως στο τούνελ» άρχισε να ξαναχάνεται.

Ετσι, εδώ και ένα μήνα ακούμε-με σκεπτικιμσμό, με προβληματισμό, με άγχος και αγωνία- τις προειδοποιήσεις για το τι μπορεί να συμβεί το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Και είμαστε ακόμα στην αρχή του Αυγούστου, με την ελπίδα να εξελιχθεί σε καλό μήνα, ώστε να μην διαψευστεί η λαϊκή ρήση και ευχή «να ΄σουν δυο φορές το χρόνο».

 

Πρώτο συμπέρασμα: Η πρόωρη εκδήλωση αισιοδοξίας για την πανδημία δεν ωφέλησε μέχρι στιγμής και ευχή όλων είναι να μην αποδειχθεί μοιραία τον Σεπτέμβριο, όταν όλες οι δραστηριότητες θα επανέλθουν στο φουλ (εργασίες, σχολεία κτλ).

 

Δεύτερο παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει με τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» και την αντιμετώπισή τους. Ολες οι κυβερνήσεις τα επικαλούνται όταν έχουν μπροστά τους δύσκολες και «μη διαχειρίσιμες» καταστάσεις. Όμως, αυτή τη φορά όλοι γνωρίζαμε πολύ έγκαιρα ότι ο καύσωνας θα ήταν «ακραίος», χειρότερος από εκείνον του 1987. Αλλά από μόνος του δεν φτάνει για να ξεσπάσουν ανεξέλεγκτες πυρκαγιές. Χρειάζεται και ο περίφημος «στρατηγός άνεμος», κατά την…επική ορολογία που Βύρωνα Πολύδωρα, πριν από πολλά χρόνια στις φοβερές και φονικές πυρκαγιές της Ηλείας. Αυτή τη φορά φοβερό άνεμο δεν είχαμε στην Αττική και όμως η φωτιά στη Βαρυμπόμπη κατέστρεψε δεκάδες σπίτια και περιουσίες.

 

Μέσα τέτοιες συνθήκες, οι γενικολογίες του τύπου «θα ξαναφτιαχτούν τα σπίτια και τα δάση θα ξαναγίνουν» είναι τυπικές πολιτικές δηλώσεις, αλλά δεν ξέρω αν είναι κάν παρηγορητικές. Διότι τα κάθε φορά αναπάντητα ερωτήματα για την(αν)επάρκεια των πυροσβεστικών μέσων(ιδιαίτερα των εναέριων) υπάρχουν και σήμερα.

 

Επιπλέον, μολονότι οι σημερινοί κυβερνώντες κατακεραύνωναν τους προκατόχους τους-και ορθά- όταν πρόβαλαν τις συνήθεις δικαιολογίες, βλέπω ότι οι αρμόδιοι υπουργοί τα ίδια επαναλαμβάνουν: φταίει(ξανά) ο κακός μας ο καιρός.

 

Το λέω με κάθε ειλικρίνεια, επειδή από τότε που ήμουν νεαρός ρεπόρτερ έχω παρακολουθήσει από κοντά πόσο δύσκολο-και συχνά εφιαλτικό- είναι να μάχεσαι με πύρινα μέτωπα, πρέπει να λέμε την αλήθεια: ναι υπάρχουν φωτιές που δεν αντιμετωπίζονται, όπως θα ήθελε κάθε πολίτης που απειλείται η ζωή και το σπίτι του. Από την άλλη, όμως, αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για λάθη, ανεπάρκειες, κακό συντονισμό. Πόσο μάλλον που οι σημερινοί είχαν υποσχεθεί ότι όλα αυτά θα τα προλάβαιναν, ώστε να να μη βλέπουμε ξανά τις ίδιες εικόνες.

 

Δεν είναι η ώρα για κομματικές κοκορομαχίες και για αναζήτηση ευθυνών. Επειδή μπροστά μας (θα) έχουμε πολλές, δυστυχώς, κακές ημέρες, ας προσέξουν όσοι διαχειρίζονται σήμερα τις τύχες μας. Ας σταματήσουν τις καλές προβλέψεις και ωραιοποιήσεις. Και η πανδημία είναι εδώ και οι φωτιές θα μας ζώνουν μέχρι να περάσει το επικίνδυνο σημείο.

 

Ας απευθύνονται στους πολίτες με ειλικρίνεια και με ωμότητα αν χρειαστεί. Όχι με ωραιοποιήσεις και πολιτικάντικες προβλέψεις. Ώστε όλοι να ξέρουμε-και να συνειδητοποιήσουμε- ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα για τα παιδιά μας, ίσως δυσκολότερα από αυτά που είδαμε την τελευταία δεκαετία. Η γνώση και η αλήθεια προσφέρει μεγαλύτερη δύναμη.

 

Με λίγα λόγια, όπως το λέει ο γνωστός στίχος: «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά». Και πάνω απ’ όλα ειλικρίνεια…