Εκκενώστε...

 

Εκκενώστε άμεσα ...εκκενώστε γρήγορα ωρύονται οι ένστολοι του τόπου. Δεν έχουμε καιρό. Μα τι λένε... τι να εκκενώσω; Τι είναι αυτό που μπορώ να χωρέσω σε μια βαλίτσα; Τι να σώσω. ''Μισή ώρα το πολύ'' ακούγεται. Μισή ώρα, για μια ζωή. Μισή ώρα και να χωρέσουν...Τα στέφανα τηs γιαγιάs από τα Αλάτσατα. Το πρώτο δόντι τηs κόρηs μου. Οι ζωγραφιέs τηs. Tο πτυχίο μου στον τοίχο. Το πρώτο μου φιλί που δόθηκε στο κελάρι. Οι μυρωδιέs από τον μούστο κάθε καλοκαίρι. Τι να πάρω; Τα τζιτζίκια τηs αυλήs;

 

(…)Πόση ώρα μένει; 15 λεπτά; Όλο και λείβεται ο αέραs. Σκοτάδι έξω και ο ουρανόs γεμάτοs άστρα πύρινα. Αλλά και η παραλία, το καφενείο του χωριού, το αγροτικό ιατρείο, το νεκροταφείο με τον μπαμπά... όλα φωτίζονται με αυτό το παράξενο Φωs. ...Πωs τσούζουν τα μάτια... Το ρολόι του μπαμπά. Το δώρο μου ,πού πέρασα στην Νομική. Μα που το 'χα βάλει; Όχι, όχι χωρίs αυτό δεν φεύγω. Αθηνά είσαι έτοιμη; Τέλειωνε... οι βάρκεs στην ακτή γεμίζουν. Μέσα -έξω στα δωμάτια. Μαμά φεύγουμε. Πετσέτες ... Νερό... Το σκυλί. Είμαστε όλοι εδώ. Πάμε πάμε. Τέλος τώρα... Μια τελευταία ματιά. Αντίο σπίτι μαs. ''Εκκενώστε'' άμεσα... ακούγεται στα στενά του χωριού. Mα δεν μπορεί τόσο εύκολα... Αφού τα σπίτια και τα δάση ξαναγίνονται. Το είπαν και στο διάγγελμα. Αυτοί κάτι θα "ξέρουν".

 

Εκκενώστε άμεσα... τα σπίτια, τιs ζωέs, τιs Ψυχέs μαs.

 

*Πηγή :Απόσπασμα από κείμενο του Βασίλη ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ

 

**Φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis