Το Μάτι σαν διαρκές άλλοθι: Για τις φετινές καταστροφές φταίει ο… Χατζηπετρής!

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Είχε φανεί από το μήνυμα και τη συνέντευξη Τύπου που είχε δώσει κατά τη διάρκεια των καταστροφικών πυρκαγιών και επιβεβαιώθηκε απολύτως κατά τη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή: ο Πρωθυπουργός θα απαντούσε με τα «φέρετρα στο Μάτι» αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «τολμούσε» να «μετρήσει» το ένα και πλέον εκατομμύριο στρέμματα, που αφανίστηκαν φέτος από τις πυρκαγιές.

 

Και ακριβώς αυτό έγινε. Φυσικά, η πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι «κυνηγάει» ακόμα τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την πολιτική ευθύνη που ανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας και τις καθυστερημένες παραιτήσεις των τότε υπευθύνων. Όμως, από το Μάτι έχουν περάσει τρία χρόνια. Και στα δύο από αυτά κυβερνά η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Επομένως, η κάθε φορά επίκληση της τραγωδίας στο Μάτι, προκειμένου να μετριασθεί η δική της σημερινή ευθύνη, δεν είναι τόσο αποδοτική πολιτικά όσο νομίζουν ο πρωθυπουργός και οι λογογράφοι του, που παίζουν με τις λέξεις «φέρετρα» και «στρέμματα».

 

Ο κ . Μητσοτάκης δεν πρωτοτύπησε, χρησιμοποίησε πάνω-κάτω την ίδια επιχειρηματολογία που έχουμε ακούσει και στο παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο. Για τη καταστροφή φταίνε ο «πρωτοφανής» καύσωνας, ο αέρας και, γενικώς, η κλιματική αλλαγή. Η κυβέρνησή του είχε προετοιμασθεί καλύτερα από κάθε προηγούμενη, αλλά τα φυσικά φαινόμενα αποδείχτηκαν ισχυρότερα. Ειδικά για την πυρκαγιά στα Βίλια «προκάλεσε» την αντιπολίτευση: «Ελάτε να μας υποδείξετε πού έγινε το λάθος».

 

Ο στόχος του κ. Μητσοτάκη ήταν σαφέστατος και διττός. Από τη μία να αποσείσει τις ευθύνες της δικής του κυβέρνησης για την καταστροφή και από άλλη, αν η αντιπολίτευση τον ζόριζε όπως έχει υποχρέωση, να «θυμηθεί» το Μάτι. Από αυτήν την τακτική, όμως, ανακύπτουν ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα. Για την φετινή καταστροφή υπάρχουν ευθύνες; Είναι γενικές και αόριστες ή υπάρχουν πρόσωπα που τα βαρύνουν πράξεις και παραλείψεις;

 

Από όσα είπε ο πρωθυπουργός εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο ίδιος δεν έχει προσωποποιήσει τις ευθύνες. Ολοι όσοι ενεπλάκησαν στις επιχειρήσεις κατάσβεσης έκαναν το καλύτερο και δεν μπορούσαν να δαμάσουν τα «ακραία» φαινόμενα. Επομένως, πολιτική ευθύνη δεν υπάρχει, ούτε και επιχειρησιακή. Αν το θέμα δεν ήταν πολύ σοβαρό, τη λύση θα είχε δώσει ο γνωστός στίχος του αξέχαστου Λουκιανού Κηλαηδόνη: «Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι, φταίει κι ο Χατζηπετρής»! Δηλαδή, δεν φταίει κανένας!

 

Όμως, στην πολιτική η ευθύνη είναι αντικειμενική. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο πολιτικός έχει ευθύνη για όσα κάνουν ή δεν κάνουν οι υφιστάμενοί του(πράξεις και παραλείψεις), ακόμα κι αν ο ίδιος είχε δώσει τις πιο σωστές οδηγίες και εντολές.

 

Η «συγγνώμη», που είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, εμπεριέχει και την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Αλλιώς είναι γράμμα κενό. Δεν το λέμε εμείς. Το είχε πει ο ίδιος το 2018, λίγες μέρες μετά την καταστροφή στο Μάτι. «Στο δικό μου λεξιλόγιο η πολιτική ευθύνη συνοδεύεται από παραιτήσεις», είχε πει επί λέξει τότε ο νυν πρωθυπουργός. Φαίνεται ότι σήμερα εννοεί διαφορετικά την πολιτική ευθύνη, αφού ουδείς υπουργός, υφυπουργός, περιφερειάρχης, δήμαρχος, δασάρχης και όποιος άλλος υπεύθυνος αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει κάτι περισσότερο από δηλώσεις. Το ένα και πλέον εκατομμύριο καμένα στρέμματα δεν αξίζουν ούτε μια παραίτηση!

 

Ο Αμερικανός κωμικός Γκράουτσο Μαρξ το έχει πει με έναν ανεπανάληπτο αφορισμό: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Κι αν δεν σου αρέσουν, εντάξει. Εχω κι άλλες»…