Αυτοί είναι οι πυρομανείς «Νέρωνες»

 

 γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

«Το κλίμα στο λαιμό σας», γράφει το πανό των ακτιβιστών ανάμεσα στα έλατα. Αυτά τα έλατα όμως δεν υπάρχουν πια. Όσο για το κλίμα και το κρίμα δεν έπνιξε τους θύτες αλλά για μια ακόμα φορά τα συνήθη θύματα.

 

Σήμερα, λέει ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι η ώρα της κριτικής αλλά της δράσης. Αυτό είναι αλήθεια. Σήμερα πρέπει να σώσουμε ό,τι σώζεται. Τώρα είναι η ώρα της αλληλεγγύης και της αποτροπής της επέκτασης της καταστροφής. Αλλά γνωρίζουμε ότι μετά θα κάνουν τα ίδια. 2007, 2018, 2021… τα ίδια λάθη, οι ίδιες λάθος προτεραιότητες. Οι ήρωες πυροσβέστες θα ξεχαστούν και θα απαξιωθούν, όπως συνέβη και με τους ήρωες γιατρούς και το υγειονομικό εν γένει προσωπικό του ΕΣΥ στη μάχη του κορονοϊού,  η επικοινωνιακή διαχείριση θα αντικαταστήσει την ουσιαστική αυτοκριτική, η μιντιακή εργαλειοποίηση και οι συγκρίσεις με το Μάτι θα αποκρύψουν τόσο τις πραγματικές αιτίες όσο και τις πολιτικές ευθύνες. Και το χειρότερο, οι καταστροφείς και οι… σωτήρες θα παραμένουν πάντα οι ίδιοι.

 

 Αυτοί που καταστρέφουν, θα προτείνουν και μέτρα σωτηρίας. Τα βαμπίρ της κερδοσκοπίας θα παρουσιαστούν ως σωτήρες, οι πυρομανείς ως πυροσβέστες. Η σωτηρία όμως είναι συνυφασμένη με τα όρια και ο μανιακός καπιταλισμός δεν έχει σχέση με αυτά, έχει χάσει τα φρένα του, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι πάγοι λιώνουν, χιλιάδες είδη ζωντανών οργανισμών χάνονται και μαζί ένα δις άνθρωποι λιμοκτονούν, η πανδημία σκοτώνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, όπως θα συμβεί και με τις επερχόμενες, αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν ληφθούν μέτρα. Η Αμαζονία, η Αυστραλία, η Αφρική καίγονται! Ποιος βάζει τη φωτιά; Το κέρδος είναι το φυτίλι και οι καπιταλιστές είναι οι πυρομανείς Νέρωνες της σύγχρονης εποχής. Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η κλιματική αλλαγή και οικολογική καταστροφή είναι δικό τους δημιούργημα. Όχι ότι κάποτε δεν θα κλείσει ο κύκλος της ζωής και του πλανήτη Γη, αλλά οι μανιακοί κερδοσκόποι επιταχύνουν το τέλος.

 

Μια κυβέρνηση κρίνεται αν διευκόλυνε το έργο των κερδοσκόπων, των "πυρομανών", αν συμμάχησε με το κεφάλαιο για να καταστρέψει το πράσινο και να στήσει ανεμογεννήτριες στο όνομα του δήθεν «πράσινου καπιταλισμού», αν συνεχίζει να επιτρέπει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις βιομηχανίες, αν κόβει τα δέντρα των δασών για να επεκτείνουν τα χωράφια τους οι γαιοκτήμονες ή για να γίνουν οικόπεδα και να κτίσουν ξενοδοχεία-χωριά τύπου Ελληνικού οι μεγαλοεπιχειρηματίες του Τουρισμού. Μια κυβέρνηση είναι συνένοχη όταν οι προτεραιότητές της δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, όταν αμελεί την ενίσχυση των μέσων πυρόσβεσης, όταν δεν φροντίζει για τα πυροσβεστικά αεροπλάνα, όταν δεν προσλαμβάνει πυροσβέστες, αλλά μπάτσους, όταν ουσιαστικά προτρέπει τους κερδοσκόπους να καταστρέψουν με το επιχείρημα της «οικονομικής ανάπτυξης».

 

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο πρόβλημα της οικολογικής καταστροφής, γιατί είναι αυτός που την προκαλεί. Συνεπώς η λύση είναι συνυφασμένη με το «θάνατό» του. Η ισορροπία μεταξύ οικονομίας και οικολογίας (δηλαδή της κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος) με τη διαμόρφωση «ορίων συσσώρευσης» κέρδους είναι μία πλάνη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Το κέρδος και η μεγιστοποίησή του είναι το «οξυγόνο» του καπιταλισμού. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης είναι η «τροφή» του. Γι’ αυτό θα ζητάει συνεχώς κι άλλα δέντρα, κι άλλα δάση, κι άλλες αποψιλώσεις, κι άλλες ανεμογεννήτριες, κι άλλες ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτό θα συνεχίσει να περιορίζει τις δημόσιες υπηρεσίες, όπως στην Υγεία, ευνοώντας τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα. Θα αναπαράγει τις πανδημίες γιατί απ’ αυτές κερδίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες.

 

Το παράδειγμα της κερδοσκοπίας με τα εμβόλια δείχνει ότι ο καπιταλισμός αδυνατεί να δώσει λύση. Είναι πλέον πασίδηλο ότι η προστασία, η οικολογία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η υγεία συνδέονται και αποτελούν τα βασικά στοιχεία ενός αντι-καπιταλιστικού πολιτικού συνασπισμού ικανού να επιβάλει, εδώ και τώρα, ένα πρόγραμμα σωτηρίας της «ζωής». Επιβάλλεται άμεσα ένα τοπικό και συγχρόνως παγκόσμιο κίνημα της διευρυμένης πολιτικής και κοινωνικής οικολογίας, που θα περιλαμβάνει και τη σχέση του ίδιου του ανθρώπου με τη φύση. Αυτό σημαίνει μια νέα φιλοσοφία και στάση ζωής, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος δεν θα είναι εκτός της φύσης (για να την ελέγχει και να την εκμεταλλεύεται) αλλά εντός της φύσης, ώστε να αντιλαμβάνεται ότι οι πληγές που επιφέρει σ’ αυτή είναι κυριολεκτικά τραύματα πάνω στο δικό του «σώμα». Τέτοιο «τραύμα» πάνω στο σώμα της ανθρωπότητας προκαλούν και οι κυβερνήσεις που συμπράττουν με τα οικονομικά συμφέροντα στην καταστροφή, είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η κυβέρνηση Μπολσονάρου κ.ά. που έχουν ως «θεό» τους το κέρδος. Όμως ευθυνόμαστε κι εμείς που τις ψηφίζουμε γι αυτό…