Το τελευταίο(;) λάθος του Γιώργου Παπανδρέου…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Η καλύτερη συμβουλή, που θα μπορούσε να δώσει στον Γιώργο Παπανδρέου κάποιος που τον συμπαθεί και όποιος δεν θέλει να δει τον πολιτικό του χώρο να δοκιμάζεται εξαιτίας του, είναι να μείνει εκεί που βρίσκεται: πρώην πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Η υποψηφιότητά του για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής είναι κακή ιδέα και δεν εξυπηρετεί "την ενότητα και την προοπτική του", για τις οποίες (διατείνεται ότι) ενδιαφέρεται. Ούτε η 18η Οκτωβρίου 2021 είναι "αφετηρία νέων αγώνων…", όπως ο ίδιος τους φαντάζεται.

 

 

Θα απαριθμήσουμε τους λόγους:

 

1.Ο κ. Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός στα 57 του πριν από 12 χρόνια(2009). Είναι πέραν κάθε λογικής να ελπίζει ότι θα ξαναγίνει στα 70 του(αν οι εκλογές γίνουν το 2022) απέναντι στον 54αρη Κυριάκο Μητσοτάκη και στον 48αρη Αλέξη Τσίπρα.

 

2. Αν επιδιώκει κάποια δικαίωση, για τον τρόπο που παραιτήθηκε το 2011, ας λάβει υπόψη του ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος και οι περισσότεροι τότε "δικοί του", στους οποίους έχει χρεώσει την "πτώση" του, δεν είναι στη Βουλή ούτε και στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

 

3. Δεν μπορεί να γίνει σήμερα δεκτός σαν Μεσσίας, όπως το 2004, όταν ο Κώστας Σημίτης του παρέδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής. Τότε ήταν αδιαφιλονίκητος- και λόγω ονόματος. Σήμερα δεν είναι. Για τον απλούστατο λόγο ότι το εκλογικό σώμα έχει χρεώσει και στον ίδιο ένα σημαντικό μερίδιο για την χρεοκοπία. Οσο κι αν ο ίδιος το θεωρεί άδικο-και εν μέρει είναι- η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Επιπλέον, ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ τού καταλογίζει ευθύνη για την εκλογική κατρακύλα του κόμματος μετά το 2009, η οποία έφτασε στο χειρότερη σημείο της το 2015, με τον διάδοχό του Ευ. Βενιζέλο(ποσοστό 4,68%).

 

4.Το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, είναι πλέον ένα μικρό κόμμα. Υπό την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά κατάφερε να φτάσει στο 8%. Το πρώτο που έχει να κάνει ο διάδοχός της είναι να μην το γυρίσει πίσω, ανασκαλεύοντας το παρελθόν. Διότι αυτό θα σημάνει μη αναστρέψιμη πορεία προς την(και) κοινοβουλευτική εξαφάνιση.

 

5.Ο ίδιος έχει ήδη προκαλέσει την μήνιν ακόμα και υποψηφίων οι οποίοι, υπό άλλες συνθήκες, θα απέσυραν την υποψηφιότητά τους και θα υποστήριζαν ενθέρμως τη δική του. Και δεν ταιριάζει σε έναν πρώην πρωθυπουργό να συγκρούεται με άλλους για την αρχηγική καρέκλα ενός μικρού κόμματος.

 

6. Δεν μπορεί να επαναλάβει αυτό που έκανε ο πατέρας του, ο οποίος ηττήθηκε τρεις φορές στις εκλογές του 1989 και του 1990, αλλά επανήλθε θριαμβευτής στις εκλογές του 1993. Διότι ο Ανδρέας δεν έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και δεν ίδρυσε άλλο κόμμα, για να κατεβεί σε εκλογές και να αποδοκιμαστεί. Κι αν αυτό ο Γιώργος δεν το λαμβάνει υπόψη του, ας λάβει κάτι άλλο. Ο Ανδρέας είχε πίσω του το ΠΑΣΟΚ του 40%. Ο ίδιος τι ελπίζει; Ότι, ακόμα κι αν εκλεγεί αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ του 8%, θα το οδηγήσει γρήγορα στην αξιωματική αντιπολίτευση και μετά ξανά στην κυβέρνηση; Πρόκειται για φαντασιώσεις, δεν τον παίρνει ο χρόνος. Αλλωστε, τα ίδια λέει και ο Ανδρέας Λοβέρδος.

 

Επομένως, αν ο κ. Παπανδρέου δεν έχει ακόμα καταλήξει στην απόφαση σχετικά με την υποψηφιότητά του, καλό είναι να μην καταλήξει θετικά. Διότι μόνο ζημιά θα προκαλέσει στον πολιτικό χώρο που τον οδήγησε μέχρι την πρωθυπουργία. Ο παρορμητισμός ή οι αυταπάτες δεν είναι καλός σύμβουλος. Σκέτος ρεαλισμός χρειάζεται. Και, δυστυχώς, ο σημερινός ρεαλισμός δεν είναι σαν αυτόν που εννοεί το σύνθημα του Μάη του ’68: "Ας είμαστε ρεαλιστές, ας ζητάμε το αδύνατο".

 

Εκτός αν σκοπεύει να κάνει αυτό που έχει πει ο Αμερικανός ευθυμογράφος Λίο Ρόστεν: "Αν πρόκειται να κάνεις κάτι που είναι λάθος, τουλάχιστον απόλαυσέ το"…