Θρήνος

   

γράφει ο Νίκος Τσούλιας*

 

Βαριά θλίψη. Βουβή σιωπή. Συγκλονισμός.

 

Η Φώφη Γεννηματά, μια ευγενική μορφή της πολιτικής, μια αγωνίστρια της ζωής, δεν υπάρχει. Πάλεψε με τον καρκίνο, για να κερδίσει χρόνο, για να μεγαλώσει τα παιδιά της, να μην τα αφήσει χωρίς να έχουν γνωρίσει την αγάπη της!

 

Μια πολιτικός που κοσμούσε τον δημόσιο βίο της χώρας με το ήθος της και την αξιοπρέπειά της, με την ταπεινότητά της και με τον σεβασμό της, έφυγε - αν και δρομολογημένα, εν τούτοις τόσο ξαφνικά… Γιατί δεν θέλαμε να φύγει. Ημαστε τόσο κοντά της. Την αγαπήσαμε όσοι τη γνωρίσαμε. Πάλεψε για την οικογένειά της. Ζούσε με τη μαύρη σκιά του θανάτου. Την είχε βιώσει ως νέα κοπέλα με τους γονείς της. Τη βίωνε και ως γονέας η ίδια με την αγωνία στα μάτια των παιδιών της. Η Φώφη Γεννηματά έδωσε τον αγώνα τον καλό της ζωής.

Στην πολιτική σήκωσε στην πλάτη της όλο το βαρύ φορτίο του ΠΑΣΟΚ, τις ευθύνες αλλά και τις αδικίες, τις ενοχές αλλά και τις ελπίδες, τις εσωκομματικές αντιπαλότητες και τις πολλαπλές διασπάσεις. Απενοχοποίησε το ΠΑΣΟΚ. Αντιμετώπισε το υπαρξιακό του πρόβλημα. Το ζωντάνεψε. Φορτώθηκε λάθη άλλων, παλιά και νέα. Δημιούργησε το Κίνημα Αλλαγής. Εδωσε δυναμική και ελπίδες στη Σοσιαλδημοκρατία. «Το ΠΑΣΟΚ είναι το σπίτι μου». Ναι, η Πρόεδρος της καρδιάς μας είχε δύο σπιτικά…

 

Με το «Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο» αναδείκνυε τη νέα πνοή στην πολιτική μας πρόταση και στην ιδεολογία μας. Το τρίπτυχο «Προοδευτική Πρόταση, Ενότητα, Αυτόνομη Πορεία» ήταν το έμβλημά μας για να ξαναγίνει το κόμμα μας κυρίαρχο στην πολιτική σκηνή. Εδώ εντάχθηκε και η νέα εκπαιδευτική πρότασή μας, για τον Ψηφιακό Διαφωτισμό, για μόρφωση και παιδεία σε όλους, για δικαιοσύνη και ελευθερία.

 

Με τη δική της διαρκή ενεργητική παρουσία κάναμε παρεμβάσεις σε όλα τα εκπαιδευτικά ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής σκηνής. Δημιουργήσαμε συνθήκες εξωστρέφειας και δυναμικής ανάπτυξης των μελών μας. Συστηματοποιήσαμε τις σχέσεις μας με τις συνδικαλιστικές μας παρατάξεις, με τους εκπαιδευτικούς φορείς. Επικαιροποιήσαμε και εξειδικεύσαμε τις προτάσεις μας. Και η Φώφη Γεννηματά ήταν μαζί μας σε τηλεδιασκέψεις επί τηλεδιασκέψεων, ώρες επί ωρών. Είχαμε μια θαυμαστή συναντίληψη!

 

Σε αυτή την τραγική στιγμή μετράει ίσως και πιο πολύ η προσωπική θεώρηση. Μου εμπιστεύτηκε πριν από δυο χρόνια περίπου τη θέση του γραμματέα του Τομέα Παιδείας. Με ήθος και μετριοπάθεια, με ζεστασιά και φιλικότητα αντιμετώπιζε κάθε συνεργάτη της. Δεν ένιωθες την απόσταση του πολιτικού αρχηγού και της εξουσίας. Σου ανέτρεπε τα αρχέτυπά σου. «Νίκο, μη με αποκαλείς “Κυρία Πρόεδρε”. Να μου μιλάς με το όνομά μου». Κι επέμενε. Δεν μπορούσα. Πώς να αλλάξεις τους ιδεότυπούς σου, όταν όλοι οι πολιτικοί κουβαλάνε και μια όψη εξουσίας; Επέμενε τόσο φιλικά…

 

Οσο και αν η σκληρή όψη της πραγματικότητας έχει το πάνω χέρι, το φωτεινό χαμόγελο, ο αγώνας για τη ζωή, η πολιτική για την Ελλάδα και η ιδεολογική παρακαταθήκη της Φώφης Γεννηματά είναι σηματωροί για όσους και όσες τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε. Ξέρουμε τι ήθελε για την επόμενη ημέρα. Στη δική της παρακαταθήκη θα είμαστε αγωνιστικοί και δημιουργικοί για τη μεγάλη σοσιαλδημοκρατική παράταξη, για την Ελλάδα της προόδου! Είναι τόσο όμορφο να έχεις συμπορευτεί έστω για ένα μικρό μέρος της ζωής σου με έναν τόσο ξεχωριστό άνθρωπο, τόσο ευγενικό και ζεστό…

 

* Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής