Το πα-τέλειο έγκλημα

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Κανενός παιδιού η ψυχή δεν μένει ατραυμάτιστη αν ο γονιός του είναι στη φυλακή. Και κανένα παιδί δεν φταίει για όσα διέπραξαν οι γονείς του, δεν είναι εκ γονιδίων παραβατικό και δεν ευθύνεται για τις τρισάθλιες «ιδέες» του πατέρα ή της μητέρας του, εκτός κι αν τις ενστερνίστηκε όταν ενηλικιώθηκε. Τα πιτσιρίκια που τα έντυναν σαν ναζιστάκια οι χρυσαυγίτες δικοί τους, όπως έκανε ο υπομιχαλολιάκος Χρήστος Παππάς, δεν ήταν βεβαίως χιτλερόπουλα, ακόμα κι αν σήκωναν το χέρι τους χαιρετώντας σαν SS.

 

Δεν ξέρω πόσων χρόνων είναι το παιδί του Γιώργου Πατέλη, του πυρηνάρχη Νίκαιας της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, περιβόητου για τη φασιστική εντολή του «ό,τι κινείται, σφάζεται». Αν πάει νηπιαγωγείο ή γυμνάσιο, αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Η πλειοψηφία πάντως του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών ζύγισε τα «ψυχολογικά προβλήματά» του, τουλάχιστον όσα ανέφεραν οι ψυχιατρικές γνωματεύσεις, και έκρινε αποφυλακιστέο τον πατέρα του. Με τον αμείλικτο όρο να εμφανίζεται άπαξ μηνιαίως στο Τμήμα.

 

Και τώρα, χιλιάδες άνθρωποι που βρίσκονται στις φυλακές, και μάλιστα όχι επειδή καταδικάστηκαν ως μέλη εγκληματικής  οργάνωσης και ως συνεργοί σε δολοφονία, απορούν και εξίστανται. Εχουν και αυτοί παιδιά. Που ζορίζονται δίχως τον γονιό τους και αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, πραγματικά και δυσεπίλυτα. Εχουν υποβάλει και αυτοί μια-δυο φορές αίτηση να ανασταλεί η φυλάκισή τους, πολύ μικρότερη άλλωστε από τα δέκα χρόνια του Πατέλη. Επεσαν όμως σε τοίχο. «Οταν λέμε ποινή εννοούμε ποινή», «σκληρός νόμος αλλά νόμος», τέτοια. Τώρα ζητούν να μάθουν ποιοι είναι οι εξαιρετικά πειστικοί ψυχίατροι του Πατέλη και ποιοι οι φοβεροί δικηγόροι του. Ωστε να τους παρακαλέσουν να αναλάβουν και τη δική τους υπόθεση. 

 

Ο εισαγγελέας έκρινε ότι «δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τέλεσης νέας πράξης καθώς το συγκεκριμένο αδίκημα τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους ενόψει συγκεκριμένων συνθηκών». Το δόγμα αυτό ισχύει σχεδόν για το σύνολο των αδικημάτων, εξαιρουμένων όσων απορρέουν από ιδεολογίες θανάσιμης βίας, όπως η ναζιστική. Το «συγκεκριμένο αδίκημα» είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τους «συγκεκριμένους λόγους» δεν τους εξήγησε ο εισαγγελέας, τους ξέρουμε όμως: ο αντιφασίστας Παύλος είχε μπει στο χρυσαυγίτικο στόχαστρο. Και ο φόνος του δεν ήταν «ατυχής στιγμή». Ηταν απόρροια της χιτλερικής ιδεολογίας, βάσει της οποίας συγκροτήθηκε η Χ.Α.

 

Να έχουν άραγε ακουστά στο Εφετείο κάποιον «Ινδιάνο»; Κάποια Ηριάννα;