Καλώς τηνε κι ας άργησε

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Είναι θελκτική η παγίδα και πέφτουμε συχνά μέσα. Πιστεύουμε πως όσα εγκωμιαστικά εκπέμπει για εμάς ο περίγυρός μας, «προχώρα μεγάλε, μια χαρά τούς τα λες» τα ασπάζεται ο κόσμος όλος. Ή τέλος πάντων μια κρίσιμη μάζα του κόσμου εκείνου που μας αφορά. Τυπική περίπτωση ο διαγραφείς από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Πίστευε πως ήταν ένας ανέγγιχτος, ένας ισόβιος αξιωματούχος. Και ταγός βέβαια. Ηταν σίγουρος εξαρχής ότι έχει εξασφαλισμένο το ακαταλόγιστο και το ακαταδίωκτο. Από τη στιγμή που ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης, θεαματικά αυτοακυρωθείς, ενέκρινε τη βουλευτική υποψηφιότητά του, που την είχε απορρίψει λίγο καιρό πριν. Και την οποία είχε προαναγγείλει, ερήμην της ηγεσίας, ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης.

 

Η κίτρινη κάρτα που δέχτηκε προ δεκαπενθημέρου ο κ. Μπογδάνος, όταν ξεπέρασε για πολλοστή φορά τα εσκαμμένα και δικαιολογήθηκε με τρεις-τέσσερις αντιφατικούς τρόπους, δεν τον στενοχώρησε ιδιαίτερα. Και πάντως δεν τον νουθέτησε, όπως έδειξε και το αντικομμουνιστικό μανιφέστο του στη Βουλή, όταν χαρακτήρισε τους Ελληνες κομμουνιστές περισσότερο επικίνδυνους για την Ελλάδα από τους Τούρκους. Διαβασμένος. Τα εμφυλιοπολεμικά τσιτάτα τα έχει αποστηθίσει ένα προς ένα. Και με τι πόζα τα λέει. Η πολλή δουλειά στις πρόβες είναι ολοφάνερη. Δεν παίρνω όρκο, αλλά ίσως έχει φορέσει και υπουργικό κοστούμι μπροστά στον καθρέφτη του. Ή και πιο βαριά στολή. Του πρώτου.

 

Ενας τυπικός λαϊκιστούλης της Ακροδεξιάς είναι ο κ. Μπογδάνος. Λίγο πιο φανταχτερός από τις μετριότητες που κυκλοφορούν ανέκαθεν στον χώρο αυτό. Με μια ρητορική μετρίως γραμματισμένου μονιμά του στρατού ή επιθεωρητή της μέσης εκπαίδευσης άλλων εποχών, σίγουρα ικανή όμως να θαμπώσει τους περισσότερο απαίδευτους. Οσοι μετέχουν στον κόσμο διά της τηλεοράσεως και των μικροειδώλων που κατασκευάζει, πείστηκαν ότι τυγχάνει λόγιος και ρήτωρ δεινός.

 

Το πρόβλημα είναι ότι πείστηκε και η ηγεσία της Ν.Δ. πως βρήκε κελεπούρι. Και επένδυσε πάνω του. Τον χρησιμοποίησε σαν γέφυρα προς την Ακροδεξιά, όπως και το υπουργικό τρίο με καταγωγή από το ΛΑΟΣ. Οσοι έρχονται όμως από το γεφύρι αυτό, απωθούν προς τη γέφυρα που έχει στηθεί στην αντίθετη πλευρά όσους αυτοκατατάσσονται στην Κεντροδεξιά. Τους απωθούν δηλαδή απογοητευμένους προς τη γέφυρα εξόδου, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Αυτό βάρυνε στην απόφαση διαγραφής του κ. Μπογδάνου. Αυτό, και ο φόβος μήπως πιστωθεί η κεντροδεξιοσύνη αποκλειστικά στον κ. Νίκο Δένδια.