Χαιρέτα μου τον πλάτανο

 

 γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης

 

Γενικά το να είναι κανείς μετρημένος στα λόγια του δεν βλάπτει στη ζωή και πολύ περισσότερο δεν βλάπτει στην πολιτική. Η αποτυχία ενίοτε μπορεί να δικαιολογηθεί. Αλλά όταν της αποτυχίας έχουν προηγηθεί μεγαλόστομες καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, τότε ο πολιτικός βρίσκεται διπλά εκτεθειμένος. Γιατί τα ωραία μεγάλα λόγια που διαψεύδονται γρήγορα από την πραγματικότητα, δείχνουν είτε αλαζονεία είτε άγνοια κινδύνου -δεν ξέρω ποιο από τα τα δύο είναι χειρότερο.

 

 

Διπλά εκτεθειμένος

 

Ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, βρέθηκε λοιπόν διπλά εκτεθειμένος με τη μεγάλη κακοκαιρία. Το γενικό χάλι που είδαμε στην πρωτεύουσα όπου ακόμα και η Πανεπιστημίου έγινε ποτάμι, ίσως να μην προκαλούσε ιδιαίτερη αίσθηση, δεδομένου ότι ότι το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν -η Αθήνα δεν φημίζεται άλλωστε για της αντιπλημμυρικές υποδομές της. Μετατράπηκε όμως σε πολιτικό φιάσκο μιας και λίγα εικοσιτετράωρα πριν τις πλημμύρες ο δήμαρχος δήλωνε καθησυχαστικά στο Mega ότι “είμαστε όσο έτοιμοι μπορούσαμε να είμαστε” για να αντιμετωπιστεί η κακοκαιρία. Προσέθεσε δε ότι είχαν καθαριστεί όλα τα φρεάτια. Υπό το πρίσμα όσων ακολούθησαν, οι δηλώσεις του μοιάζουν κ. Μπακογιάννη μοιάζουν κωμικές.

 

Τα έργα

 

 

Για το αν ήταν καθαρά τα φρεάτια γεννιούνται εύλογα ερωτήματα λόγω των μαρτυριών ότι μια από τις αιτίες της πλημμύρας του Κολωνού ήταν ένα βουλωμένο φρεάτιο. Αλλά το ζήτημα μοιάζει δευτερεύον αν συγκρίνουμε τις καθησυχαστικές δηλώσεις του κ. Μπακογιάννη με όσα είχε πει ο αντιδήμαρχος Αστικών και Κτιριακών Υποδομών και Σχεδίου Πόλεως του Δήμου Αθηναίων, Βασίλειος–Φοίβος Αξιώτης, στον Αθήνα 984 στις 23 Σεπτεμβρίου. Συγκεκριμένα, ο κ. Αξιώτης ανέφερε:

 

- «Ο Δήμος εκτελεί έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης στο Λυκαβηττό και τον Στρέφη προϋπολογισμού 2 εκατομμυρίων ευρώ».

 

-«Εκτός από το 1,8 εκατομμύριο ευρώ, θα δοθεί άλλο 1,3 εκατομμύριο ευρώ για την αποκατάσταση κατεστραμμένων φρεατίων. Μετά από έλεγχο που έγινε, επιδιορθώθηκαν 250 από τα 700 και συνεχίζουμε».

 

- «Στον Κολωνό, υπήρχε μελέτη της ΕΥΔΑΠ από το 1998 που δεν είχε υλοποιηθεί επί 22 χρόνια με αποτέλεσμα η περιοχή να παρουσιάζει τρικοκοσμική εικόνα. Εμείς την επικαιροποιήσαμε, διότι από το σχέδιο πόλης δεν επιτρεπόταν η κατασκευή του συγκεκριμένου αγωγού και έτσι το αργότερο μέχρι τις αρχές του 2022 θα ξεκινήσουν εργασίες, συνολικού προϋπολογισμού 2,5 εκατομμυρίων ευρώ.»

 

Από τις δηλώσεις του κ. Αξιώτη προκύπτει το προφανές συμπέρασμα ότι ο κ. Μπακογιάννης κακώς καθησύχαζε από τηλεόρασης τους πολίτες γιατί:

 

-Στον Λυκαβηττό και τον Στρέφη από τους ξεχύθηκαν χείμαρροι λάσπης και φερτών υλικών, δεν είχαν ολοκληρωθεί τα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης. Φαίνεται μάλιστα ότι θα ολοκληρωθούν το 2023.

 

-Στον Κολωνό ο οποίος μετατράπηκε σε λίμνη, δεν είχε ξεκινήσει καν το αντιπλημμυρικό έργο.

 

-Ακόμα και αν επιδιορθώθηκαν κάποια από τα 450 φρεάτια που είχαν πρόβλημα στις 23 Σεπτεμβρίου, είναι βέβαιο ότι φτάσαμε στην κακοκαιρία με μεγάλο αριθμό προβληματικών φρεατίων.

 

Τα στοιχεία λοιπόν που παρουσίασε ο αντιδήμαρχος δείχνουν ότι πολύ κακώς ο δήμαρχος εμφανίστηκε καθησυχαστικός τις παραμονές της πολύ μεγάλης καταιγίδας. Τα σημεία που πλημμύρισαν, δεν είχαν θωρακιστεί και ο Δήμος το γνώριζε. Ο κ. Μπακογιάννης έπρεπε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και όχι να καθησυχάσει.

 

Το βουλεβάρτο

 

Θα μπορούσε βέβαια κανείς να αντιτείνει ότι είναι άδικη η κριτική στον δήμαρχο γιατί τα προβλήματα της Αθήνας είναι διαχρονικά. Όταν έχουν μπαζωθεί ρέματα και ποτάμια, η αντιπλημμυρική προστασία καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Η παρατήρηση είναι εν μέρει ορθή -αν και πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι πολιτικοί θυμούνται τη διαχρονικότητα των προβλημάτων μόνο όταν καταλαμβάνουν τους θώκους της εξουσίας. Επίσης, είναι αλήθεια ότι τα έργα στη χώρα μας παίρνουν πολύ χρόνο για την πραγματοποίησή τους.

 

Ωστόσο, ο κ, Μπακογιάννης είναι ήδη δύο χρόνια δήμαρχος Αθηναίων. Θα έπρεπε να είχε επιδείξει (πολύ) μεγαλύτερη ενεργητικότητα στην αντιπλημμυρική θωράκιση της πρωτεύουσας, ώστε να μπορεί να παρουσιάσει χειροπιαστό έργο και όχι μόνο εργολαβίες εν εξελίξει, οι οποίες μάλιστα ως επί το πλείστον έχουν την απαρχή τους στη δημαρχία Καμίνη. Το λιγότερο που θα έπρεπε να είχε κάνει, θα ήταν να αφιερώσει στα αντιπλημμυρικά έργα την ενεργητικότητα που διοχέτευσε στον Μεγάλο Περίπατο, όπου κατάφερε να ξεπεράσει σε χρόνο μηδέν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια. Βέβαια, τον Μεγάλο Περίπατο δύσκολα τον λες παράδειγμα σοβαρού και αποτελεσματικού σχεδιασμού. Το πρόβλημα όμως είναι επί της αρχής. Δεν γίνεται η δημοτική αρχή πότε να βάζει φοίνικες και πότε να φυτεύει πλατάνια, όταν η Πανεπιστημίου γίνεται ποτάμι και ο Κολωνός λίμνη. Διότι αν οι δρόμοι αντί για παριζιάνικα βουλεβάρτα που τους θέλει ο δήμαρχος, γίνονται βενετσιάνικα κανάλια, τότε πραγματικά χαιρέτα μου τον πλάτανο.