Στα τσακίδια... 60 χρόνια μετά

 

γράφει η Αρτεμις Σπηλιώτη

 

 

Στην κωμωδία «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963) η Ρένα Βλαχοπούλου προσπαθεί να ξεφορτωθεί προξενιά που της κανονίζει ο αδερφός της Λάκης (Ντίνος Ηλιόπουλος). Στην περίφημη σκηνή στην πλαζ που ο υποψήφιος γαμπρός, ο κ. Εξαρχόπουλος, τη ρωτάει αν έχει γνωρίσει άλλον άντρα, η Βλαχοπούλου τού απαντάει «πολλούς». Εκπληκτος ο κ. Εξαρχόπουλος ρωτάει «Εκατό;». Η αξέχαστη Ρένα απαντάει «βγάλε έναν», ο υποψήφιος γαμπρός αποχωρεί με ένα θυμωμένο «αντίο». «Στα τσακίδια…» είναι η τελευταία ατάκα της Ρένας.

 

Εξι δεκαετίες μετά μια γυναίκα, η Νεκταρία, δολοφονείται, η 13η φέτος, και κάποιοι ψάχνουν να βρουν δικαιολογία για τον φονιά, πρώην σύζυγο που έστησε καρτέρι και κάρφωσε 10, 20 φορές το μαχαίρι στο σώμα της μητέρας των παιδιών του, γιατί, λέει, τον θόλωσε η ζήλια… Δεν το «λέει» απλώς η γειτονιά. Εγινε πρωτοσέλιδος τίτλος, κρεμάστηκε στα περίπτερα. Στις 30/10/2021, εξήντα χρόνια μετά το θρυλικό «στα τσακίδια…» της Ρένας, η γυναίκα που αναζητά ευτυχία, αγάπη, ηδονή κρίνεται «ένοχη» γιατί το «αρσενικό» δεν αποδέχεται ότι έχασε την «ιδιοκτησία του».

 

Φοβάμαι ότι το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που ξεχειλίζει μισογυνισμό είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο πιστεύουμε. Πατεράδες, αδερφοί, σύζυγοι, εργοδότες, πολιτικοί, ιεράρχες ή ακόμα και άλλες γυναίκες –αυτό είναι το τραγικό– πιστεύουν ότι όσες δεν περιοριζόμαστε στον ρόλο της καλής συζύγου και μητέρας που υποκρίνεται υποταγή αλλά «έχει τον τρόπο της να κάνει κουμάντο» είμαστε αμφιβόλου ηθικής Την οποιαδήποτε επιτυχία εκτός σπιτιού τη «χρωστάμε» σε ένα ισχυρό αρσενικό ή στην καλύτερη περίπτωση γιατί έχουμε παραμελήσει σύζυγο και παιδιά.

 

Διατηρώ την ελπίδα ότι οι άντρες-σύντροφοι αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα και ότι οι άντρες- ιδιοκτήτες/μισογύνηδες είναι μειοψηφία. Αλλά αυτή η μειοψηφία ευθύνεται για ανείπωτες τραγωδίες.

 

Παράκληση αντί επιλόγου: Εσείς «νοικοκυραίοι» μου, που μόνο τα σπίτια σας κοιτάτε όταν συμβεί το κακό στο σπίτι του γείτονα και πλακώσουν οι κάμερες, απλώς βουλώστε το.