Η δημοκρατία των δηλώσεων.

Του Στέλιου Κούλογλου

Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο και γενικώς το πολιτικό σύστημα έχουν ουσιαστικά πάψει να λειτουργούν. Όπως έγινε και την Κυριακή με το «πολυνομοσχέδιο», όπως αποκαλείται στα ελληνικά η νομοδιάρροια, η Βουλή ενέκρινε έναν νόμο για τις υποχρεώσεις της χώρας από το μνημόνιο, μαζί με δεκάδες άσχετες διατάξεις. Η ψηφοφορία, ακόμα και γι' αυτές τις τελευταίες, έγινε σε ένα άρθρο, για να μην υπάρχουν διαρροές από το κυβερνητικό στρατόπεδο. Χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, όλα αυτά έγιναν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος: σχεδόν κανείς βουλευτής δεν ξέρει τι ψήφισε.

Ανάλογη είναι η εικόνα και στους άλλους «θεσμούς». Το υπουργικό συμβούλιο συνεδριάζει αραιότερα και από το Ραμαζάνι και έχει αντικατασταθεί από τη συνάντηση των τριών αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Μετά από κάποιες διεθνείς συναντήσεις που διαφημίζονται ως «κρίσιμες», ο πρωθυπουργός δεν ενημερώνει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά τους άλλους δύο πολιτικούς αρχηγούς. Στα πιο κάτω επίπεδα, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δραματική: μετά από τις συνεχείς περικοπές υπαλλήλων και μισθών, η δημόσια διοίκηση καταρρέει, όπως και η υγεία, η εκπαίδευση κλπ
 
Υπάρχει όμως ένας τομέας όπου το κυβερνητικό στρατόπεδο ανθεί και διακρίνεται: οι δηλώσεις. Για την ακρίβεια, η συζήτηση στο εσωτερικό της κυβέρνησης για την πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί, οι αποφάσεις του ανενεργού υπουργικού συμβουλίου, ο συντονισμός μεταξύ υπουργών και υπουργείων, έχουν όλα αντικατασταθεί από τις δηλώσεις των ενδιαφερομένων στα μέσα ενημέρωσης. Κάνει ο Βενιζέλος δηλώσεις ότι θα προωθήσει εδώ και τώρα τα διάφορα αιτήματά του, όπως η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, την οποία είχε αυξήσει το ΠΑΣΟΚ; Βγαίνοντας ο Στουρνάρας από το Μαξίμου, απαντά  με δήλωση ότι το μέτρο θα εξεταστεί το καλοκαίρι.
 
Αντικαθιστά η κυβέρνηση τον διοικητή του ΟΑΕΔ, παρά τις αντίθετες προειδοποιητικές δηλώσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ.; Βγαίνουν τα δύο τελευταία και με δηλώσεις τους κατακεραυνώνουν την απόφαση. Ζητούν ο Βαγγέλης και ο Φώτης ανασχηματισμό, μήπως βολέψουν κανέναν άνθρωπο; Δεν τίθεται θέμα, δηλώνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
 
Η δηλωσιομανία έχει ξεπεράσει τα όρια των κομμάτων και τώρα κατατρώει ξεχωριστά κάθε κόμμα. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Μανιτάκης τόνιζε σε δηλώσεις του ότι η έγκριση της ρύθμισης την οποία προωθούσε ήταν θέμα ωρών. Αλλά, όπως προέκυπτε από δηλώσεις του, ο επίσης υπουργός της ΔΗΜ.ΑΡ. Ρουπακιώτης ήταν αντίθετος και δεν υπέγραφε. Από τις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν, ο πρόεδρος του κόμματος Φ. Κουβέλης προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα με... συμβιβαστική δήλωση, σύμφωνα με την οποία «όφειλε μεν να τηρηθεί η διαδικασία των προσωρινών αποφάσεων (που υποστήριζε ο Ρουπακιώτης), αλλά με ένα χρονικό όριο κάποιων μηνών» (δηλαδή λίγο από Μανιτάκη).
 
Την επόμενη μέρα, σε νέες δηλώσεις του ο Ρουπακιώτης χαρακτήρισε «τερατούργημα» τις ρυθμίσεις Μανιτάκη. Και με νέες δηλώσεις του, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης (που μέχρι τότε υποστήριζε Μανιτάκη) διευκρίνισε ότι «ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε το περιεχόμενο της ρύθμισης του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης (δηλαδή του Μανιτάκη) για τους συμβασιούχους». Παρά το μεγαλοπρεπές άδειασμα, ο κ. Μανιτάκης δεν βρήκε κανέναν λόγο να παραιτηθεί και δίκιο είχε ο άνθρωπος: δηλώσεις, σου λέει, είναι. Ο ίδιος βέβαια απέφυγε να κάνει δηλώσεις, γιατί στην δημοκρατία των δηλώσεων υπάρχει εξαίρεση: αν θέλεις να διατηρήσεις με κάθε τρόπο την θέση σου.
 
Η κορυφαία ελληνική επιστημονική ανακάλυψη παράκαμψης της πολιτικής μέσω δηλώσεων οδήγησε την προηγούμενη εβδομάδα και στη... διάσπαση του ατόμου -υπουργού. Ο υπουργός Εργασίας δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το πολυνομοσχέδιο θα περιλάμβανε μείωση κατά 30-35% στις νέες συντάξεις του ΟΑΕΕ. Μετά από λίγη ώρα, δήλωσε ξανά στους δημοσιογράφους ότι τελικά η ρύθμιση δεν θα περιληφθεί στο πολυνομοσχέδιο!
 
Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο. Η κυβέρνηση στηρίζεται αποκλειστικά στην εικονική πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει τα μέσα ενημέρωσης: ότι, δηλαδή, η κατάσταση βελτιώνεται, τη στιγμή που το σύστημα καταρρέει. Όπως στον Όργουελ, η διάλυση του κράτους ονομάζεται «μεταρρυθμίσεις», οι υπό απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι «επίορκοι», ο υπουργός Ανεργίας «Εργασίας», το άλλα αντ' άλλων νομοσχέδιο «πολυνομοσχέδιο», ο Δένδιας «υπουργός προστασίας του Πολίτη» και δεν συμμαζεύεται. Σε αυτό το σύστημα όπου όλα στηρίζονται στην εικόνα και την επικοινωνία, γιατί οι δηλώσεις να μην έχουν μεγαλύτερη αξία από τη Βουλή, το υπουργικό συμβούλιο ή τη σοβαρότητα και το ουσιαστικό έργο που θα έπρεπε να παράγει μια κυβέρνηση;
http://tvxs.gr/