Του Θανάση Καρτερού
Όρρος στην αρχαία ελληνική σημαίνει, σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη, γλουτοί, οπίσθια. Η αρχική σημασία του αντίστοιχου ρήματος ορροδώ ήταν πιθανότατα "τα κάνω πάνω μου από φόβο". Σήμερα το ρήμα χρησιμοποιείται μόνο στην παγιωμένη φράση «δεν ορρωδεί προ ουδενός», με αρνητική χροιά: "Είναι ικανός για όλα. Έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός". Δεν πτοείται, δηλαδή, από τίποτε.
Ποιος; Μα ο Στουρνάρας, εξαιτίας του οποίου ακόμα και αρχαιοπρεπείς εκφράσεις αποκτούν σύγχρονη δυναμική. Πρώτον, διότι ο υπουργός Οικονομικών διαθέτει όρρο, και μάλιστα άκρως κινητικό, εξ όσων διακρίνει κανείς στην τηλεόραση και στα δελτία Τύπου. Και δεύτερον, διότι ορρωδών ενώπιον του Σόιμπλε, δεν ορρωδεί προ ουδενός για να παραλύει τους ιθαγενείς - εμάς δηλαδή. Έτσι που, ενώ μας παίρνουν το ψωμί απ' το τραπέζι, να ορρωδούμε -τουτέστιν να τα κάνουμε πάνω μας- και να μην αντιδρούμε.
Προς τον σκοπό αυτό μάς κολλάει στη μούρη συνεχώς ξένα δράματα, για να τρέχουμε όπως είπαμε στις τουαλέτες τρομαγμένοι για την τύχη μας, αντί να τρέχουμε στις πλατείες αγανακτισμένοι για την τύχη μας. Ξεκίνησε με τη χρήση της Αργεντινής, ύστερα έβαλε στην υπηρεσία της πολιτικής του όρρου την Κύπρο και προχτές, μετά τη συνάντηση με την τρόικα, έβγαλε από το καζανάκι και την Αίγυπτο. Και προέβη σε μια ιστορική επί του Όρρου Ομιλία: «Θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο εάν χρεωκοπούσαμε και βγαίναμε από το ευρώ, όπως υποστήριζαν κάποιοι».
Δεν είπε ποιοι είναι οι κάποιοι, αλλά το πιάσαμε το υπονοούμενο - ακόμα και οι πιο αφελείς. Εκείνο που δεν πιάσαμε είναι ποιος θα έπαιζε στη δύστυχη Ελλάδα, αν είχε πέσει στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, τον ρόλο του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι - του αρχηγού του πραξικοπήματος στην Αίγυπτο. Ο Σαμαράς, που έχει το παράστημα; Ο Βενιζέλος, που έχει το εκτόπισμα; Ο ίδιος, που έχει την εμπιστοσύνη των δανειστών - λόγω όρρου; Ή ο Βορίδης, που θα έχει τη βοήθεια του Άδωνι, του Μιχαλολιάκου και της ιδεολογίας;
Πάντως, η απειλητική δήλωση του Στουρνάρα επιβεβαίωσε αυτό που έχει ήδη γίνει σαφές στο προηγούμενο διάστημα: Αυτοί όχι μόνο δεν ορρωδούν προ ουδενός, όχι μόνο θέλουν να ορρωδούμε συνεχώς εμείς, αλλά μας έχουν γραμμένους και εμάς, και τη δημοκρατία επί του όρρου τους...