Κόλαση, η επόμενη Σύνοδος Κορυφής

Γιατί πρέπει η Ελλάδα να είναι εκεί με νεοεκλεγμένο πρωθυπουργό – Οι ανισότητες «σπάνε» τα Σύμφωνα

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν, παρουσίασε τον προϋπολογισμό της χώρας του για το 2015, ο οποίος όχι μόνο δεν είναι προϋπολογισμός λιτότητας, αλλά μεταθέτει για δύο ακόμη χρόνια τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3%. Προβλέπει αυξημένο έλλειμμα 4,4% του ΑΕΠ (από 4,3% το 2014) και μείωση στο 2,8% το 2017. Κι αυτό μετά από δύο παρατάσεις που έχει πάρει η Γαλλία από την Κομισιόν. O Σαπέν συνόδευσε τις ανακοινώσεις του με την παραίνεση προς τη Γερμανία να ενισχύσει την ανάκαμψη της οικονομίας της Ευρωζώνης…

Η καγκελάριος Μέρκελ σοκαρίστηκε από την γαλλική ανυπακοή. Μιλώντας στις εκδηλώσεις για την 24η επέτειο της γερμανικής επανένωσης, ξεκαθάρισε ότι δεν θα σταματήσει να πιέζει τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης προκειμένου να τηρούν τους κανόνες για το έλλειμμα και το χρέος, καθώς διακυβεύεται η αξιοπιστία της Ευρώπης.«Δεν θα τα παρατήσω επειδή οι ενέργειές μας υποδηλώνουν το πόσο σοβαροί είμαστε όσον αφορά στις αρχές μας». 

Αντίθετα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντζι αντέδρασε πολύ cool. Μετά τη συνάντησή του με τον Βρετανό πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον, στο Λονδίνο, δήλωσε πως «αν η Γαλλία αποφάσισε έτσι, τότε θα υπάρχουν λόγοι και εγώ είμαι στο πλευρό του Ολάντ… Εμείς σεβόμαστε το όριο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα, αλλά σεβόμαστε και τις αποφάσεις μίας ελεύθερης χώρας όπως η Γαλλία. Πιστεύω πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται σε άλλες χώρες με το ύφος που φέρεται κανείς σε μαθητούδια», τόνισε και αργότερα μιλώντας στο CNN ξεκαθάρισε: «Προτιμώ την Γαλλία του Ολάντ και του Βαλς η οποία υπερβαίνει το 3%, παρά μια Γαλλία με επικεφαλής της κυρία Λεπέν ως αποτέλεσμα μιας κρίσης αξιών».
Σε αυτό το σημείο ο Ρέντζι κάνει μάθημα στη Μέρκελ, η οποία δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί την απομόνωση του Βερολίνου. Πριν λίγες ημέρες, ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, είχε διαβεβαιώσει ότι η χώρα του δεν θα παρεκκλίνει των μεταρρυθμίσεων εξυγίανσης των δημοσιονομικών της, αλλά ξεκαθάρισε ότι «η Γαλλία αποφασίζει μόνη της τι πρέπει να κάνει».

Είναι πια φανερό ότι Γαλλία και Ιταλία «γράφουν» κανονικά την κα Μέρκελ, και υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πως στο μπλοκ προσχωρεί και η Βρετανία. Που σημαίνει ότι η επόμενη Σύνοδος Κορυφής θα είναι κόλαση. Στην πραγματικότητα ξεκίνησε ένας ακόμη ευρωπαϊκός εμφύλιος που εκτυλίσσεται στο θεσμικό-οικονομικό πεδίο και φυσικά, στο πολιτικό. Οι ισορροπίες έχουν διαταραχθεί. Το γεγονός ότι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «κόπηκαν» πέντε υποψήφιοι Επίτροποι της ομάδας Γιούνκερ, εντάσσεται σε αυτόν τον πόλεμο που έχει κι άλλες διαστάσεις, όπως την κόντρα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών. Όμως, η νέα Κομισιόν πρέπει να αναλάβει καθήκοντα την 1η Νοεμβρίου και μοιάζει πολύ πιθανό, ο Γιούνκερ να υπερβεί τις επιφυλάξεις του Ευρωκοινοβουλίου και να μην αλλάξει την σύνθεσή της, πιστεύοντας ότι η ολομέλεια τελικά θα την υπερψηφίσει.

Σπάνε τα Σύμφωνα

Είναι πια σαφές πως οι δύο πυλώνες του ευρώ, το Σύμφωνο Σταθερότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε αυτή τη φάση από τη Γαλλία και την Ιταλία, τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης μετά την Γερμανία. Και δεν είναι μόνο αυτές, είναι και οι χώρες του Νότου. «Όλες οι χώρες, μικρές ή μεγάλες θα πρέπει να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης αναφορικά με τα ελλείμματα», είπε ο υποψήφιος Γάλλος Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί κατά την εξέτασή του στο Ευρωκοινοβούλιο. Που σημαίνει, αν εμείς παρεκκλίνουμε, δεν πρέπει να αφήσουμε τους μικρούς να πνιγούν.

Οι Γάλλοι είχαν υποσχεθεί στις Βρυξέλλες περικοπές δημοσίων δαπανών 50 δισεκατομμυρίων ευρώ σε διάστημα τριών ετών. Αυτό είναι σαφές ότι δεν μπορούν να το κάνουν με τις πολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα, αλλά και το χαμηλό πληθωρισμό 0,5%. Έτσι, οι περικοπές 21 δισ. ευρώ για το 2015 δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Ο Σαπέν εξήγησε ότι ο στόχος του είναι η αύξηση των δημοσίων δαπανών να συμβαδίζει με το επίπεδο του πληθωρισμού, που θεωρείται υγιής στο 2%.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την πολιτική της απεριόριστης αγοράς ομολόγων (ΟΜΤ) και τώρα με τα τιτλοποιημένα «κόκκινα δάνεια» (ΑΒS) «σπάει» την πολιτική του σκληρού ευρώ (κατ΄ εικόνα και ομοίωση του μάρκου).

«Πρέπει να αλλάξουμε την Ευρώπη, είναι ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή» υποστηρίζει ο Ρέντζι και το εννοεί, τουλάχιστον όπως το εννοούν ο Μάριο Ντράγκι και ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ίσως και ο Κάμερον και τώρα σέρνεται και ο Ολάντ. Το υπονοεί και η Λαγκάρντ του ΔΝΤ και η Ουάσιγκτον το λέει ευθέως.

Και αυτό που ο Μπίσμαρκ φοβόταν, le cauchemar des coalitions (ο εφιάλτης των συνασπισμών) έχει επιτελεσθεί. Το Βερολίνο ακούει έκπληκτο τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντζι να λέει πως «πρέπει να μειωθεί η εξουσία των τεχνοκρατών των Βρυξελλών», πως «η παράμετρος του 3% στην σχέση δημοσίου ελλείμματος- ΑΕΠ ανήκει στο παρελθόν» και ότι «η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια οικονομική κοινότητα, αλλά και μια κοινότητα που την συνθέτουν οι ψυχές της, οι αξίες της, και η οποία προσβλέπει στο μέλλον».

Οι ανισότητες προκαλούν

Η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με μια σειρά από μείζονα διαρθρωτικά προβλήματα, την κρίση του χρέους, την υφέρπουσα ύφεση, τον αποπληθωρισμό, αλλά το σημαντικότερο είναι η ανισοκατανομή του πλούτου, τόσο μεταξύ των κρατών, όσο –και κυρίως- μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Σύμφωνα με το πρόσφατο «Wealth Report: Europe» της ελβετικής τράπεζας Julius Baer, ο πλούτος στην Ευρώπη το 2013 ανήλθε στα 56 τρισεκατομμύρια ευρώ και αναμένεται να αυξηθεί κατά 40%, δηλαδή στα 79 τρισ. ως το 2019. Παρ΄ όλα αυτά  το 50% του συνολικού πλούτου είναι πλέον συγκεντρωμένο στο 10% των πλουσιότερων Ευρωπαίων, γεγονός που σημαίνει μεγάλη ανισοκατανομή και ως εκ τούτου ζημιογόνες επιπτώσεις και προβλήματα στις οικονομίες.

Οι πολιτικές συνέπειες της λιτότητας και των ανισοτήτων καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές, με την επέλαση των ακροδεξιών και των ευρωσκεπτικιστών και την διασάλευση της πολιτικής σταθερότητας. Αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται από την τεχνοκρατία, αλλά από την πολιτική. Ο Ματέο Ρέντζι ξέρει καλά πολιτική (το απέδειξε κάνοντας μια χαψιά τον προηγούμενο Ιταλό πρωθυπουργό Ενρίκο Λέτα, ενώ αυτός δεν ήταν καν βουλευτής). Η Άνγκελα Μέρκελ δεν έχει ιδέα από πολιτική και γι΄ αυτό οδηγείται ιλιγγιωδώς στον τοίχο της αδιαλλαξίας.

Είναι προφανές ότι η επόμενη Σύνοδος Κορυφής θα είναι κόλαση. Θα γίνει συμβιβασμός; Και πού αυτός θα κάτσει; Κι αν όχι, τι σημαίνει μια μετωπική με τη Γερμανία;

Μέσα στο γενικό χαμό, η μικρή Ελλάς θα μπορούσε να κερδίσει πολλά, όχι μόνο κάποιες «ανάσες», αλλά αυτό απαιτεί σοβαρότητα και πολιτικές πλάτες. Τον κ. Σαμαρά δεν τον υπολογίζει κανείς στην Ευρώπη. Δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα. Είναι γνωστός για τις κωλοτούμπες του και όλοι τον ξέρουν ως υποτακτικό της Μέρκελ. Δεν τον εμπιστεύονται. Να ένας σοβαρός πατριωτικός (στρατηγικός θα έλεγα) λόγος για να πάμε άμεσα σε εκλογές… και να εκπροσωπηθεί η χώρα από ένα νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό με ισχυρή πλειοψηφία.

 Πηγή