325.000 Ισλανδοί «έφτυσαν»... μισό δισ. Ευρωπαίους της ΕΕ!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Κεραυνός στα γραφεία της Κομισιόν, στις Βρυξέλλες, την Πέμπτη. Πολιτική καταιγίδα προελεύσεως Ισλανδίας, με δράστη τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό της χαμένης στον Βόρειο Ατλαντικό μικρής αυτής χώρας Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλέιγκσον. «Η Ισλανδία δεν είναι πλέον χώρα υποψήφια προς ένταξη και ζητά από την ΕΕ να δρα συμφώνως προς αυτό» ανέφερε ξερά η επιστολή που επιδόθηκε στον Λετονό προεδρεύοντα της ΕΕ αυτό το εξάμηνο. Η Ισλανδία δηλαδή απέσυρε την υποψηφιότητά της για ένταξη στην ΕΕ! Πρωτοφανές! «Τα συμφέροντα της Ισλανδίας υπηρετούνται καλύτερα εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης» έγραψε ο Ισλανδός υπουργός Εξωτερικών Γκούναρ Μπράγκι Σβέινσον, ο οποίος συναντήθηκε με τον Λετονό ομόλογό του προκειμένου να τον ενημερώσει και δια ζώσης για το σοβαρότατο αυτό θέμα.

Η απόφαση απόσυρσης της αίτησης ένταξης είχε ληφθεί στο Ρέικιαβικ, την πρωτεύουσα της Ισλανδίας, στο υπουργικό συμβούλιο που είχε συνεδριάσει την Τρίτη, αλλά την Πέμπτη προσέλαβε επίσημο χαρακτήρα. Την Παρασκευή το πρωί οι Βρυξέλλες εξακολουθούσαν να μην αντιδρούν, έχοντας χάσει τα λόγια τους. «Εξετάζουμε τον φάκελο και αυτό θα πάρει χρόνο» σχολίασε μια εκπρόσωπος της Φεντερίκα Μογκερίνι, υπεύθυνης για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ και αντιπροέδρου της Κομισιόν, προδίδοντας όλο το κλίμα αμηχανίας που επικρατεί στη γραφειοκρατία της ΕΕ. Εδώ που τα λέμε, καθόλου συνηθισμένο φαινόμενο δεν είναι μια μικροσκοπική σε πληθυσμό χώρα με μόλις 325.000 κατοίκους -λιγότερους και από τη... Μάλτα!- να «φτύνει» πολιτικά την ΕΕ που έχει σχεδόν μισό δισεκατομμύριο κατοίκους! «Οι Βρυξέλλες δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την απόσυρση (της υποψηφιότητας), η οποία είναι μάλλον αρνητικό σημάδι και φανερώνει την απώλεια ελκτικής δύναμης της ΕΕ, καθώς και του κοινού νομίσματος», γράφει η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ».

Κάνει μάλιστα η ίδια εφημερίδα και μια άλλη σημαντική παρατήρηση: «Οι δυσκολίες μιας σειράς χωρών, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, έκαναν τους Ισλανδούς να ξανασκεφτούν» το θέμα της ένταξης της χώρας τους στην ΕΕ. «Η προοπτική μιας εγκατάλειψης του ευρώ από την Αθήνα, την οποία επισήμως δεν επιθυμούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αλλά δεν αποκλείεται, καθώς και η υπόσχεση ενός δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο με θέμα αν θα παραμείνει η Βρετανία ή όχι στην ΕΕ, ενίσχυσαν το ευρωσκεπτικιστικό στρατόπεδο» υπογραμμίζει η «Μοντ». Αίτηση ένταξης της Ισλανδίας στην ΕΕ υπέβαλε το 2009 μια κυβέρνηση κεντροαριστερή, συμμαχίας των σοσιαλδημοκρατών με την Αριστερά και τους Πράσινους, αφού η χώρα είχε υποστεί το σοκ υπό την κατάρρευση των ισλανδικών τραπεζών, οι οποίες είχαν στο εξωτερικό κύκλο εργασιών... 11 (!!!) φορές το ΑΕΠ της χώρας. Οι γερμανόφρονες Ισλανδοί σοσιαλδημοκράτες θεώρησαν σωσίβιο σωτηρίας την ένταξη στην ΕΕ.

Στις αρχές του 2013 όμως οι κεντροαριστεροί εξεδιώχθησαν κλωτσηδόν από την εξουσία μέσω εκλογών. Τους αντικατέστησε μια κυβέρνηση συνεργασίας Κεντροδεξιάς - Δεξιάς, με σαφείς αντι-ΕΕ τάσεις, η οποία είχε υποσχεθεί το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Οντως οι διαπραγματεύσεις πάγωσαν τα δύο τελευταία χρόνια. Θεωρητικά, η ένταξη της Ισλανδίας στην ΕΕ ήταν πανεύκολη υπόθεση και θα ολοκληρωνόταν ταχύτατα. Πρώτον, η Ισλανδία είχε ήδη ενσωματώσει από μόνη της το 70% της νομοθεσίας της ΕΕ. Δεύτερον, ο εντελώς ασήμαντος πληθυσμός των τριακοσίων χιλιάδων και κάτι έκανε πανεύκολη οποιαδήποτε παραχώρηση προς τους Ισλανδούς, χωρίς να δημιουργείται ορατό οικονομικό πρόβλημα. Η ισλανδική κυβέρνηση όμως απέρριψε τελικά εντελώς την ΕΕ, κρίνοντάς την επιβλαβή για τα ισλανδικά συμφέροντα και απέσυρε ακόμη και την αίτηση ένταξης στην ΕΕ, μη αρκούμενη απλώς στο πάγωμα των σχέσεων. «Η Ισλανδία δεν θέλει πλέον να μπει στην ΕΕ» τιτλοφορούσε ρεπορτάζ της και η γερμανική σοβαρή δεξιά εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Ο υπότιτλος έπιανε την ουσία: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση βυθίζεται στην κρίση. Αυτό δεν έμεινε κρυφό ούτε στην Ισλανδία. Τώρα η κυβέρνηση πήρε πίσω την αίτηση ένταξης στην ΕΕ». Προβληματισμένη δείχνει και η «Ελ Παΐς», η μεγαλύτερη κεντροαριστερή εφημερίδα της Ισπανίας. «Η απόσυρση της ισλανδικής αίτησης ένταξης, αθροιζόμενη με εκείνη της Νορβηγίας το 1994 και την επίμονη άρνηση της Ελβετίας να ενταχθεί στην ΕΕ, μας υποχρεώνει αναπόφευκτα να αναρωτηθούμε: Για ποιους πολίτες και για τι είδος χωρών παραμένει σήμερα ελκυστική η ΕΕ; Η απάντηση στην ερώτηση αυτή σήμερα είναι πιο ανησυχητική από χθες» τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση.

Πηγή