Το δάχτυλο του Σόιμπλε

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είτε το παίζει ο κακός μπάτσος του Μερκελισμού, είτε λέει αυτό που πιστεύει, αρέσκεται συχνά σε νουθεσίες κατά της Ελλάδας. Υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα, από τον Τζήμερο ως τον Θεοδωράκη που αντιλαμβάνονται το κούνημα του δαχτύλου του Σόιμπλε ως σήμα προς το κοπάδι με τα πρόβατα και τρέχουν να ακολουθήσουν τη ρότα του τσομπάνη.

«Η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της» επανέλαβε για ακόμη μία φορά ο κύριος Σόιμπλε. Τι εννοούσε όμως ο κύριος και Θεός του τσούρμου των αυτομαστιγωμένων Ελλήνων νεοφιλελεύθερων; Εννοούσε πως η φτωχή Ελλάδα αγόραζε γερμανικά όπλα, υποβρύχια,Λέοπαρντ ενώ δεν είχε αυτή την οικονομική δυνατότητα; Αυτο εννοεί; Μήπως εννοεί πως αυτή η μικρή χώρα αγόρασε τεχνολογία SIEMENS σε πολλαπλάσιες τιμές με τη μεθόδευση διεφθαρμένων Γερμανών που δίδαξαν τη διαφθορά στην Ελλάδα; Αυτές τις υπέρογκες δαπάνες εννοεί; Μήπως εννοεί τις κατασκευές των εθνικών εργολάβων οι οποίοι ακόμη και την ώρα που η Ελλάδα κατέρρεε, έριχναν δρόμους από άκρη σε άκρη;

Όχι, ο κύριος Σόιμπλε προφανώς εννοεί εκείνη την παραπάνω  σαλάτα που κάποια στιγμή φαγώθηκε καταχρηστικά το καλοκαίρι στη Σαντορίνη ή στα Κουφονήσια. Γιατί ο κύριος Σόιμπλε, είναι από αυτούς που έστησε τον μύθο «καταναλώναμε πάνω από τις δυνάμεις μας» πριν τον πάρει το Ποτάμι και οι όμοιοί του και μας πνίξουν στις ενοχές.

Η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν κατέρρευσαν επειδή οι πολίτες ήταν επιπόλαιοι και αχόρταγοι, ασυνείδητοι και βουλιμικοί. Αυτά τα στοιχεία παθογένειας ήταν σύγχρονα  φαινομένα της τραπεζικής λειτουργίας και μέρος του κόλπου. Η Ευρώπη κατέρρευσε γιατί οι Τράπεζες τζόγαραν με επικίνδυνα προιόντα, μετέτρεψαν κάθε παραγωγική τους λειτουργία σε ιπποδρομιακή αντίληψη για την Οικονομία. Όταν έσκασε η φούσκα, οι κυβερνήσεις με το επιχείρημα πως αν καταρρεύσουν οι Τράπεζες θα καταρρεύσει η Οικονομία, έσωσαν τις τράπεζες. Μετέτρεψαν δηλαδή το ιδιωτικό τους χρέος σε Δημόσιο, σε δικό μας μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση. Στην Ελλάδα η Τραπεζοκλεπτοκρατία «ανακεφαλαιοποίησε» όσα είχαν κλέψει οι Τραπεζίτες.

Τα φαινόμενα που υπονοεί ο Σόιμπλε, ήταν αποτέλεσμα της λειτουργίας της Οικονομίας των Τραπεζών. Οι Τράπεζες άνοιξαν, έδωσαν φτηνό χρήμα, μοίρασαν ακόμη και δάνεια για την πιτυρίδα, για δύο λόγους. Για να κλέψουν οι τραπεζίτες δανείζοντας κρυφές εταιρείες με δικούς τους αχυρανθρώπους και για να αγοράσουν τα θύματατα γερμανικά και γαλλικά προιόντα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται οι BMW και οι πολυτελείς εξάρσεις που υπονοεί ο Σόιμπλε.

Ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν αυτός που ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος είχε ζητήσει να δώσουν οι Τράπεζες φτηνά δάνεια σε όλους. Λίγο αργότερα κούναγε τα πρώτα ευρώ που έβγαλε με το Σημίτη από το ATM και που συμβόλιζαν την εύρωστη ελληνική Οικονομία. Στην πραγματικότητα συμβόλιζαν την παγίδευση της Ελλάδας σε ένα άνισο σύστημα το οποίο έπρεπε να υπηρετεί. Και βέβαια τη διαφθορά που εξέφρασε σε όλο το μεγαλείο της η Πασοκική εντερική Σημητική χλωρίδα. Όταν ανέλαβε βέβαια πρωθυπουργός ο Παπαδήμος μίλησε και αυτός για την ευθύνη των Ελλήνων οι οποίοι κατανάλωναν πάνω από όσα παρήγαγαν.

Είναι περιττό να πούμε πως ο καταναλωτισμός και οι τεχνητές ανάγκες δημιουργήθηκαν συστηματικά μέσα από ένα mediaκο σύστημα που ήταν συνδεδεμένο με την πολιτική και οικονομική ελιτ που μεθόδευσε όλα αυτά.

Προφανώς απέναντι στα συγκεκριμένα φαινόμενα ο καθένας στάθηκε και με την προσωπική του ευθύνη ή την άγνοια. Όμως τα τηλεοπτικά κωλάδικα δεν μιλούσαν τότε για οικονομία αλλά για τα πάρτυ του Κωστόπουλου. Και όποιος είχε την ατυχία να ακούει Πρετεντέρη ανυποψίαστος, ήταν σίγουρος πως το χρήμα που κυκλοφορεί δεν είναι ένα μεγάλο κόλπο, αλλά το αποτέλεσμα λειτουργίας μιας μεγάλης Σημιτικής Ελληνικής Οικονομίας .

Ως σήμερα όσοι έστησαν το παιχνίδι συνεχίζουν,προτάσσοντας τις ευθύνες των Ελλήνων, των Ισπανών, των Πορτογάλων των Κυπρίων. Γιατί η δημιουργία της ενοχής είναι απαραίτητη στο να λειτουργήσει το σύστημα και ο φόβος.

Όταν λοιπόν ο Σόιμπλε κουνάει το δάχτυλο, δεν το κάνει γιατί το πιστεύει. Άλλωστε ο ίδιος το 2000, ήταν πρωταγωνιστής ενός μεγάλου σκανδάλου χρηματισμού και διαφθοράς για το οποίο ζήτησε συγνώμη. Οπότε δεν  πρόκειται για πίστη στην ηθική αλλά για απλή λειτουργία των κανόνων του συστήματος. Τώρα γιατί ο Θεοδωράκης είναι έτοιμος να μας βγάλει την καλοκαιρινή σαλάτα από τη μύτη ως ευθύνη της κρίσης, είναι μάλλον γιατί ο ίδιος θεωρεί πως έχει δικαίωμα να φάει παντεσπάνι. Όταν άγνωστος ως δημοσιογράφος κάποιων περιοδικών  το 2000, παίρνεις ξαφνικά 24.000 ευρώ μισθό στην ΕΡΤ, χάνεις και το μέτρο και το  μέτρημα.

Πηγή