Μετά την σταύρωση έρχεται η Ανάσταση..

γράφει η Λίλα Μήτσουρα

Και ήρθαν οι σταυρωτήδες μας να μας το παίξουν σωτήρες. Κραυγάζουν με όλη την δύναμη της πουλημένης τους ψυχής για να μας πείσουν. Και πόσο φοβάμαι αυτούς που με ένταση και δράμα νιώθουν την ανάγκη να επαναλαμβάνουν τις σωτήριες πράξεις τους. Τις δήθεν σωτήριες πράξεις τους. Μια σωτηρία που ήρθε με ένα φιλί.... ίδιο με κείνο του Ιούδα.

Το φιλί της προδοσίας....

Πλάνη αδερφέ μου, πλάνη μεγάλη. Θα γινόμασταν σωτήρες της μικρής φτωχής πατρίδας μας. Νάτος ο Γολγοθάς! Μα στη κορφή του δεν είδαμε τον σταυρό αλλά την απελευθέρωση να κυματίζει γαλήνια. Και πήραμε την ανηφόρα και πηγαίναμε κουβαλώντας το όνειρο.

Η πλάνη έλαβε τέλος. Να τος και ο σταυρός ενός ολόκληρου λαού. Όσοι άντεξαν τον είδαν, γιατί πολλοί έφυγαν ανεπιστρεπτί και πως να τους κατηγορήσεις που δεν άντεξαν την σωτηρία?

Βασανισμένο το βλέμμα γυρεύει σωτηρία και οι προδότες από κάτω να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι μας σώζουν. Γονατισμένοι και υπόδουλοι οι ίδιοι, κιοτήδες μπροστά στους μεγάλους, κάνουν τους άντρες που φορούν παντελόνια στους εξαθλιωμένους. Κάνουν το βαρύ μάγκα πουλώντας εξυπνάδα και σωτηρία με το κιλό. Παλεύουν να σκοτώσουν κάθε ελπίδα που αχνοφαίνεται γιατί φοβούνται το ξεμπρόστιασμα. Βάφτισαν το ξεπούλημα ,σωτηρία και μας υποτιμούν για μία ακόμα φορά, έτσι ανερυθρίαστα και ασυνείδητα. Μα ο Ιούδας είχε την τουλάχιστον την ευθιξία να κρεμαστεί.....

Επιτίθενται στην ελπίδα για να μην ανοίξουμε τα μάτια μας. Και η επίθεση τους είναι σκληρή ύπουλη και πονηρή. Τακτικές άλλων εποχών αναβιώνονται σήμερα. Όλοι οι ισχυροί με το μέρος τους. Μπόχα και δυσοσμία και όξος αντί για νερό στον διψασμένο. Τρομοκρατούν οι τρομοκρατημένοι ακριβώς για αυτό τον λόγο. Γιατί είναι τρομοκρατημένοι. Μας φοβούνται και δεν πρέπει να το καταλάβουμε.

Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι, ότι κάθε τους ενέργεια λειτουργεί συσπειρωτικά εναντίον τους. Μια γροθιά είμαστε όλοι εμείς οι μικροί, όλοι εμείς που τους κάναμε μεγάλους, γιατί δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο. Μόνο να κερδίσουμε έχουμε. Είναι στα κύτταρα μας ο αγώνας. Είναι στην ιστορία μας οι προδότες αλλά και οι αγωνιστές.

Κρώζουν τα πτωματοφάγα όρνεα από πάνω μας, περιμένοντας τον θάνατο μας, γιατί ο θάνατος μας είναι η ζωή τους. Ετούτοι οι συμπατριώτες μας, ετούτοι οι ομοπάτριοι, κινδυνολογούν καθημερινά σπέρνουν τον πανικό για να μη τολμήσουμε να σηκώσουμε κεφάλι, για να μη ξεφύγουμε από το μαντρί. Κρώζουν τα κοράκια τα δικά μας κρώζουν και τα ευρωπαϊκά, περιμένοντας τα κουφάρια μας για να χορτάσουν την πείνα τους.

Αυτοί κάνουν τη μόνη δουλειά που ξέρουν να κάνουν, να προδίδουν. Και εμείς θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα, να αγωνιζόμαστε όπως ξέρουμε και μπορούμε. Ο καθένας από τη δική του μεριά και με τα δικά του μέσα, αλλά όλοι μαζί εναντίον τους. Γιατί όσο μας τρομοκρατούν τόσο μας ενώνουν εναντίον τους. Το παρακράτος έχει βγει παγανιά και σκορπίζει φόβο με ψεύτικες ειδήσεις, αντιεξουσιαστές, με χρεοκοπία και ότι άλλο περνά από το τρισάθλιο μυαλό τους.

Προδοσία, Γολγοθάς, σταύρωση..... Έπεται η Ανάσταση. Θα μου πεις πριν την Ανάσταση είναι ο θάνατος. Σωστά η απώλεια προηγείται αλλά εμείς ότι ήταν να χάσουμε το χάσαμε. Τιμήσαμε τον θάνατο κατά πως του έπρεπε. Φτάνει τόσο. Και αν αργήσει να έρθει το άγιο φως που περιμένουμε με τόση λαχτάρα όλοι μας, θα το φέρουμε εμείς όπως ξέρουμε...