Η Ελλάδα αυτή αξίζει να έχει πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα

Ο Ιερώνυμος λέει τα καλύτερα λόγια για τον Τσίπρα. Πόσο πολύ συνεννοούνται, πώς συζητούν και πώς τον έχει εκτιμήσει πριν γίνει πρωθυπουργός.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος πίνει νερό στο όνομά του. Έχουν γίνει «κολλητοί» παρά το γεγονός ότι θεωρητικά τους χωρίζει ιδεολογικό χάος.

Ο Παπαγγελόπουλος τον αναγόρευση σε «εθνάρχη» και εγγυητή της Δημοκρατίας.

Ο… Λάκης Λαζόπουλος τον έχει μέρα – νύχτα στο θέατρό του, ελπίζουμε μόνο να μην του κάνει καμιά πρόταση για να γίνει ηθοποιός διότι θα χάσει η πολιτική τον κολοσσό της.

Ο δε Καραμανλής μπορεί να μη μιλάει αλλά τα… βλέμματα ή ακόμη και οι διαρροές συνεργατών τα λένε όλα. Τέτοιος πολιτικός έρωτας δύο αντιπάλων δεν έχει ξαναγίνει. Αναπολούμε τις εποχές που Ανδρέας και Μητσοτάκης σκοτώνονταν στη Βουλή ή όταν ο Καραμανλής φώναζε «αρχιερέα της διαπλοκής» τον Σημίτη.

Αν σε όλα αυτά προσθέσεις τα καλά λόγια που λένε οι ξένοι ηγέτες τους τελευταίους μήνες για την πρωθυπουργάρα μας, αρχίζουμε κι αναρωτιόμαστε αν τελικά έχουμε πέσει έξω. Αν δηλαδή ο Τσίπρας είναι πράγματι μεγάλος αρχηγός, ηγέτης της Ελλάδας κι εμείς απλά είμαστε εμπαθείς. Μήπως να τον κάνουμε ισόβιο πρωθυπουργό έτσι για να γλιτώσουμε τις συνεχόμενες εκλογές; Αφού έτσι κι αλλιώς ο Αλέξης θα είναι ο άνθρωπός μας, αυτός που μας αξίζει γιατί να ψάχνουμε για άλλους;

Μια χώρα η οποία στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ονειρεύεται θεσούλα στο δημόσιο ακόμη κι αν είναι με 700 ευρώ το μήνα.

Μια χώρα που οι πολίτες της από την ώρα που πιάνουν μια δουλειά ονειρεύονται πώς και πότε θα πάρουν σύνταξη. Μια χώρα που ζει ακόμη σε ρυθμούς μιζών, φοροδιαφυγής και κλεψιάς του κράτους και του διπλανού.

Μια χώρα που έχει… ιερόδουλη με κρυφά εισοδήματα 180 χιλ. ευρώ, όσα δεν θα δει ποτέ ένας νέος που πιάνει δουλειά παρτ τάιμ με 400 ευρώ κι ας έχει τρία πτυχία και δύο διδακτορικά.

Μια χώρα που ο καφετζής είχε μαζέψει 3 εκατ. ευρώ και… ξέχασε να τα δηλώσει γιατί έπρεπε να δικαιολογήσει την πώληση 1 εκατομμυρίου φραπέδων προς 3 ευρώ τον καθένα.

Μια χώρα που επιτίθεται η αριστερή κυβέρνηση στον… καστανά κι αφήνει τις λίστες ανέλεγκτες όσο κι αν θέλει επικοινωνιακά να το παίξει αδιάφθορη.

Μια χώρα όπου ο χαβαλές, η συζήτηση του καφενείου ή το μπάχαλο στους δρόμους και τις πλατείες έχει εγκατασταθεί μόνιμα στο Μέγαρο Μαξίμου.

Και τέλος μια χώρα που έχει εγκαταλείψει ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, τον ιδιωτικό τομέα, τους εργαζόμενους που πλήττονται βάναυσα αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, ε αυτή η χώρα ασφαλώς και θα επιβραβεύει τους Τσίπρες, όποια εποχή κι αν έρχονται ως σωτήρες.

Η Ελλάδα αυτή αξίζει να έχει πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, του ψέματος, του άκρατου κρατισμού, της άθλιας αριστερής προπαγάνδας, του φθηνού εντυπωσιασμού.

Η Ελλάδα που ξέχασε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, και γι’ αυτό φταίει η Νέα Δημοκρατία ασφαλώς, έχει αυτόν που της αξίζει.

Μπράβο του λοιπόν και του Καραμανλή, και του Αρχιεπισκόπου, και του Παπαγγελόπουλου και του βασικού εκπροσώπου του νεοελληνικού πολιτισμού Λάκη Λαζόπουλου. Μπράβο τους που έχουν φίλο τον Αλέξη, που δεν τους νοιάζει η αμορφωσιά του, ή καλύτερα η ημιμάθειά του. Που μαγεύτηκαν από την απλότητά του που δεν είναι τίποτε άλλο από παντελή άγνοια των στοιχειωδών κανόνων συμπεριφοράς. Που στηρίζουν αυτή την άθλια αριστερή κυβέρνηση.

Εμείς κάνουμε λάθος κι όχι όλοι αυτοί.

Πηγή