Όταν ο Τσίπρας συγκυβερνά με «κήρυκες του μίσους»

Του Γιώργου Καρελιά

Με τις ψήφους της αντιπολίτευσης πέρασε άλλο ένα νομοσχέδιο από τη Βουλή, αφού το συγκυβερνών κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων το καταψήφισε. Πώς αντιμετώπισε το γεγονός αυτό ο Πρωθυπουργός; Δυστυχώς με σιωπή και υποκρισία.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι ένα κόμμα, ακόμη και όταν συγκυβερνά, έχει το δικαίωμα να καταψηφίζει νομοσχέδια που οι ρυθμίσεις τους έρχονται σε αντίθεση με τον αξιακό του κώδικα. Κατά τούτο ο συγκυβερνήτης, αρχηγός των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος είναι συνεπής με αυτά που (διακηρύσσει ότι) πιστεύει στο θέμα του Συμφώνου Συμβίωσης.

Το πρόβλημα το έχει ο Αλέξης Τσίπρας. Οποιος παρακολούθησε ή διάβασε την ομιλία του στη Βουλή (εδώ), θα διαπίστωσε το μέγεθος της υποκρισίας του. Ο Πρωθυπουργός κατακεραύνωσε τους «κήρυκες του μίσους και της μισαλλοδοξίας» και ζήτησε «συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων ενάντια σε κάθε μορφή διακρισης».

Ο Πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ υποκρίνονται. Η ευαισθησία τους είναι α λα κάρτ. Συμπεριφέρονται κουτοπόνηρα. Θέλουν να περνάνε τα δύσκολα νομοσχέδια με ψήφους άλλων κομμάτων.

Δεν γνωρίζει ο κ. Τσίπρας ότι ο συγκυβερνήτης του κ. Καμμένος είναι… «κήρυκας του μίσους»; Δεν του μετέφεραν όσα περί «κτηνοβατών» είπε πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή πανελλήνιας εμβέλειας (εδώ); Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τη θεμιτή – επαναλαμβάνουμε – διαφοροποίηση σε ρυθμίσεις που δεν πιστεύει. Αλλά με την εκτόξευση ακραίων καταγγελιών, τις οποίες δεν τόλμησε μεν να  επαναλάβει ο ίδιος μέσα στη Βουλή (ο κ. Καμμένος κρύφτηκε και δεν πήγε να ψηφίσει), αλλά είχε άξιο εκπρόσωπό του τον βουλευτή Κώστα Κατσίκη. (Δυστυχώς, για λόγους δημοσιότητας, υιοθέτησε την ίδια φρασεολογία από την ανάποδη – δήθεν για να την καταγγείλει – και ο βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Αμυράς, κατεβάζοντας κι άλλο το, έτσι κι αλλιώς χαμηλό, επίπεδο της κοινοβουλευτικής συζήτησης).

Αλήθεια, όταν ο Πρωθυπουργός ζητάει «συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων» στην καταπολέμηση των διακρίσεων, συμπεριλαμβάνει σε αυτές και το κόμμα του κ. Καμμένου; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει μεγάλη σημασία. Διότι, αν είναι καταφατική, πώς θα πολεμήσει τις διακρίσεις με ένα κόμμα που ο αρχηγός του τις ενθαρρύνει με λεκτικές ακρότητες; Αν, πάλι, εξαιρεί το κόμμα του κ. Καμμένου από αυτή τη «συστράτευση», πώς γίνεται να συγκυβερνούν;

Νομίζω ότι η απάντηση είναι πολύ απλή. Ο Πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ υποκρίνονται. Η ευαισθησία τους είναι α λα κάρτ. Συμπεριφέρονται κουτοπόνηρα. Θέλουν να περνάνε τα δύσκολα νομοσχέδια με ψήφους άλλων κομμάτων(τα οποία, κατά τα άλλα, υβρίζουν), αλλά στη νομή της εξουσίας όλα καλά με τον κ. Καμμένο και τους ομοίους του…