Θέλουν πραγματικά οι ξένοι να στηρίξει ο Κυριάκος τον Τσίπρα; Τα σενάρια και η πραγματικότητα

Το ερώτημα «θέλουν οι Ευρωπαίοι να στηρίξει ο Κυριάκος τον Τσίπρα;» ακούγεται όλο και συχνότερα στα δημοσιογραφικά γραφεία και στα πολιτικοδημοσιογραφικά στέκια. Σαν να έχουμε περάσει αλώβητοι από την εξαετία των Μνημονίων, αναλώνουμε πολύ χρόνο, αν και πώς οι ξένοι απεργάζονται σενάρια μετασχηματισμού του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Μετά την εκλογή Μητσοτάκη, τα ερωτήματα αυτά επανήλθαν στο πολλαπλάσιο. Πλην όμως, οι απαντήσεις, βάσει των δεδομένων, δεν επιβεβαιώνουν το…μυθιστόρημα που πάει να γραφτεί.

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Είναι πολλοί Έλληνες, αλλά και δημοσιογράφοι που φαντάζονται τους ξένους ως διαρκείς μηχανορράφους που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να απεργάζονται πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως αυτό έγινε και με αρκετή ένταση, με πιο χαρακτηριστικό το ρόλο που διαδραμάτισαν Ευρωπαίοι παράγοντες προκειμένου να ακυρωθεί το δημοψήφισμα που είχε προκηρύξει ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και για να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας με φιλοευρωπαϊκό πρόσημο και επικεφαλής των τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.

Η τελευταία μεγάλη πολιτική παρέμβαση εντοπίζεται περίπου στο τέλος του 2014. Είναι πλέον κοινό μυστικό πως οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Σαμαρά είχαν καταλάβει από τη συνάντηση στο Παρίσι με την Τρόικα πως η Πέμπτη αξιολόγηση του μνημονίου πολύ δύσκολα θα έκλεινε, μιας και οι Ευρωπαίοι είχαν επιλέξει να «εξουδετερώσουν» την απρόβλεπτη μεταβλητή ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει και της δύσκολης συνέχειας.

Πλέον όμως, οι προτεραιότητες και τα προβλήματα έχουν αλλάξει ριζικά. Δεν υπάρχει μόνο η «μίζερη» Ελλάδα εν συγκρίσει με τον επιτυχημένο οικονομικά και εύπορο Βορρά ή τις άλλες χώρες που εφάρμοσαν πιστά τα δικά τους προγράμματα και βγήκαν από τη μέγγενη της επιτήρησης. Το προσφυγικό, η κρίση που πλήττει άμεσα και ραγδαία την ευημερία ισχυρών κρατών του ευρωπαϊκού Βορρά, έχει αναχθεί πλέον σε απόλυτη προτεραιότητα.

Οι ξένοι, των Γερμανών προεξαρχόντων, θέλουν να ασχολούνται όσο το δυνατόν λιγότερο με το τρίτο ελληνικό μνημόνιο, επιμένοντας όμως στην πλήρη εφαρμογή του. Άλλωστε, στην εξίσωση πρέπει να μπει το ΔΝΤ, το οποίο δεν λαμβάνει υπόψιν την παράμετρο του προσφυγικού, απλώς το ότι τα νούμερα πρέπει να βγαίνουν, όπως και να έχει.

Το τελευταίο διάστημα λοιπόν έχει αναπτυχθεί το σενάριο πως οι δανειστές της χώρας και κυρίως η Γερμανία θέλουν συγκυβέρνηση Τσίπρα-Μητσοτάκη ή τουλάχιστον κοινοβουλευτική στήριξη της ΝΔ σε μεγάλες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό δεν είναι ακριβές. Είναι αλήθεια μεν πως οι ξένοι δεν θα είχαν πρόβλημα με μια κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας με φιλοευρωπαϊκό πρόσημο, αλλά ούτε πιέζουν προς αυτή την κατάσταση ούτε έχουν γίνει «στενός κορσές» για τον κ. Μητσοτάκη.

Αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο είναι η στάση της ΝΔ στο προσφυγικό να είναι εποικοδομητιή και να μην διακατέχεται από κορώνες, κάτι που κατέστησε σαφές στους πρέσβεις των χωρών της ΕΕ ο κ. Μητσοτάκης, το πρωί της Δευτέρας. Διπλωματικές πηγές, με τις οποίες συνομίλησε το KoolNews.gr, στη συνέχεια, εκτιμούσαν πως ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν απολύτως σαφής ως προς τις προθέσεις του σε αυτό το ζήτημα και δεν πρόκειται να λειτουργήσει ως «ακραίος λαϊκιστής».

Πέραν των σεναρίων οικουμενικής, τα οποία διακινούνται με σαφήνεια μόνο από συγκεκριμένους κύκλους στο εσωτερικό της χώρας, το σενάριο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ή ακόμα περισσότερο της κοινοβουλευτικής στήριξης μέτρων από τη ΝΔ είναι δημοφιλή σε ελάχιστους κύκλους στο εξωτερικό.

Περισσότερο σε αυτούς που δεν θέλουν να ασχολούνται ιδιαίτερα με τα εσωτερικά της χώρας μας και θα προτιμούσαν fast track λύσεις και ό,τι βγει. Βέβαια, τέτοια σενάρια η ΝΔ έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους πως δεν συζητά-και δεν θα συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ό,τι και να συμβεί. Και αυτό συνέβη διότι ο κ. Μητσοτάκης είδε τη διαφαινόμενη μπανανόφλουδα και απέφυγε να την πατήσει, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του κ. Μεϊμαράκη, ο οποίος με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο εμφανιζόταν κάπως πιο διαλλακτικός για να βρεθεί ένα κοινό modus operandi με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν τα πράγματα ήταν εξαιρετικά κρίσιμα.

Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Οι Ευρωπαίοι είναι περίεργοι αναφορικά με το ποιόν του κ. Μητσοτάκη. Τον γνωρίζουν αρκετοί Ευρωπαίοι παράγοντες, όπως στελέχη της Κομισιόν, αλλά και ο πρόεδρος του ΕΛΚ Ζοζέφ Ντόλ, με τον οποίο είχε έρθει σε επαφή για να είναι υποψήφιος αντιπρόεδρος στο συνέδριο του ΕΛΚ στη Μαδρίτη τον Οκτώβριο.

Επί παραδείγματι όμως η καγκελάριος Μέρκελ έχει ενδιαφέρον για τις θέσεις του κ. Μητσοτάκη και δεν αρκείται σε όσες πληροφορίες έρχονται από τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα, Πέτερ Σόοφ, ο οποίος σημειωτέον διατηρεί καλές σχέσεις με στελέχη της ΝΔ. Η περιέργεια όμως από την πίεση για σύμπραξη απέχει πολύ.

Άλλωστε, γιατί να «καεί» μια καλή εναλλακτική, όταν ο κ. Τσίπρας διαθέτει ακόμα πολιτικό κεφάλαιο; Ή τουλάχιστον, έτσι σκέφτονται αρκετοί Ευρωπαίοι παράγοντες…