Με το μυαλό στο συρματόπλεγμα και αντίστροφα...

«Ψέματα, ζει η αγωνία μες τα βλέμματα πίσω από τα συρματοπλέγματα κάνουν τα όνειρα νεύματα. Γεύματα, άνθρωποι στο πιάτο περισσεύματα όλες οι φυλές εμπορεύματα των χαφιέδων εδέσματα.» 

Είναι ένα κουπλέ από το τραγούδι του Λεωνίδα Μπαλάφα με τίτλο: «Ανοιξιάτικη Μέρα». [Πολύ «ανοιξιάτικη», πραγματικά...  Λες να είναι η 7η Μαρτίου; ]

Βρέχει. Στην πλατεία Βικτωρίας κάποιοι εθελοντές μοίρασαν αδιάβροχα και 200 μερίδες κοτόπουλο με ρύζι που έγιναν ανάρπαστες. Οι πρόσφυγες κοιμούνται στα πεζοδρόμια. 

Βρέχει. Αν είσαι Αφγανός, η ελπίδα φτάνει μέχρι την Ειδομένη. Εκεί την σταματούν τα συρματοπλέγματα. Σκόπια, Σερβία και Κροατία έχουν κλείσει τα σύνορά τους για τους Αφγανούς πρόσφυγες. Πίσω στην Αθήνα.

Βρέχει. Η Σλοβενία στέλνει στρατό στα σύνορά  της με την Κροατία, η Σλοβακία έτοιμη να κλείσει εντελώς τα σύνορα με την Αυστρία και την Ουγγαρία.  [Η Ουγγαρία έχει τοποθετήσει αγκαθωτά συρματοπλέγματα στα σύνορά της, από τον Σεπτέμβριο.]  Η Αυστρία επαναπροωθεί πρόσφυγες από τη Συρία με το πρόσχημα ότι δεν προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες [αλλά; από πού;]-Από την Αυστρία στη Σλοβενία κι από κει στην Κροατία και πίσω στη χώρα τους [όπου βασιλεύει η ειρήνη]!

Ειρωνία: Η φωτογραφία του πατέρα-πρόσφυγα που προσπαθεί  μέσ’ το σκοτάδι να περάσει το μωρό του από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος, στα σύνορα Ουγγαρίας-Σερβίας  – [στα σύνορα αγωνίας και ελπίδας] – κέρδισε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό World Press Photo 2016! Ωραία. Το συρματόπλεγμα άγγιξε τις ευαίσθητες καρδιές... Φαίνεται όμως ότι η ευαισθησία εξαντλείται στους διαγωνισμούς φωτογραφίας.

Οι «4» του Visegrad [Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία] με την υποστήριξη της Αυστρίας και της Σλοβενίας ορίζουν τις τύχες προσφύγων, ελλήνων και «ευρωπαίων». [αυτές οι τρεις κατηγορίες είμαστε αυτή τη στιγμή]. Αποφασίζουν ότι η Ευρώπη θα γεμίσει συρματοπλέγματα. Από χώρα σε χώρα...Από λαό σε λαό...Από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τα συρματοπλέγματα δεν έρχονται έτσι, μια μέρα, από το πουθενά να χωρίζουν σύνορα και ανθρώπους. Τα συρματοπλέγματα  εμφανίζονται  πρώτα στο μυαλό. [Και την καρδιά.] Εκεί πλέκονται σιγά-σιγά...δικτυωτά...κάθε φορά που το ατσάλινο σύρμα του εθνικισμού λυγίζει και μαγκώνει γύρω από το σιδερένιο σύρμα του φόβου. Έτσι ψηλώνει το δικτυωτό συρματόπλεγμα ... Καταλήγοντας πάντα σε αγκαθωτό τελείωμα.

Τι είναι χειρότερο τελικά, κανείς δεν ξέρει: να ζεις με το μυαλό σου στο συρματόπλεγμα ή το αντίστροφο.

Ιφιγένεια Κοντού