Οι παλικαρισμοί φέρνουν κι άλλο λογαριασμό

Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου επιλέγει να πάρει τον ίδιο δρόμο που ακολούθησε και πέρυσι. Μόνο που τα αποτελέσματα του περασμένου καλοκαιριού και τα ξέρουμε και τα βιώνουμε τώρα. Στον λογαριασμό των μέτρων

Του  Γιώργου Καρελιά

Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής υπάρχει η παλικαριά, υπάρχουν και οι παλικαρισμοί. Το ίδιο και στην πολιτική. Με μια διαφορά. Οι παλικαρισμοί και οι μαγκιές στην άσκηση της πολιτικής καταλήγουν σε βαρύ λογαριασμό, τον οποίο πληρώνουν οι περισσότεροι, ενώ τα παλικάρια της φακής το πολύ-πολύ να χάσουν κάποια στιγμή τις καρέκλες τους.

Αυτή η περιγραφή ταιριάζει στη σημερινή πραγματικότητα. Επειτα από ένα χρόνο παλικαρισμών, η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται μπροστά στον λογαριασμό. Και οι προπαγανδιστές, που λένε «μα αυτόν τον ξέρουμε από το καλοκαίρι, όταν υπέγραψε το νέο Μνημόνιο», απλώς επιχειρούν άλλη μια εξαπάτηση. Παρόμοια με την πρόσφατη, ότι δήθεν θα διώξουμε το ΔΝΤ, για να γλιτώσουμε από τα σκληρά μέτρα που απαιτεί.

Οι παλικαρισμοί της περιόδου Ιανουάριος- Ιούλιος 2015 κατέληξαν στη γνωστή μεγαλειώδη κυβίστηση και στο αριστεροδεξιό Μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου. Οι οποίοι, αν δεν θυμάστε, είτε θα το έσκιζαν (ο αριστερός Αλέξης) είτε θα πέθαιναν (ο… κεντρώος Πάνος), για να μην το εφαρμόσουν. Αν, αντίθετα, συνέχιζαν από εκεί που είχαν αφήσει την υπόθεση οι προηγούμενοι, σήμερα και η χώρα και οι ίδιοι θα βρίσκονταν σε καλύτερη μοίρα (περισσότερα εδώ).

Και σαν να μην έφτανε το περσινό, θερινό, κάζο, ήρθε και το φετινό, το εαρινό: ο «τσαμπουκάς» με το ΔΝΤ, τον οποίο εμπνεύστηκαν κάποια παλικάρια της φακής του Μεγάρου Μαξίμου και έφεραν σε απελπισία τον διαπραγματευτή Ευκλείδη της πλατείας Συντάγματος.

Είναι ν’ απορεί κανείς για την αμεριμνησία και την τσαπατσουλιά, με την οποία παίρνουν τις  αποφάσεις, για να τις αναιρέσουν αμέσως μετά. Ιδού τι συνέβη αμέσως μετά την «ταρζανιά» με  την αποκάλυψη των διαλόγων Τόμσεν-Βελκουλέσκου και την ηρωϊκή απαίτηση Τσίπρα-Παυλόπουλου να φύγει το ΔΝΤ:

1. Βγήκαν οι δύο κυρίες, που έχουν αντιτιθέμενες απόψεις για το ελληνικό ζήτημα και ανακοίνωσαν ότι το ΔΝΤ θα μείνει (εδώ).
2. Η κυρία του ΔΝΤ υπαναχώρησε από τη μέχρι σήμερα θέση της ότι το ελληνικό χρέος χρειάζεται άμεση και γενναία μείωση (κούρεμα) και ουσιαστικά υιοθέτησε τη γερμανική περί επιμήκυνσης (εδώ)
3. Βγήκε ο Βόλφανγκ Σόιμπλε και το έκανε ακόμα χειρότερο (εδώ).

 Αυτά ήταν τα αποτελέσματα της ελληνικής «μαγκιάς». Η βασικότερη επιδίωξη της σημερινής κυβέρνησης-μία από τις ελάχιστες σωστές- πάει περίπατο. Η ουσιαστική μείωση του ελληνικού χρέους, η οποία-κατά Τσίπρα- ήταν αναγκαίος όρος για να βγει η χώρα κάποια στιγμή από το τέλμα, θα πάει στις …γερμανικές καλένδες. Ουσιαστικά εγκαταλείπεται, αφού ο μόνος σύμμαχος της χώρας στο θέμα αυτό, το ΔΝΤ, φαίνεται ότι βάζει νερό στο κρασί του και προσχωρεί στη γερμανική θέση.

Ετσι, όχι μόνο απεμπολείται, επί της ουσίας, ένα πάγιο αίτημα της χώρας, αλλά η οποιαδήποτε ρύθμιση του χρέους θα φέρει και νέα δυσβάσταχτα βάρη. Θα ζητηθεί και νέο Μνημόνιο, όπως παραδέχονται και τα πλέον φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, για τα οποία δεν μπορεί να πει ότι την υπονομεύουν (εδώ).

Πρόκειται για καταστροφικές εξελίξεις, χωρίς καμιά διάθεση καταστροφολογίας. Μετά την επτάμηνη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη, η οποία-υποτίθεται-τους είχε κάνει σοφότερους, ήρθε η μεγαλειώδης έμπνευση Παυλόπουλου-Τσίπρα-Παππά να διώξουν το ΔΝΤ, χωρίς καμιά συμμαχία από την Ευρώπη. Και έσπασαν τα  μούτρα τους. Όταν θέλεις να διώξεις την Λαγκάρντ, χωρίς να έχεις μαζί σου την Μέρκελ, σε περιμένει στη γωνία ο Σόιμπλε.

Ετσι, η χώρα θα σέρνεται από αξιολόγηση σε αξιολόγηση και από Μημόνιο σε Μνημόνιο, την ώρα που όλες οι άλλες ομοιοπαθείς (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) τα έχουν αφήσει πίσω τους.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απερισκεψίας, της ανοησίας και της άσκησης πολιτικής με το βλέμμα συνεχώς στραμμένο στο κομματικό ακροατήριο. Τα αποτελέσματα της τζάμπα μαγκιάς. Την οποία θα πληρώσουμε όλοι (κι άλλο) ακριβά.