Εκεί (στην Ανατολική Μεσόγειο) ο κόσμος καίγεται…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Πριν πάμε εκεί – στην Ανατολική Μεσόγειο – ας ρίξουμε μια ματιά πως εδώ το πολιτικό σύστημα καλοπίζεται και λικνίζεται υπό τους ήχους προεκλογικών ζουρνάδων. Εδώ λοιπόν, αυτοί που κυβερνούν και εκείνοι που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν είναι προσηλωμένοι στις μεταξύ τους μάχες εντυπώσεων για το ποιος είναι ο πιο συμπαθής, ο λιγότερο διεφθαρμένος και εν τέλει ο πιο κατάλληλος διαχειριστής των εντολών για τη διακυβέρνηση της χώρας, οι οποίες έρχονται απ έξω.

Με προαπαιτούμενο προσόν την τυφλή υπακοή για την εξασφάλιση της έξωθεν στήριξης, ζητήματα όπως τα φλέγοντα ελληνοτουρκικά απουσιάζουν από την αντιπαράθεση των μονομάχων, όχι γιατί έχουν συμφωνήσει σε μια «εθνική γραμμή» αλλά γιατί τελικά αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της υποτέλειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τα ελληνικά κόμματα εξουσίας γνωρίζουν και έχουν αποδεχτεί την αμερικανική προστασία ως «γραμμή» η οποία θα προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντα.

Ας πάμε τώρα «εκεί» στην Ανατολική Μεσόγειο για να δούμε πως η αμερικανική προστασία διασφαλίζει τα ελληνικά συμφέροντα:

το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Μπαρμπαρός πραγματοποιεί έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ

τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο αναμένεται να επιχειρήσει (τρυπήσει) σε σημεία της Κυπριακής ΑΟΖ

εντός της κυπριακής ΑΟΖ η Τουρκία έχει δεσμεύσει περιοχές εκατέρωθεν των σημείων που προγραμματίζονται οι τουρκικές πετρελαϊκές έρευνες για την πραγματοποίηση στρατιωτικών ασκήσεων για όλο τον Μάη με πραγματικά πυρά

η Τουρκία πριν το Πάσχα ανακοίνωσε επισήμως στον ΟΗΕ τις προθέσεις της για δραστηριότητες στην κυπριακή ΑΟΖ, την οποία προφανώς δεν αναγνωρίζει.

Την ίδια στιγμή της έξαρσης των τουρκικών κινήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ  παρακολουθούμε  επίσης:

την πρωτοφανή ποιοτική αναβάθμιση των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο η οποία αποτυπώνεται από τα στοιχεία των εμπλοκών (αερομαχιών) μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μαχητικών. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία οι εμπλοκές του πρώτου τετραμήνου του 2019 είναι κατά τι λιγότερες από το σύνομο των εμπλοκών που καταμετρήθηκαν ολόκληρο το 2018

όπως ακριβώς και στην κυπριακή ΑΟΖ έτσι και στην περιοχή που εντάσσεται στην ελληνική ΑΟΖ με την επιρροή του Καστελόριζου (όποτε και αν ανακηρυχθεί) η Τουρκία έχει περιγράψει θαλάσσια οικόπεδα και με δημοσίευση στην Τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης τα έχει παραχωρήσει προς έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου από την Ανοιξη του 2012, μέσα στην (και τότε) έντονη ελληνική προεκλογική περίοδο.

Είναι προφανές ότι με δεδομένες τι τεχνικές δυνατότητες και την στρατιωτική της υπεροχή η Αγκυρα μπορεί να επιλέξει την κατάλληλη γι αυτήν στιγμή που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει τετελεσμένο ερευνώντας και «τρυπώντας» θαλάσσιες περιοχές, εξαφανίζοντας τα δικαιώματα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ

Προφανές είναι επίσης, ότι η Αθήνα έχει αποτύχει να κοντρολάρει την τουρκική δραστηριότητα αν και το επιχείρησε με την επίσκεψη Τσίπρα στην Αγκυρα και την έναρξη της συζήτησης για επαναφορά των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο νέος υπουργός Αμυνας Αποστολάκης.

Η αποτυχία αποτυπώνεται στις τουρκικές παραβιάσεις οι οποίες δεν σταμάτησαν ακόμη και τις ημέρες του Πάσχα, παρά το γεγονός ότι ένα «πάγιο» ΜΟΕ είναι η αποφυγή στρατιωτικών δραστηριοτήτων κατά τις μέρες μεγάλων εθνικών και θρησκευτικών εορτών, καθώς και κατά τους καλοκαιρινούς τουριστικούς μήνες…

Αν και η στρατιωτική ηγεσία του τόπου έχει παραδεχτεί δημοσίως ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης κανείς δεν πρόκειται να συνδράμει την Ελλάδα η οποία θα πρέπει με δικές της δυνάμεις να εξασφαλίσει αυτό που θεωρεί εθνικό της συμφέρον, η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση) φαίνεται ότι επαναπαύονται στην προστασία που υποτίθεται ότι παρέχει στη χώρα η συμμετοχή της στην ΕΕ και κυρίως στην νέα ελληνοαμερικανική στρατηγική σχέση. Μέσα σ αυτό το αφελές νεφέλωμα κρύβεται η παρακμή των στρατιωτικών δυνατοτήτων της χώρας και η συντριπτική σε βάρος τους σύγκριση μ αυτές της Τουρκίας.

Ωστόσο και παρά την οδυνηρή διαπίστωση των ελληνικών επιχειρησιακών αδυναμιών η ελληνική κυβέρνηση (με την σιωπή- ανοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης) εξακολουθεί να συναρτά τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα με τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες για χάρη του ΝΑΤΟ και των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών υπονομεύοντας στην πράξη την αναγκαία δυνατότητα αποτροπής που θα έπρεπε να έχουν οι ένοπλες δυνάμεις έναντι του μόνου πραγματικού αντίπαλου στην περιοχή.

Τις προηγούμενες μέρες και πριν ακριβώς ανακοινωθούν οι βόλτες του Μπαρμπαρός και του τουρκικού πλωτού γεωτρύπανου στην κυπριακή ΑΟΖ πέρασε στα ψιλά από τον ελληνικό Τύπο η ανακοίνωση της τηλεφωνικής συνομιλίας των προέδρων Τουρκίας και ΗΠΑ καθώς και ότι, σύμφωνα με τουρκικές εφημερίδες συμφωνήθηκε η επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στην Τουρκία των ερχόμενο Ιούλιο. Τον Ιούλιο, θα πρέπει να σημειωθεί, είναι προγραμματισμένη η εγκατάσταση στην Τουρκία των ρωσικών πυραύλων s400,πράξη η οποία για τους Αμερικανούς θεωρείται «αιτία- διπλωματικού τουλάχιστον- πολέμου» με την Αγκυρα. Το γεγονός αυτό, πιθανότατα, περιγράφει και το παζάρι που εξελίσσεται ανάμεσα σε Τουρκία- ΗΠΑ το οποίο έχει να κάνει με το πολύ απλό ερώτημα: Τι ακριβώς προσφέρεται στον Ερντογάν προκειμένου να μην προσδεθεί στο ρωσικό άρμα;

Με αυτήν την κρίσιμη ερώτηση δεν ασχολούνται τα ελληνικά κόμματα εξουσίας είτε γιατί έχουν πίστη στην αμερικανική προστασία είτε γιατί ελπίζουν ότι η «στραβή δεν θα τύχει στη βάρδια τους». ‘Ετσι , απερίσπαστοι μπορούν να συνεχίσουν τα λικνίσματα στο προεκλογικό κατάστρωμα ενώ το πλοίο έχει ήδη συναντήσει το παγόβουνο…