“Ναι, αλλά για τη Μαρφίν δε λέτε τίποτα”

 γράφει η Έλλη Πράντζου   

 

Για όλους εσάς που καπηλεύεστε τον τραγικό θάνατο των νεκρών της Μαρφίν κάθε τρεις και λίγο σαν να θέλετε να βγείτε πρώτοι σε έναν παρανοϊκό και μακάβριο διαγωνισμό:

 

Πέρα από το γεγονός ότι άμεσα ή έμμεσα μέσα από τα πιστεύω μας (για να μιλήσω στη γλώσσα του “εμείς-εσείς” που χρησιμοποιείτε) μιλάμε γι’ αυτούς συχνά, μάθετε ότι ακόμη κι αν δεν το κάναμε, έτσι κι αλλιώς ΔΕ ΣΑΣ συμφέρει να μιλάμε για τον εξωφρενικό θάνατό τους. Δε συμφέρει τη στάση ζωής σας. Δε συμφέρει την ιδεολογία σας. Δε συμφέρει την ίδια την καθημερινότητά σας. Δε συμφέρει τη βόλεψή σας κι όσα εξαιτίας της αρνείστε κατηγορηματικά να δείτε.

 

Κι αν είχατε τη θέληση να αναζητήσετε γνώσεις θα ξέρατε ήδη γιατί. Κι αν είχατε την αντίληψη να αξιοποιήσετε αυτές τις γνώσεις δε θα ήσασταν αυτό που είστε. Δε θέλω να σας σοκάρω αλλά με τις παιδιάστικα αντιδραστικές σας κορώνες δεν τιμάτε τη μνήμη αυτών των ανθρώπων. Την εκμεταλλεύεστε στεγνά. Αρκεί που ακούσατε ότι οι δράστες ήταν αναρχικοί. Αρκεί που ταυτίσατε την αναρχία εν γένει με το έγκλημα. Επειδή έτσι σας είπαν. Επειδή έτσι σας κάνουν να πιστεύετε. Αυτό σας αρκεί για να νιώσετε δικαιωμένοι, γιατί να κοιτάξετε λίγο πέρα από τη μύτη σας, λοιπόν; Γιατί να αντιμετώπισετε τους αποδεδειγμένα δράστες αυτού του κόσμου;

 

Κι ας μην έχετε, επιπλέον, ιδέα μέσω προσωπικής έρευνας για το τι πραγματικά είναι αναρχία, τι σημαίνει νετσαγιεφισμός, τι μηδενισμός κι ατομισμός, τι σημαίνει ακόμη και προβοκάτσια σε άλλες πολλές περιπτώσεις ώστε να είστε σε θέση να κρίνετε, να διαχωρίζετε και να κατακρίνετε. Κι ας γίνεστε γελοίοι σε όσους ακόμη ψάχνονται κάποιοι “δίκαιοι μετριοπαθείς” εξ υμών οταν συγκρίνετε την αναρχία με τον φασισμό!

 

Όχι, δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει πια μόνο με “καθιστικές διαμαρτυρίες”, θεωρία και μπλα μπλα, δεν το παίζω τόσο υπεράνω. Ποιος θα το πίστευε αυτό εξάλλου όταν είμαστε τώρα εδώ και μιλάμε για τέτοια πράγματα. Δεν ισχυρίζομαι, λοιπόν, ότι μπορούν όλα να αλλάξουν ως δια μαγείας απολύτως ειρηνικά εν μια νυκτί. Μακάρι να γινόταν. Ωστόσο, άλλο επανάσταση οργανωμένη, με στόχο, και βάση την πνευματική/ψυχολογική/κοινωνική παιδεία κι άλλο ανεξέλεγκτη τυφλή βία οποιουδήποτε “χρώματος”. Ακόμη πιο άλλο να ταυτίζομαι ή να παραλληλίζομαι με το ίδιο το τέρας.

 

Όποιος πολεμά κάθε έκφραση του φασισμού, πολεμά και για τα θύματα της Μαρφιν κι όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν. Είμαι σίγουρη πια ότι δυστυχώς εσείς δεν καταλαβαίνετε. Κι αν δεν μπορείτε ίσως και να συγχωρείστε λόγω ακαταλόγιστου. Αν δε θέλετε όμως είστε απλώς συνένοχοι. Ναι. Και για τα θύματα της Μαρφιν που τόσο έχετε εκμεταλλευτεί την ίδια στιγμή που για το σύστημα μέσα στο οποίο σαπίζετε, για το σύστημα που πήρε κι εκείνους στο λαιμό του, δεν κουνάτε ούτε το μικρό σας δαχτυλάκι.

 

Μόνο τον δείκτη σας ξέρετε να κουνάτε στους κακούς αναρχοάπλυτους γιατί ποιος να σας πει τι για δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, ισότητα κι αξιοκρατία οταν δεν μπορείτε να μυρίσετε πλέον την ίδια σας την μπόχα.

 

Την μπόχα του φανατισμού. Την μπόχα του διαχωρισμού. Την μπόχα του καπιταλισμού. Την μπόχα του ρατσισμού. Την μπόχα του βολεψάκια. Την μπόχα του ωχαδερφιστή. Την μπόχα της αρπαξοκωλιάς που ονομάσατε τρόπο επιβίωσης για να μην παραδεχτείτε την κατάντια. Την μπόχα που σας στρέφει απέναντι σε κάθε διπλανό σας που έκανε το έγκλημα να γεννηθεί απλώς διαφορετικός όσο οι από πάνω μας ακόμη αλωνίζουν.

 

Κοιμηθείτε, ο κόσμος έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει από εσάς. Μια χάρη μόνο. Μην ενοχλείτε άλλο αυτούς που δεν τους πιάνει ύπνος.

 

Όχι και πολύ φιλικά πια από μια γραφική αναρχοάπλυτη που θα ήθελε να ζει σε έναν κόσμο χωρίς κανένα θύμα. Ούτε θύμα με την έννοια του θανάτου ούτε θύμα με την έννοια της αδικίας.