Πίεση από Τούρκους και ΝΑΤΟ

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Αντιμέτωπη με τις γνωστές εξωφρενικές απαιτήσεις της Άγκυρας, οι οποίες μάλιστα διαβιβάζονται πια στην Αθήνα από τους διαμεσολαβητές, βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση.

 

Καθώς μάλιστα είναι αυτή που ζήτησε τη διαμεσολάβηση από εταίρους και συμμάχους, γίνεται αποδέκτης της πίεσης που ασκείται για την υιοθέτηση μηχανισμών αποκλιμάκωσης (στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ) καθώς και της έναρξης των διερευνητικών συνομιλιών, όπου η Τουρκία ξεκαθαρίζει ότι θα συζητηθούν τα πάντα.

Η κυβέρνηση, με αμήχανο τρόπο, διαχειρίζεται το τελευταίο διάστημα τη γενικευμένη πίεση που της ασκείται για την έναρξη συνομιλιών, προκειμένου να αποκατασταθεί η ηρεμία στην περιοχή και η εύρυθμη λειτουργία της νοτιοανατολικής πτέρυγας της συμμαχίας.

 

Η πίεση, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, δεν ασκείται μόνο από τις τουρκικές κινήσεις και λεκτικές τοποθετήσεις αλλά και από όσους έχουν αναλάβει (Γερμανία, ΝΑΤΟ) το έργο της διαμεσολάβησης. Κι αυτό γιατί οι διαμεσολαβούντες δεν ασχολούνται με τις «λεπτομέρειες» των ελληνικών δικαίων, αλλά επικεντρώνονται στη διαδικασία, η οποία θα μπορούσε να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα της «αποκλιμάκωσης».

 

Η αμηχανία της ελληνικής κυβέρνησης εκφράζεται στις δημόσιες τοποθετήσεις της, σύμφωνα με τις οποίες «η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά προς συζήτηση είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας», την ίδια στιγμή που έχει γίνει φανερό και σαφές ότι το αντικείμενο των ελληνοτουρκικών συνομιλιών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ περιλαμβάνει και άλλα ζητήματα.

 

Η απόκρυψη της ατζέντας των συνομιλιών που εξελίσσονται στο ΝΑΤΟ αλλά και αυτών που μέλλει να εξελιχθούν στο πλαίσιο των διερευνητικών συνομιλιών περιγράφει τη δεινή θέση της κυβέρνησης, η οποία αντιλαμβάνεται ότι η προσπάθειά της να «αγοράσει χρόνο» και να αποφύγει να καθίσει στο τραπέζι ενός εφ’ όλης της ύλης διαλόγου δεν φαίνεται να αποδίδει.

 

«Έγγραφο κατανόησης»

Πράγματι, από τη στιγμή που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών «κάρφωσε» τις παρασκηνιακές μυστικές συνομιλίες που διεξάγονταν μεταξύ των εκπροσώπων της Μέρκελ, του Μητσοτάκη και του Ερντογάν, ο δρόμος προς ένα τραπέζι ελληνοτουρκικών συνομιλιών για όλα τα θέματα άνοιξε διάπλατα, καθώς στις εν λόγω συνομιλίες, παρουσία του «ουδέτερου» Γερμανού διαμεσολαβητή, είχε καταγραφεί στο «έγγραφο κατανόησης» σειρά τουρκικών απαιτήσεων.

 

Μέρος των προαναφερθέντων τουρκικών απαιτήσεων, που έχουν να κάνουν με τις ελληνικές αμυντικές δυνατότητες, συζητούνται τις τελευταίες βδομάδες στο ΝΑΤΟ. Απόδειξη αυτών των συζητήσεων είναι η ανακοίνωση του γ.γ. του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία της ελληνοτουρκικής «κόκκινης γραμμής» επικοινωνίας μέσω των μηχανισμών της συμμαχίας.

 

Η ανακοίνωση μπορεί να θεωρηθεί η «κορυφή του παγόβουνου» των συνεχιζόμενων ελληνοτουρκικών συνομιλιών μεταξύ στρατιωτικών επιτελών, οι οποίες καλύπτονται από τα πέπλα του απόρρητου.

 

Όπως ακριβώς η Άγκυρα έθεσε τα θέματα που εγείρει σε βάρος της Ελλάδας στο τραπέζι των μυστικών διαβουλεύσεων μεταξύ των εκπροσώπων των ηγετών Ελλάδας, Τουρκίας και Γερμανίας, έτσι το έπραξε και με την ευκαιρία της επίσκεψης του γ.γ. του ΝΑΤΟ.

 

Ο Στόλτενμπεργκ άκουσε από τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου όλες τις τουρκικές απαιτήσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, τη δημιουργία «ασφαλών ζωνών» όπου τα τουρκικά αεροσκάφη θα μπορούν να παραβιάζουν ανεμπόδιστα τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο, καθώς και «κανόνες για ναυτιλλομένους» σε ελληνικές θαλάσσιες περιοχές όπου το ελληνικό ναυτικό στην ουσία δεν θα μπορεί να επιτελέσει τα αμυντικά του καθήκοντα.

 

Το κεφάλι στην άμμο

Από ελληνικής πλευρά θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει δοθεί καμία πληροφορία ούτε για το περιεχόμενο των συνομιλιών που εξελίσσονται στο ΝΑΤΟ αλλά ούτε καν μια ανακοίνωση επιβεβαίωσης της πραγματοποίησης αυτών των συνομιλιών.

 

Σ’ αυτές τις συνομιλίες, οι οποίες για την ελληνική κυβέρνηση φαίνεται σαν να μην υπάρχουν, όπως μαθαίνουμε από τον γερμανικό Τύπο («Frankfurter Allgemeine Zeitung»), «ένας Τούρκος και ένας Έλληνας υποναύαρχος θα συνεχίσουν τις τεχνικές συνομιλίες υπό την αιγίδα της Συμμαχίας αυτή την εβδομάδα».

 

Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, Ελλάδα και Τουρκία θα μπορούσαν να καταλήξουν στις συζητήσεις τους στο ΝΑΤΟ σε συμφωνίες για «deconfliction» στον εναέριο χώρο, π.χ. με ξεχωριστές πτητικές ζώνες και σταθερά ηλεκτρονικά σήματα, καθώς και σε αυτούς τους τομείς παρατηρούνται επανειλημμένα επικίνδυνες καταστάσεις.

 

Σύμφωνα με τη FAZ – η οποία εμφανώς στο σημείο αυτό μεταφέρει τις και δημόσια διατυπωμένες τουρκικές θέσεις – «αντίθετα, απόσυρση των τουρκικών ερευνητικών πλοίων μεταξύ της τουρκικής ενδοχώρας και της Κύπρου μάλλον δεν θα γίνει.

 

Με την αποστολή τριών πλοίων σε περιοχές που με βάση το θαλάσσιο δίκαιο ανήκουν στην Κύπρο, αλλά διεκδικούνται και από την Τουρκία, η Άγκυρα θέλησε να αποτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων όσον αφορά την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της Μεσογείου, που θα απέκλειαν μόνιμα την Τουρκία από την εκμετάλλευση της Μεσογείου».

 

Είναι, έχουμε την εντύπωση, προφανές ότι ο δρόμος που υποδεικνύουν οι «αμερόληπτοι» αμερικανοΝΑΤΟϊκοί και Γερμανοί διαμεσολαβητές είναι τόσο κατηφορικά ολισθηρός που καμία ελληνική κυβέρνηση, ούτε καν αυτή αυτού του Μητσοτάκη, θα μπορούσε να προσπαθήσει να τον βαδίσει χωρίς να πέσει.

 

Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει περισσότερο και καλύτερα απ τον καθένα τα όρια του πολιτικού κόστους που μπορεί να υποστεί, καθώς και μέχρι πόσο είναι το βάρος ιστορικών επονείδιστων συμβιβασμών που μπορούν να σηκώσουν οι πλάτες του. Κάτι που επίσης ο πρωθυπουργός (θα πρέπει να) γνωρίζει είναι ότι η τακτική που καταρχάς είχε υιοθετήσει, δηλαδή να «κλωτσήσει το τενεκεδάκι» των ελληνοτουρκικών στον χρόνο μέχρι να φτάσει στον επόμενο, δεν φαίνεται να αποδίδει…

 

Το άνοιγμα ενός παραλιακού τμήματος των Βαρωσίων στην τουρκοκρατούμενη Αμμόχωστο που αποφάσισε τις προηγούμενες μέρες η Άγκυρα αποδεικνύουν τη βουλιμία και βιασύνη του Ερντογάν. Ίσως εκεί ακριβώς, στην τουρκική βουλιμία και αδιαλλαξία, να βρίσκεται μια διέξοδος για τον Μητσοτάκη, την κυβέρνησή του και κυρίως για τη χώρα…