Κάτι κακομαθημένα αλητάκια και οι εκλεκτοί κύριοι της κυβερνήσεως

 

γράφει η Σοφία Χουδαλάκη

 

Του τα λέω κι εγώ, κύριοι της κυβερνήσεως,  ότι αυτά τα πράγματα μόνο κάτι αλητάκια τα κάνουν. Ποιο καλό παιδί θα κατέβαινε στους δρόμους για να ζητήσει να είναι μόνο 15 μαθητές ανά τμήμα; Κανένα! Σας διαβεβαιώνω! Τα καλά παιδιά θα σκεφτόντουσαν πρακτικά:

 

«Τι είναι πιο οικονομικό για την κυβέρνηση; Τι συμφέρει καλύτερα τους υπουργούς μας; Αυτό θα κάνουμε».

 

Αν αυτό σημαίνει να είμαστε καμιά 30ριά παιδιά σε κάθε αίθουσα, δεν πειράζει! Κι αν πεθάνει και κανένας παππούς παραπάνω στα σπίτια μας, πάλι δεν πειράζει… όλοι κάποτε θα φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο. Ας το δούμε ως μια εξάσκηση της κοινωνικότητάς μας… εξάλλου τόσα πράγματα έχουμε στρογγυλέψει αυτά τα χρόνια, εδώ θα κολλήσουμε;

 

Έχετε, κύριοι της κυβερνήσεως, έχετε χίλια δίκια! Αλήτες καλέ, τεντιμπόηδες ολκής! Και κακομαθημένα! Σίγουρα! Βρήκαν εκεί τους δρόμους ανοιχτούς και κάνουν πορείες, αντί να κάθονται στα σπίτια τους να διαβάζουν. Εντάξει, καταλαβαίνω, ότι υπάρχουν και σπίτια που δεν έχουν ρεύμα, αλλά χάθηκαν τα κεριά; Εντάξει, σε πολλά νοικοκυριά δεν υπάρχει η δυνατότητα για θέρμανση… αλλά τέλος πάντων, ακόμα είναι καλοκαίρι… γιατί βιάζονται και δεν περιμένουν να χειμωνιάσει; Κι αν μείνουν χωρίς σπίτι τον χειμώνα, αφού μπορεί η τράπεζα να τους αφήσει στον δρόμο, πάλι δεν πειράζει… να διαβάζουν στα παγκάκια!

 

Αφήστε τα, κύριοι της κυβερνήσεως, αφήστε τα… είμαι να σκάσω.

 

Ούτε για τα γράμματα που παλεύετε να τους μάθετε δεν είναι άξια, γι΄ αυτό τρέχουν μέχρι τη μαύρη νύχτα στα φροντιστήρια τα παιδιά… συγγνώμη τα μαϊμούδια ήθελα να πω…

 

Τι νομίζετε, δεν τα βλέπουμε;… Στραβοί είμαστε;

 

Αλλά, σε σας βασιζόμαστε κύριοι της κυβερνήσεως, σε σας και στην θεοσεβούμενη και εθνικόφρονα κυβέρνησή σας, μήπως και καταφέρει να τα συνετίσει μιαν ολιά. Στο κάτω-κάτω εσείς ξέρετε πώς να επιβάλετε την πειθαρχία στη νεολαία. Εεεεεε…. βέβαια… όλοι σας το αναγνωρίζουμε αυτό…

 

Τόσα χρόνια εμπειρίας έχετε συγκεντρώσει, από τότε που τα κουρεύατε, τα αλητάκια, γουλί και τα γυρνούσατε στους δρόμους με εκείνη την ταμπέλα κρεμασμένη στον λαιμό. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, είχατε και καλούς δασκάλους. Εσείς –που δεν είστε αλήτες- αναγνωρίζετε όσα σας δίδαξαν οι παλαιότεροι. Ξέρετε ποιους εννοώ… αυτούς καλέ, που μάζευαν τα παιδιά, συγγνώμη τους αλήτες ήθελα να πω, από τα διάφορα καταγώγια και τους έσωζαν μέσα σε φυλακές ανηλίκων.

 

Εντάξει, θα μου πείτε ότι το παρακάνω… αλλά μάνα είμαι κι εγώ, κύριοι της κυβερνήσεως, μάνα είμαι και πονώ να βλέπω τα βλαστάρια μου να κυλιούνται στους δρόμους και στα προαύλια των σχολείων. Αντί να είναι ευχαριστημένα, που κάνουν έστω κι αυτές τις 3-4 ώρες μάθημα, αφού τα 7ωρα απαιτούν προσλήψεις. Στο κάτω-κάτω τι να τα κάνουν τα περισσότερα γράμματα, μήπως θα καταφέρουν ποτέ να γίνουν επιστήμονες; Σιγά τώρα μην τους διδάξουμε Ιστορία ή Κοινωνιολογία και αρχίσουν αυτά τα κομμουνιστικά για ίσες ευκαιρίες και δε συμμαζεύεται… 2-3 ώρες τη μέρα μάθημα είναι υπέρ-αρκετές.

 

Και για το καθάρισμα, που ζητάνε καθαρίστριες στα σχολεία, τι νομίζετε; Τους τα λέμε κι εμείς, το πρωί μέσα στην τσάντα με τα βιβλία να παίρνουν και το σφουγγαρόπανο, μια χλωρίνη και τον κουβά της γιαγιάς και να ρίχνουν κι ένα καθαρισματάκι στα διαλείμματα. Γιατί; Κακό θα τους κάνει; Να γίνουν νοικοκυρόπαιδα, κύριοι της κυβερνήσεως, σαν εσάς! Και να αξιωθούμε κι εμείς, οι μανάδες τους, να τα καμαρώσουμε έτσι… έτσι… έτσι, τέλος πάντως, όπως είστε του λόγου σας.