Οι εμπειρογνώμονες της μικρής οθόνης

 

Οι ειδικοί που ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια μπερδεύοντας τους πολίτες, συνδράμουν στη σύγχυση και όχι στην ενημέρωση όσον αφορά τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Η αίσθηση του μπάχαλου, βολεύει αυτούς που παίρνουν τις τελικές αποφάσεις και η επιλογή αποδιοπομπαίου τράγου όταν έρθει η ώρα, είναι πια προφανής.

 

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Με τις διαρροές για νέα μέτρα και μάλιστα για ενδεχόμενη μετατροπή της νυχτερινής απαγόρευσης σε απογευματινή, να δίνουν και να παίρνουν, η αίσθηση που αποκομίζει ο απλός πολίτης είναι ότι βαδίζουμε χωρίς σχέδιο προς το τρίτο κύμα κορονοϊού, χωρίς να καταλάβουμε πότε τέλειωσε το δεύτερο.

 

Η επιλογή της κυβέρνησης να δίνει βάρος στην επικοινωνία, είτε πρόκειται για το τι ανοίγει και πότε, είτε για τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις για τους εμβολιασμούς, έχει πια απτά αποτελέσματα, διότι όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα ζωής και θανάτου με όρους μικροπολιτικής, η αποτυχία είναι βέβαιη.

 

Δυστυχώς, μετά το καλοκαίρι στο παιχνίδι της επικοινωνίας μπήκε και μάλιστα με φόρα και ένας μεγάλος αριθμός εμπειρογνωμόνων, κάποιοι από τους οποίους ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια, προκαλώντας κυρίως θόρυβο. Τις περισσότερες φορές αντι να εξηγούν τα πράγματα, τα μπερδεύουν περισσότερο.

 

Οι προσωπικές απόψεις για παράδειγμα για τα σχολεία, ή τα καταστήματα, μοιάζουν να έρχονται σε αντίφαση με τις αποφάσεις που τελικά λαμβάνονται. Συχνά, δίνεται η εντύπωση ότι βγαίνουν και μιλουν, ώστε αν μετα ζητηθούν ευθυνες για τις εισηγήσεις να βγαζουν τον εαυτό τους απ' έξω.

 

Πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται στην οθόνη, ενώ εκείνη την ώρα εννοείται ότι συμμετέχουν στη διάσκεψη της επιτροπής. Η διαρκής τηλεοπτική παρουσία, προκαλεί σύγχυση στους πολίτες τη στιγμή, που χρειάζεται ψυχραιμία και σαφής καθοδήγηση.

 

Αυτό έχει οδηγήσει στην απαξίωση των ειδικών και μάλιστα όχι μόνο στα μάτια των "ψεκασμένων" και των αρνητών. Η κοινωνία "βράζει", καθώς βλέπει ότι αρκετοί εμπειρογνώμονες έχουν μετατραπεί σε μαϊντανούς των καναλιών, τη στιγμή που από τις εισηγήσεις τους κρίνεται η καθημερινότητα όλων μας.

 

Επιπλέον, την ώρα που τα πρακτικά παραμένουν στο σκοτάδι, δεν εχει γινει κατανοητό αν η επιτροπή εισηγείται μόνη της, αν την καλούν να τοποθετηθεί σε συγκεκριμένα θέματα ή αν πρώτα έχει επι της ουσίας ληφθεί η πολιτική απόφαση και μετά ζητούν τη γνωμοδότηση.

 

Η αίσθηση του μπάχαλου, στην οποία συνδράμουν δυστυχώς και οι ειδικοί, βολεύει τελικά αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις, διότι μπορούν να επικαλούνται τα πάντα και τα αντίθετά τους.

 

Όταν έρθει η ώρα της αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων, η επιλογή θα είναι εύκολη, μεταξύ των τηλε-σταρ επιστημόνων, που ίσως αντιληφθούν ότι έπαιζαν το ρόλο του "χρήσιμου ηλίθιου", σε βάρος των πολιτών.