Του Θανάση Καρτερού
Φαίνεται ότι στον εγκεφαλικό φλοιό των γερόντων που κάνουν κουμάντο στην Ευρώπη κάποια κύτταρα έχουν γίνει συν τω χρόνω υπερτροφικά και υπερευαίσθητα, ενώ κάποια άλλα έχουν εκφυλιστεί τελείως. Αλλιώς δεν εξηγείται η αστραπιαία ταχύτητα και η κολοσσιαία γενναιοδωρία με την οποία οι εν λόγω γέροντες αντιμετωπίζουν, για παράδειγμα, τα προβλήματα των τραπεζών - και των τραπεζιτών παρεμπιπτόντως. Σε αντίθεση με τη χελωνιαία βραδύτητα και την αβυσσαλέα τσιγκουνιά με την οποία αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά προβλήματα - την ανεργία των νέων, για παράδειγμα.
Δείγμα αυτής της ιδιότυπης κυτταρικής λειτουργίας έδωσε η τελευταία σύνοδος κορυφής, που ασχολήθηκε, αν πιστέψουμε το διαφημιστικό μέρος τουλάχιστον, σχεδόν αποκλειστικά με την ανεργία των νέων. Διάφορες αποφασιστικές έως μαχητικές δηλώσεις είχαν προηγηθεί, ο Σόιμπλε διεκδίκησε βραβείο κοινωνικής ευαισθησίας, διακηρύσσοντας ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να αφήσει να καταστραφεί μια γενιά, άλλοι ηγέτες εξέφρασαν τον τηλεοπτικό τους πόνο για τους άνεργους νέους - όλα συγκινητικά και εξόχως ευρωπαϊκά εν ολίγοις. Μέχρι την ώρα των αποφάσεων.
Εκεί, στις αποφάσεις, έπαιξαν τον ρόλο τους τα κύτταρα που αναφέραμε. Τσιγκουνιά και βραδύτητα - αυτά επεκράτησαν. Έξι δισεκατομμύρια ευρώ που θα διατεθούν το 2014 και το 2015, για να αντιμετωπιστεί η ανεργία των νέων σε είκοσι χώρες της Ευρώπης. Μέχρι και ο Ψυχάρης χαρακτήρισε τα μέτρα "ασπιρίνες" - φανταστείτε. Και δεν είναι ούτε καν ασπιρίνες, αν υπολογίσουμε ότι το μερτικό της Ελλάδας, που έχει αυτή τη στιγμή μισό εκατομμύριο άνεργους νέους, υπολογίζεται ότι θα είναι 160-180 εκατομμύρια ευρώ. Μια ασπιρίνη δηλαδή κάθε άνεργος να χρειαστεί, πάνε τα λεφτά.
Όσον αφορά στις τράπεζες, όμως, τα υπερτροφικά κύτταρα των γερόντων λειτούργησαν εξαιρετικά. Αφού τις μπούκωσαν με ένα πακτωλό βιάγκρα (συγνώμη, δις) τα τελευταία χρόνια, άνοιξαν στη σύνοδο και την πόρτα για να θεωρούνται οι καταθέτες επενδυτές. Και άρα να κουρεύονται, οι μεγάλοι κατ' αρχάς, αλλά χωρίς να αποκλείονται και οι μικροί, για να σωθούν τα ιδρύματα αυτά που η Ευρώπη θεωρεί προφανώς κοινωφελή. Και κάτι παραπάνω, αν κρίνουμε πόσο καλύτερα φέρεται η τρόικα στις τράπεζες από τον ΕΟΠΥΥ.
Ευρωπαϊκή αναλγησία, καπιταλιστικό αλτσχάιμερ, όπως και να το πεις, έχει και κάτι καλό: Οι γέροντες του γερασμένου συστήματος δεν καταλαβαίνουν ότι από εκείνους που αγνοούν τα εκφυλισμένα τους κύτταρα θα το βρουν...