Αναρτήσεις
Το πολιτικό ζητούμενο της διαμάχης δεν είναι η αποτίμηση της αντιφατικής πρώτης δεκαετίας του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Είναι βέβαιο ότι την δεκαετία του '80 σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο: από τον τερματισμό των πολιτικών διακρίσεων και το οριστικό τέλος του εμφυλίου πολέμου, μέχρι την δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την κατάργηση της αναχρονιστικής κοινωνικής νομοθεσίας, τομές που θα έπρεπε να είχε κάνει η ΝΔ, αν δεν ήταν τόσο συντηρητική(ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι το 1983 η μοιχεία αποτελούσε ποινικό αδίκημα!).
Πράγματι όμως, την περίοδο Παπανδρέου άρχισε να ξεχαρβαλώνεται ο δημόσιος τομέας, η -σήμερα γενικευμένη- ανομία έκανε την εμφάνιση της, ενώ η χώρα άρχισε να δανείζεται χωρίς όρια, λάθη που όμως θα μπορούσαν να διορθώσουν οι διάδοχοι του Α. Παπανδρέου, άρα και οι νεοδημοκράτες. Μπορεί δηλαδή η υπόθεση Δήμητρα Λιάνη να υποβάθμισε τα πολιτικά ήθη, αλλά αυτό καθόλου δεν ανάγκασε τον Κώστα Καραμανλή να δανείζεται ασύστολα ή τον Σαμαρά να διορίζει σήμερα την μισή Μεσσηνία.
Όταν ο κ. Βορίδης αποδίδει όλα τα δεινά της χώρας στην δεκαετία του 80, στην ουσία αμφισβητεί ότι ξεκίνησε με την μεταπολίτευση του 1974, έστω και αν προς το παρόν δεν μπορεί να το δηλώσει ανοιχτά. Είναι η επανάληψη της ακροδεξιάς δοξασίας που αποδίδει τα πάντα στην μεταπολίτευση ή στην περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, δοξασία η οποία ξεχνάει να θυμίσει ότι ποτέ μετά το 1821 η Ελλάδα δεν γνώρισε τέτοια μακρόχρονη και σταθερή περίοδο δημοκρατίας χωρίς αναταραχές, πραξικοπήματα, φυλακές και νεκρούς αλλά και τόση ευημερία, ανεξάρτητα από την εξέλιξη των τελευταίων πέντε χρόνων.
Όταν η ακροδεξιά ασκεί κριτική στην δεκαετία του 80 έχει στο μυαλό της και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, γιατί η νεοφιλελεύθερη τύφλωση το θεωρεί υπεύθυνο για το πολύ κράτος (και όχι το αναποτελεσματικό ή διεφθαρμένο κράτος που η κυβέρνηση αποθεώνει σήμερα) το οποίο υποτίθεται ότι ευθύνεται για όλα τα δεινά. Μαζί με τα βρόμικα μεταπολιτευτικά νερά, οι νοσταλγοί της χούντας πετούν το μωρό της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους στο ποτάμι και από αυτή την άποψη εύστοχα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θύμισαν την εποχή όπου ο κ. Βορίδης, ως εκλεκτός του έγκλειστου ημίτρελλου Παπαδόπουλου, υποσχόταν φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους- και της ΝΔ. Πολύ περισσότερο όταν, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ίδιου κόμματος, ο κ. Βορίδης δεν έχει ψελλίσει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής για εκείνη την περίοδο.
Αντίθετα, το γεγονός ότι ο, υπουργός πλέον, 'Αδωνις Γεωργιάδης έσπευσε να υποστηρίξει τις δηλώσεις Βορίδη, δείχνει ότι στην εποχή της ακροδεξιάς Μπουμπουκοκρατίας που ζούμε, η ακροδεξιά αποθρασύνεται, με τις ευλογίες του Μαξίμου που εμφορείται από τις ίδιες ιδέες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο υποτονικότατο Συνέδριο της ΝΔ, που δεν πρόσφερε ούτε μια καινούργια ιδέα για μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η συζήτηση που κυριαρχούσε στα πηγαδάκια ήταν αν ο Σαμαράς έκανε λάθος που δεν πήγε σε εκλογές(το ότι έτσι θα παρέλυε η οικονομία κανέναν δεν ενδιέφερε)αντί να προχωρήσει στην βλαβερή κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αφού ο Βενιζέλος κατάφερε και στέρησε τόσες θέσεις υπουργών από δοκιμασμένα στελέχη της ΝΔ! Από αυτή την άποψη ο κ. Βορίδης εξέφρασε την νεοδημοκρατική κοινή γνώμη, γνωρίζοντας φυσικά ότι το ΠΑΣΟΚ θα ενοχλείτο. Είναι αυτό που λένε θέλει η ...ακροδεξιά να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει.
Είναι πλέον προφανές ότι η κυβέρνηση αυτή αποτέλεσε μια αναγκαστική κίνηση που έδωσε κάποια διέξοδο στον Α.Σαμαρά μετά το αυτογκόλ στην ΕΡΤ και ένα φιλί ζωής (φιλί υπουργών καλύτερα) στο ΠΑΣΟΚ και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλο. Σύμφωνα με την μυστική συμφωνία που διαφαίνεταιαπό τις πρώτες κινήσεις τους την εβδομάδα που πέρασε, ο μεν πρώτος πήρε το ελεύθερο να βάλει τους δικούς του σε ΕΟΠΥΥ, ΟΓΑ και ΕΟΦ ο δε δεύτερος ανέλαβε υπουργεία που χορηγούν εργολαβίες, μήπως και ρεφάρει οικονομικά το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια κυβέρνηση θνησιγενή: οι ενδοκυβερνητικές κόντρες του Σαββατοκύριακου είναι οι πρώτες ενδείξεις της νέας ανοιχτής πολιτικής κρίσης που θα ξεσπάσει σύντομα στην χώρα.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου