Στο μυαλό του Βρούτση

 Γράφει η Κέζα Λώρη

Ο πρωθυπουργός πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να κρύψει τον υπουργό Εργασίας. Ο Γιάννης Βρούτσης όταν πιάνει το μικρόφωνο νομίζει ότι απευθύνεται σε μικρονοϊκούς.  Με τον κατώτατο μισθό έδωσε ρεσιτάλ στη Βουλή: έκανε  συγχρονικές συγκρίσεις, με τα συστήματα άλλων χωρών αλλά και διαχρονικές συγκρίσεις με την πρότερη κατάσταση στην Ελλάδα. Κι όλα αυτά για να επαινέσει το κατόρθωμα, δηλαδή τη σύνθλιψη του κατώτατου μισθού στα μικτά 580 ευρώ (510 για τους νέους).

Από τα πιο ωραία στα λεγόμενα του Βρούτση είναι ότι όσα εφαρμόζονται  στην Ελλάδα ισχύουν σε 20 χώρες από τις 27 τις Ευρώπης. Οι αριθμοί αποκομμένοι δεν λένε τίποτα. Τι θέλουμε να πούμε: μια περιγραφή όπως «φοράει παπούτσι νούμερο 42» ακούγεται διαφορετικά όταν αναφερόμαστε σε έναν άνδρα μεσαίου ύψους, διαφορετικό όταν αναφερόμαστε σε δίμετρο αθλητή και εντελώς αλλιώς όταν μιλάμε για ένα κοριτσάκι του νηπιαγωγείου.  

Αν θέλει να συγκρίνει τα εργασιακά ο Γιάννης Βρούτσης θα πρέπει να συνυπολογίσει τα ποσοστά ανεργίας, τις συνολικές υποχρεώσεις των εργοδοτών,  τις δυνατότητες του κράτους να στηρίζει κοινωνικές δομές. Ακόμη κι ένας πολιτικός με ελάχιστη πείρα μπορεί να καταλάβει ότι τα 580 μικτά είναι γελοίος κατώτατος μισθός για εργαζόμενη μητέρα η οποία πρέπει να δώσει το μισό εισόδημα για παιδικό σταθμό καθώς το «σύστημα»  δεν εξασφαλίζει δωρεάν υποδομές για όλους.

Εξίσου ωραία ήταν η κριτική για τις συλλογικές συμβάσεις. Αυτές διέλυσαν την αγορά εργασίας.  Η  διαβούλευση και η διαιτησία είχαν μετατραπεί  σε παγίδα «καθώς πλήττονταν τελικά και οι εργαζόμενοι». Ο υπουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανεργία εκτινάχτηκε επειδή οι εργαζόμενοι ζητούσαν μισθούς της προκοπής και οι επιχειρηματίες δεν είχαν ικανοποιητικό κέρδος. Για το λόγο τούτο μπήκαν τα πολλά λουκέτα.

Ορισμένες λεπτομέρειες ο Γιάννης Βρούτσης τις αφήνει απέξω. Τη φορολόγηση ας πούμε: η Ελλάδα είχε συντελεστές ελαφρώς υψηλότερους σε όλους τους τύπους φορολογίας. Στο μέλλον το κράτος θα μπαίνει παντού ως συνέταιρος: από το 2014 για ΟΕ και ΕΕ που τηρούν απλογραφικά βιβλία (εσόδων - εξόδων) ο συντελεστής φόρου προσδιορίζεται με κλίμακα από 26% ως 33%. Θα καταβάλλεται λοιπόν αυτό το ληστρικό ποσοστό με ανταπόδοση τη γραφειοκρατία. Το κράτος αντί να διευκολύνει βάζει διαρκώς τρικλοποδιές και η παρεμπόδιση της ανάπτυξης πληρώνεται χρυσή.

Στο σύμπαν του Γιάννη Βρούτση λοιπόν οι συμβάσεις και οι μισθοί κατέστρεψαν την επιχειρηματικότητα και όχι η επιλογή της ύφεσης, όχι οι ληστρικοί όροι των τραπεζών, όχι το κόστος για την ασφάλιση των εργαζομένων. Για όλα τούτα υπάρχει μια εξήγηση, που αρθρώνεται από τον κυκλαδίτη υπουργό ως επωδός:  «Δίνουμε την ύστατη μάχη για την πατρίδα».

http://www.tovima.gr/