Πάμε όλοι μαζί σύντροφε..!

γράφει η Λίλα Μήτσουρα

 Όλοι εναντίον όλων. Έτσι οδεύομαι σε αυτές τις εκλογές. Με τα σπαθιά σηκωμένα και όποιον πάρουμε με το μέρος μας. Και πλέον η διαμάχη μεταφέρεται και εντός των κομμάτων. Ποιός πιστεύει πιο πολύ από τον άλλον. Ποιός είναι πιο ιδεολόγος και πιο πολύ φανατισμένος. Για δες που ο φανατισμός έγινε παράδειγμα προς μίμηση....

Κυνηγώντας την πρώτη θέση, η αλαζονεία, σαν μια άλλη χιονοστιβάδα, όσο την πλησιάζει, μεγαλώνει και μάλιστα επικίνδυνα. Με κάνει να αναρωτιέμαι τι θα γίνει μετά, πόσο πιο πολύ θα μεγαλώσει? Και τι επιδιώκει με αυτό? Να βγει πρώτος απλά για να βγει, για το “γαμώτο” που λέμε, ή για να δημιουργήσει?

Ειλικρινά το σκέφτηκα πολύ πριν καταλήξω να καταγράψω τις σκέψεις μου, έκανα πολύ καιρό να τις βάλω σε τάξη, αλλά δυστυχώς δεν μπαίνουν. Με τρομάζει αυτό που βλέπω. Σφαγή ομοϊδεατών  μόνο που δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο όραμα? Το όραμα δηλαδή δεν έχει σημασία αλλά από που προέρχεται αυτός που το φέρει?

Θαρρώ πώς χάθηκε το τόπι μεταξύ ματαιοδοξίας, προλήψεων, συνήθειας ,παράδοσης ......φόβου. Χαθήκαμε σύντροφε λυπάμαι. Και χαθήκαμε γιατί ασχολούμαστε με νούμερα και χάσαμε την ιδέα. Θέλουμε τα καλούδια (ψήφος εν προκειμένω)του συνοδοιπόρου μας αλλά όχι τον ίδιο. Αυτός όχι απλά δεν μας κάνει, αλλά τον κατακρεουργούμε κιόλας. Μας χαρίζουν γάιδαρο τον κοιτάμε και στα δόντια.

Μόνο φίλε μου και σύντροφε, αυτός που φέρνει τα δώρα δεν είναι Δαναός. Άστεγος περιπλανώμενος είναι και δεν είναι ένας είναι πάρα πολύ αυτοί και συ τους διώχνεις. Αλλά θες τα καλούδια τους χωρίς τους ίδιους. Μα αν σου φύγουν καημένε αλαζόνα μου θα γυρίσεις εκεί που ήσουν. Θυμάσαι άραγε το νούμερο που στεκόσουν αφού όλα τα μετράς με νούμερα?

Και δεν είναι μόνο ότι τους διώχνεις, είναι που τους κατηγορείς κιόλας. Κατηγορείς δηλαδή τις επιλογές της πλειοψηφίας του λαού σε παλιότερους καιρούς. Χμ! μου έρχεται μια λέξη στο μυαλό αυτή τη στιγμή που το περιγράφει απόλυτα αυτό αλλά σε αυτή τη φάση δεν θα το πω. Δεν έχω σκοπό να δυναμιτίσω τίποτα μόνο τον κώδωνα κρούω.

Τον κώδωνα του κινδύνου. Βοήθεια σύντροφοι χανόμαστε!!

Χάσαμε την κεντρική ιδέα νομίζω. Εμείς διαφέρουμε από τους άλλους. Εμείς είμαστε διαφορετικοί, από άλλοι πάστα καμωμένοι. Καλύτεροι ή όχι δεν θα το πω εγώ αλλά η ιστορία. Και στην ιστορία γράφονται όλοι!!! Και αυτοί που έκαναν καλό και αυτοί που κατάστρεψαν και έκαψαν ότι βρήκαν και οι προδότες αλλά και οι μωροί.

Εμείς μάθαμε να πιάνουμε τον άλλον από το χέρι, εκείνον που βλέπει μπροστά του ότι και μεις, εκείνον που πάει όπου και μεις, και να τον κάνουμε σύντροφο. Δεν σκοτώνουμε όποιον είναι διαφορετικός από μας, καταθέτουμε τις ιδέες μας και κουβεντιάζουμε. Και δεχόμαστε το διαφορετικό. Αγκαλιάζουμε τον άνθρωπο και προχωράμε όλοι μαζί για την ανατροπή για την ισότητα για την αξιοπρέπεια μας. Βάζουμε την αγάπη μπροστά και πάμε να φέρουμε την ελπίδα ξανά. Έχω άδικο? Πες μου!

Πολλές φορές ο φόβος σε αγριεύει και σε κάνει επιθετικό, απόλυτα κατανοητό. Η ιστορία μας έχει σωρεία γεγονότων που δικαιολογεί κάθε φόβο. Πράξεις απαράδεκτες ενός παρακράτους που ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί έτσι όπως έκανε πάντα. Υπογείως.

Στο ξαναλέω όμως δεν είναι όλοι Δαναοί που φέρουν δώρα. Ας πάμε αγκαλιασμένοι συντροφικά όλοι μαζί σε αυτή τη πρώτη θέση που τόσο καιρό ονειρεύομαστε .Η ελπίδα έρχεται ας την υποδεχτούμε όλοι μαζί “γαμώτο” δίχως έριδες και δίχως να διυλίζουμε τον κώνωπα. ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ!!