Ρε Διαμαντόπουλε, για μια τενεκεδένια κούρσα;

Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Ο κύριος Διαμαντόπουλος, ο γραφικός βουλευτής με το παλαιστινιακό φουλάρι, το οποίο θυμίζει περισσότερο αυτοσχέδιο διάκοσμο πορτατίφ αμφιλεγόμενης αισθητικής, είναι από εκείνες τις ιδιότυπες περιπτώσεις ασήμαντων και συνεπώς φανατικών ιδεολόγων που δεν τους πιάνει κανείς από πουθενά. Όπως κι αν τους προσεγγίσεις, θα πάρεις το μάθημά σου. Αυθεντικό δείγμα ολοκληρωτικής ψυχοσύνθεσης με κλινικό σύνδρομο ηθικής ανωτερότητας και υπεροχής, που δεν τεκμαίρεται από πουθενά, προέβη σε μια βάναυση δήλωση, η οποία ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της ανεκτής δημόσιας υποκρισίας που μπορεί να διαθέτει ένας εκπρόσωπος του λαού.

Ο υπερπροοδευτικός βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος εθίγη ιδεολογικά όταν τον εγκάλεσαν για την απόφασή του να λάβει το βουλευτικό αυτοκίνητο.

Εδώ να θυμίσουμε ότι ο πρωθυπουργός απηύθυνε αυτή την παρότρυνση στους βουλευτές του – οι οποίοι πολιτεύονταν μιλώντας στα όρια του λαϊκισμού για «παιδιά που λιποθυμούν από πείνα», για «εκτεταμένη ανθρωπιστική κρίση» κ.τ.λ. – καλώντας τους, καταπώς θα ήταν φυσικό και συναφές με αυτές τις «τραγικές» διαπιστώσεις, να προβούν σε αυτή τη «θυσία», περισσότερο για λόγους ηθικής συμπαράστασης.

Το ποιος εισάκουσε την πρωθυπουργική παραίνεση και το ποιος όχι, είναι ζήτημα που δεν θα μας απασχολήσει εδώ. Ο κάθε ένας πράττει κατά συνείδηση. Ωστόσο, ο κύριος Διαμαντόπουλος δεν αρκέστηκε στο να κάνει χρήση του βουλευτικού του προνομίου σιωπώντας, αλλά θέλησε και να τοποθετηθεί ιδεολογικά, μυστικά παρασυρμένος από την ίδια του την ασυνέπεια απέναντι στις επαναστατικές του φαντασιώσεις. Ήθελε να πει την παραπανίσια κουβέντα τού κομπογιαννίτη ιδεολόγου, που ταυτίζει το απροκάλυπτο προσωπικό συμφέρον με ένα ιδεολογικό πρόσχημα: «Ως αριστερός με ελευθεριακές - σοσιαλιστικές απόψεις, προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθιά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός, αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα».

Στην περίπτωση αυτή, ο Διαμαντόπουλος ειρωνεύεται τον πρωθυπουργό και ταυτόχρονα γελοιοποιεί μιαν ιδεολογία την οποία υπερασπίστηκαν με μακροχρόνιες σκληρότατες στερήσεις ζωής πάμπολλοι αγνοί αγωνιστές που δεν βρήκαν ποτέ (βουλευτική) δικαίωση – κι όλα αυτά προς χάριν μιας τενεκεδένιας κούρσας!... 

Πηγή