Όλα τα παραμύθια φτάνουν κάποτε στο τέλος τους

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί σαν το Σόιμπλε ή τη Μέρκελ, όπως δεν είναι όλοι οι Έλληνες σαν το Σαμαρά ή οι Τούρκοι σαν τον Ερντογάν. Βέβαια, δεν ήταν και όλοι οι Γερμανοί σαν τον Χίτλερ αλλά κατάφεραν τότε να επιτρέψουν σε έναν ψυχοπαθή με κολοβό μουστάκι να αιματοκυλίσει την ανθρωπότητα. Γενικότερα, σε καταλαβαίνω απόλυτα όταν γράφεις πως έχουν και οι λαοί τις ευθύνες τους. Άτιμη ανάθεση.

Πάντως, η γερμανική κυβέρνηση αποδεικνύει πως δεν ξεπέρασε το κόμπλεξ του μεσοπολέμου. Ο φασίστας Σόιμπλε, ο πρώτος πολιτικός που δέχθηκε επίθεση στην ενωμένη Γερμανία, πραγματικά με αηδιάζει και έχω αρχίσει πλέον να τον λυπάμαι. Για λύπηση είναι.

Οι Γερμανοί μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουν τη μερίδα του λέοντος που απολάμβαναν από την ελληνική πίτα. έβγαλαν τους σκελετούς από τη ντουλάπα τους

. Έχουν σαστίσει και πραγματικά νοιώθω για πρώτη φορά στη ζωή μου πως έχουμε μια κάποια κυβέρνηση. Μέχρι τώρα φαίνεται πως μας κυβερνούσαν μαριονέτες.

Αν τώρα διεκδικήσουμε και τις γερμανικές αποζημιώσεις, εκεί να δεις πανηγύρι.

Η Ελλάδα, πάντως, αλλάζει γιατί και η Ευρώπη αλλάζει. Όποιος νομίζει ότι συμβαίνει το αντίθετο, μάλλον έχει ανάγκη από ψυχίατρο. Θα αλλάξουν, σε τι θα αλλάξουν δεν το ξέρω.

Και οι Γερμανοί ξέρουν πως το πάρτι που είχαν στήσει στο νότο πλησιάζει προς το τέλος του. Όπως έλαβε τέλος η Μεταπολίτευση, και ας μη θέλουν κάποιοι να το καταλάβουν.

Στο νέο σκηνικό που θα στηθεί, η Ευρωπαική Ένωση θα υποχρεωθεί να αλλάξει ή θα βάλει λουκέτο. Το παιχνίδι πλέον θα παιχθεί με άλλους όρους, ανάμεσα στην άνοδο των εθνικισμών και στην επανίδρυση του ευρωπαϊκού ονείρου. Τουλάχιστον, αυτό εκτιμώ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αγόρασε χρόνο, καταστρέφοντας τα μισά της μέλη με τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής.

Το ΔΝΤ θεωρεί επιτυχία την Ιρλανδία, για την ακρίβεια μας τα έχουν ζαλίσει με την Ιρλανδία. Όλοι όσοι την αναπαράγουν ως επιτυχία, έχουν ψάξει τι συμβαίνει στην Ιρλανδία; Γιατί δεν λέω ωραία η ανάπτυξη του 4,8%, αλλά ποιο το κόστος; Ξέρετε, ανάπτυξη-ρεκόρ παρουσίασε κάποτε η Γκάνα, η Ζιμπάμπουε. Αλλά άμα σας αρέσουν οι αριθμοί, κανένα πρόβλημα.

> Από το 2008 μέχρι σήμερα μετανάστευσαν πάνω από 240,000 Ιρλανδοί. Η Ιρλανδία είναι μια χώρα 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων περίπου.

> Παρά την μετανάστευση του 1/5 περίπου των νέων ανθρώπων, η ανεργία παραμένει μέχρι σήμερα σε διψήφιο νούμερο έστω και οριακά (10,3%).

> To δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας εκτοξεύθηκε από το 44,2% το 2008 στο 123,7% το 2013 και μάλλον θα κλείσει στο 125% το 2014.

Από την άλλη, η Ιρλανδία, δεν εφάρμοσε κατά γράμμα τις εντολές του ΔΝΤ. Δεν εφάρμοσε όλα αυτά τα μέτρα λιτότητας που της ζητήθηκαν κατά καιρούς. Η Ιρλανδία δεν συρρίκνωσε την οικονομία κατά 25% για να δείξει πόσο καλό παιδάκι είναι. Δεν μείωσε μισθούς και συντάξεις, δεν αύξησε τη φορολογία ενώ μείωσε τις εισφορές. Δεν παρέδωσε 14 δις από το αποθεματικό των ασφαλιστικών ταμείων για να κουρευτεί το χρέος.

Όσο και αν θέλω να δείξω πως δεν είναι όλα μέλι-γάλα όσον αφορά την έξοδο μιας χώρας από μια πλασματική οικονομική κρίση. Ξέρετε, οι οικονομικές κρίσεις θα αποφευγόταν αν άλλαζε ένας απλός κανόνας στην παγκόσμια οικονομία, αλλά αφού δεν μας αρέσουν αυτές οι συζητήσεις, ας το αφήσουμε πάλι.

Όσο και αν θέλω, λοιπόν, να αρνηθώ να χειροκροτήσω το 4,8%, γιατί με αφήνει παντελώς αδιάφορο, οφείλω να πω κάτι.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην Ιρλανδία δεν είχαμε ένα ξεπουλημένο πολιτικό σύστημα που για να σώσει το τομάρι του προσπάθησε να γλύψει όσο περισσότερους κώλους μπορούσε.

Για να διαφυλάξουν το πολιτικό τους μέλλον ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Χαρδούβελης και την περιουσία τους ο Μπόμπολας, ο Κυριακού, ο Μυτιληναίος, θυσίασαν έναν ολόκληρο λαό εναποθέτοντας τα χρέη τους στις πλάτες μας.

Δεν εξυπηρέτησε κανένα χρέος:

€ το κούρεμα των 14 δις που ανέφερα παραπάνω

€ η μείωση των μισθών και των συντάξεων

€ η διαθεσιμότητα και οι απολύσεις στο δημόσιο

€ η αύξηση των φορολογικών συντελεστών, ο ΕΝΦΙΑ/χαράτσι, η εισφορά αλληλεγγύης, ο φόρος επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες

€ η επιστράτευση των απεργών

€ η ενοποίηση σχολείων, η κατάργηση νοσοκομείων

€ η μη είσπραξη ΦΠΑ από μεγάλες επιχειρήσεις για να μη κλείσουν (έτσι παραδέχθηκε δημόσια ο Θεοχάρης)

€ το ΤΑΙΠΕΔ

€ το ξεπούλημα δημόσιων εκτάσεων σε συμβολικές τιμές

€ η αύξηση των διοδίων στις εθνικές αρτηρίες

€ οι καθυστερήσεις στην καταβολή συντάξεων και η κατάργηση του ΕΚΑΣ σε κάποιους συνταξιούχους

€ το κλείσιμο της ΕΡΤ και η λειτουργία της ΝΕΡΙΤ, τα ξεφτιλίκια της Digea

€ το λουκέτο που έβαλαν χιλιάδες επιχειρήσεις για να μην τους πνίξουν τα χρέη

€ η ρύθμιση σκάνδαλο για το αυθαίρετο που λέγεται Mall

€ το αφορολόγητο των εφοπλιστών που έμαθα πρόσφατα ότι κρατάει από τη χούντα!

€ να δανειζόμαστε με ληστρικά επιτόκια

€ η χορήγηση εκατοντάδων δις για τη «διάσωση» των τραπεζών

€ το διαρκές αυτόφωρο για τους οφειλέτες του δημοσίου

€ το θάψιμο της λίστας Λαγκάρντ στα υπουργικά συρτάρια

€ η χορήγηση πάνω από το 50% των ΕΣΠΑ σε εταιρείες συγκεκριμένων συμφερόντων

€ το ετήσιο πάγωμα του φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων

€ η «απελευθέρωση» των αιγιαλών, η νομιμοποίηση των καταπατήσεων σε δασικές εκτάσεις

€ η χορήγηση μέρους του κοινωνικού επιδόματος στους ένστολους

Και πόσα ακόμα ξεχνάω. Όλα αυτά δεν εξυπηρέτησαν καθόλου το ελληνικό χρέος, που εκτοξεύθηκε σε 5 χρόνια σε πραγματικούς αριθμούς (στα 322 δις από 296 δις) και σε ποσοστό ΑΕΠ (180% από 127%).

Όλα αυτά εξυπηρέτησαν ένα μάτσο καθάρματα, τους ολιγάρχες, και αποτελούν μια αισχρή απόπειρα εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, μια προσπάθεια να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων όλα τα δικαιώματα προς όφελος τους.

Η μετατροπή μιας ολόκληρης κοινωνίας σε ένα εργατικό στράτευμα για όλες τις δουλειές.

Και η Ευρωπαϊκή Ένωση το ήξερε εξαρχής. Όπως το ήξερε και η Γερμανία. Ήθελαν βλέπετε οικεία πρόσωπα στην ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή νενέκους και πουτάνες που θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα τους με το παραπάνω.

Όταν ο Πάγκαλος έλεγε πως το μνημόνιο είναι ευκαιρία για τον τόπο, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.

Δυστυχώς, ανεχθήκαμε όλους αυτούς τους γυμνοσάλιαγκες υπό το φόβο ενός πιστωτικού γεγονότος. Η άγνοια μας αποτέλεσε το στέμμα τους και φέραμε τη χώρα ακριβώς εκεί που μας έλεγαν ότι θα πήγαινε αν δεν τους ψηφίζαμε.

Έστω και καθυστερημένα, οι καθυστερημένοι άλλαξαν τη ψήφο τους πριν 2 μήνες. Η αργή πορεία των γεγονότων είναι φυσικό επακόλουθο αυτής της νοητικής καθυστέρησης.

Είπαμε κυβέρνηση άλλαξε η χώρα,ούτε λαό άλλαξε ούτε εξουσία. Αυτό θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο και δυστυχώς ακόμα περισσότερο αν δεν γίνουν κάποια πράγματα από την μεριά του ΣΥΡΙΖΑ. Από την ΕΕ δεν θα υπάρξει κάτι.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με συγχωρείτε, δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει πορεία από μόνη της. Θα κάνει τα πάντα για να μας πείσει πως εμείς φταίμε για τα χάλια μας. Και είναι θλιβερό αν το δεχόμαστε. Να μην φοβηθούμε τίποτα και να τους ψήσουμε το ψάρι στα χείλη. Ο τρόπος με τον οποίον συμπεριφέρονται είναι ενδεικτικός της αδυναμίας τους να μας ελέγξουν. Και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε απόλυτα.

Και το έχω ξαναπεί, αφήστε τα ΜΜΕ στον θλιβερό μικρόκοσμο τους. Για κανονίστε οι του ΣΥΡΙΖΑ να τους στείλετε εξώδικα για τις οφειλές τους, άιντε. Καθόσαστε και πάτε στα στούντιο να ακούτε τον κάθε μαλάκα Τζήμερο να αποκαλεί Χίτλερ όποιον δεν συμφωνεί με τις νεοφιλελεύθερες μπουρδολογίες του.

Οι υπόλοιποι δεν έχετε δικαιολογίες, υπάρχει και το ίντερνετ. Αντί να καταπίνετε αμάσητες τις μαλακίες περί μη πληρωμής μισθών-συντάξεων και πυρηνικού όλεθρου αν γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα.

Επίσης, τις ίδιες μαλακίες που ακούγαμε πριν από κάποιους, ακούμε και τώρα, Αλεξάνδρα. Μπορώ να προσθέσω και χιλιάδες άλλες. Θα τους πάρει λίγο χρόνο, αλλά θέλοντας και μη θα εκσυγχρονιστούν για να επιβιώσουν. Όποιος μένει στάσιμος κινδυνεύει να πάθει ότι και το νερό, να βαλτώσει.

Υπομονή λοιπόν μαζί τους και ας εξαντλήθηκε πριν πολλές τετραετίες.

Όσο για τους Σουλτς, Σόιμπλε, Μέρκελ, Μίζεν, Μπούρδεν, Γκαγκάουγκεν κτλ, δεν θα είναι κάθε τετραετία του Αγίου Σαμαρά, όλα τα παραμύθια φτάνουν κάποτε στο τέλος τους. Γκε γκε;

Ραντεβού στις παραλίες

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, εγώ ποτέ δεν έγραψα πως όλοι οι Γερμανοί είναι σαν την Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Αντιθέτως, έγραψα «Να μην κάνουμε το λάθος να ταυτίσουμε την γερμανική κυβέρνηση με τους Γερμανούς πολίτες. Η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς φίλους και συμμάχους στην Γερμανία. Άλλο οι κυβερνήσεις, άλλο οι πολίτες.». Αυτό είναι κάτι που το έχω γράψει πάρα πολλές φορές. Προσέχω τι γράφω. Από την άλλη, ήταν η γερμανική κυβέρνηση που φούντωσε τον εθνικισμό στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να θυμίσω πως ο κ. Σόιμπλε δήλωσε πως λυπάται τους Έλληνες που έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι τους αγαπημένους του, Σαμαρά και Βενιζέλο. Και φυσικά έχουν οι λαοί τις ευθύνες τους, γιατί δεν είδα να αντιδρά ιδιαίτερα η γερμανική κοινωνία σε αυτές τις χυδαίες δηλώσεις του Σόιμπλε. Οπότε, αν είναι, 70 χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να παίξουμε ξανά στην Ευρώπη το καταστροφικό και αδιέξοδο παιχνίδι του εθνικισμού -που θέλει η γερμανική κυβέρνηση-, εγώ προτιμάω τους Έλληνες από τους Γερμανούς. Και προτιμάω τους Έλληνες, επειδή οι Έλληνες είναι υπεύθυνοι για λιγότερες βαρβαρότητες και δάκρυα από τους Γερμανούς. Προσοχή, δεν θέλω καθόλου τους εθνικισμούς, αλλά, αν τους επιβάλει η γερμανική κυβέρνηση -και θέλει να κάνει συζήτηση για τον φασισμό και τον ναζισμό-, υπάρχει και η απάντηση. Δεν γουστάρω καθόλου τη βία αλλά, αν βρεθώ με την πλάτη στον τοίχο, θα πάρω κόσμο μαζί μου. Να είσαι καλά, Άρη.)

Πηγή