Οι κατά φαντασίαν Νετσάγιεφ

Του Παντελή Μπουκάλα

Αν οι τρομοκράτες δεν ήταν ναρκισσιστικά εγκλωβισμένοι στον αυτοαναφορικό μικρόκοσμό τους, που τον εξισώνουν με το σύμπαν· αν διάβαζαν και τίποτε άλλο εκτός από τις αυτάρεσκες προκηρύξεις τους, κι αν άκουγαν τις φωνές του πραγματικού κόσμου, θα ήξεραν σίγουρα δυο-τρία πράγματα ιστορικώς επαληθευμένα που χλευάζουν τη βιαιολάγνο ιδεοληψία τους. Θα ήξεραν πως η δημοκρατία όχι απλώς αντέχει τη διαφορά και την κριτική, ακόμα και στην οξύτερη ή επιθετικότερη εκδοχή της, αλλά την έχει απόλυτη ανάγκη· αυτή είναι το οξυγόνο της. Οχι η σιωπή, η λογοκριτική βία και ο αυτολογοκριτικός φόβος.

Θα ήξεραν πως η δημοσιογραφία δεν καταθέτει έντρομη τα μολύβια και τα πληκτρολόγιά της. Ούτε σταματάει τα ρεπορτάζ, τα σχόλια και τις αποκαλύψεις της. Δεν πτοείται αλλά πεισμώνει, όποια μορφή κι αν επιλέγουν οι απόπειρες τρομοκράτησής της. Είτε τη δολοφονία δημοσιογράφων, όπως στη Μάλτα, στη Σλοβακία, στη Βουλγαρία και στην Τουρκία στη διάρκεια του 2018, είτε τη φυλάκισή τους, όπως σε πολλές ελάχιστα δημοκρατικές χώρες του κόσμου, είτε τις βομβιστικές επιθέσεις σε κτίρια που στεγάζουν ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες, όπως η χθεσινή στις εγκαταστάσεις της «Καθημερινής» και του ΣΚΑΪ. Οσο κι αν διαφέρουν ως προς την πατρότητά τους όλες αυτές οι επιθέσεις (κρατικές μυστικές υπηρεσίες, κλαδιά και παρακλάδια της μαφίας, αυτοθαυμαζόμενες «επαναστατικές οργανώσεις»), ο στόχος είναι κοινός: η ελευθερία σε όλες τις αποκρυσταλλώσεις της.

Ποτέ και πουθενά οι τρομοκράτες δεν διαμορφώνουν την ατζέντα τους σε συνάρτηση με την ατζέντα του πραγματικού κόσμου, όπως τον συναπαρτίζουν η κοινωνία με τις ανάγκες της, το πολιτικό σύστημα με τις σφοδρές ως συνήθως αντιπαραθέσεις στους κόλπους του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τις αντιθέσεις στο εσωτερικό τους και την αντιπαλότητά τους με την κυβέρνηση και το ένα ή το άλλο κόμμα. Δεν ενημερώνονται από εφημερίδες και κανάλια αλλά από τις φαντασιώσεις τους. Τα κριτήρια με βάση τα οποία επιλέγουν τους στόχους τους δεν έχουν ανάγκη καμιά νομιμοποίηση από τα κριτήρια που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους, όσους απεχθάνονται τη βία. Δεν πρόκειται άλλωστε για κριτήρια πολιτικού τύπου, αλλά θεολογικού-μυστικιστικού, αφού οι ζηλωτές κάθε σέχτας φέρονται σαν μικροθεοί που αποφασίζουν ποιοι έχουν δικαίωμα λόγου και ζωής και ποιοι όχι.

Αυτό που θα έπρεπε να κάνουν, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, είναι να άρουν το εμπάργκο προς τον ΣΚΑΪ και την ΕΡΤ. Σήμερα κιόλας. Για να δείξουν έμπρακτα ότι σέβονται όσα κηρύσσουν υπέρ της ελευθερίας του Τύπου.