Είμαι να σκάσω!

Γράφει η Νόρα Ράλλη

Δεν θα το ξανακάνω, σ' το υπόσχομαι! Ο,τι είπα είπα, ό,τι έκανα έκανα, μπάστα για φέτος. Υπόσχεση δίνω, δεσμεύομαι δημόσια. Εσένα το λέω, του αγοριού απέναντι (ιδεολογικά, ηθικά και αισθητικά). Δεν θα σου ξαναεπιτεθώ, δεν θα ξανασχολιάσω τα ασχολίαστά σου, μήτε νύξη δεν θ' αφήσω για τον βίο και την πολιτεία σου, που θέλει να πάρει και τη δική μας στον λαιμό της. Το λέω και το δηλώνω: ώς εδώ!

Θέλεις που τελειώνει η χρονιά, θέλεις που όλοι έναν κάποιο απολογισμό τον ψιλοκάνουμε, θέλεις που πλησιάζουν «Αγιες Μέρες», το αποφάσισα. Κουβέντα άσχημη για τον Κυριάκο δεν θα ξαναπώ. Οχι μόνο δεν θα ξαναπώ, αλλά θα αποδείξω σήμερα, ενώπιον όλων, ότι και στο πλευρό του είμαι (έστω το αριστερό), και του συμπαρίσταμαι, και θα το κάνω με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Θα μιλήσω σαν να μιλάει ο ίδιος και οι λαμπροί ψιλο- και χοντρο-ακροδεξιοί σύμμαχοί του. Ενεκα, βλέπεις, που συνέβη και αυτό το τελευταίο και είμαι... να σκάσω είμαι!

Ξεκινώ (με πυγμή και τσιρίδα): Μα είναι πράγματα αυτά τώρα; Πόσο άλλο ν' αντέξει πια!

Πήγε λέει η Ουιντέντ Μπουσαμάουι (τρέχα γύρευε!), που ούτε το όνομά της δεν μπορούμε να προφέρουμε καλά καλά (άσε που είναι και μαύρη!), η οποία πήρε το Νόμπελ Ειρήνης το 2015 (ε, και;) και πήρε την πρωτοβουλία (μάθαν κι οι γυναίκες να παίρνουν και πρωτοβουλίες τώρα!) να προτείνει τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, Αλέξη Τσίπρα (αναγκάζομαι να πω και τ' όνομά του, του κομμουνιστοσυμμορίτη - σχώραμε, Κυριάκο μου) και Ζόραν Ζάεφ (άλλος από κει!), ως υποψήφιους για το επόμενο Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (άκου τώρα!).

Δεν φτάνει που είναι μαύρη, δεν φτάνει που είναι από την Τυνησία (ξύπνησαν και οι Αφρικανοί βλέπεις - ε ρε σκλαβοπάζαρο που τους χρειάζεται!), δεν φτάνει που είναι γυναίκα (Θου Κύριε!), δεν φτάνει που είπε ό,τι είπε, ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα: Την πρόταση να γίνουν νομπελίστες Ειρήνης αυτοί οι πατριδοκάπηλοι, εθνοπροδότες, αυτές οι λαϊκάντζες τέλος πάντων, πού την έκανε νομίζεις; Σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο! Εκεί την έκανε η ακόλαστη.

Μέσα στην ίδια την ιδεολογική φωλεά του Κυριάκου μας, στο ίδρυμα για το οποίο μάχεται με νύφες και μ' αγγόνια να ιδρύσει και στην Ελλάδα, εκεί που χτυπάει η καρδιά του αγνού νεοφιλελευθερισμού αγορών και γνώσης, εκεί όπου κάθε πολιτικός που σέβεται εαυτόν και τα κομπλεξικά σύνδρομα κυριαρχίας εαυτού έναντι όλων σπούδασε, έδρασε, ανδρώθηκε.

Ασε και το άλλο. Επιχειρηματίας είναι η εν λόγω! Και μάλιστα, μία από τις 25 καλύτερες της Αφρικής, σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο.

Πόσα χτυπήματα ακόμη; Και γυναίκα και μαύρη και επιχειρηματίας και μέσα στις καλύτερες και αναγνωρισμένη από τη χώρα των Βερσαλλιών και σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Εντάξει, ας μη βγάλουμε και τον ανιψιό Μητσοτάκη δήμαρχο Αθηναίων, να τον τελειώσουμε μια και καλή τον Κυριάκο μας. Ελεος πια.

Τι άνθρωποι είστε εσείς, ε; Καρδιά δεν χτυπάει στο στήθος σας, ψυχή δεν έχετε στα σπλάχνα σας; Δεν φτάνει που ένα σκάνδαλο της προκοπής, με στοιχεία εναντίον της κυβέρνησης, δεν βοηθάτε να βρει η δεξιά παράταξη, δεν φτάνει που τόσα σκάνδαλα (με στοιχεία της προκοπής) έχουν βγει (και) για τη δεξιά παράταξη, δεν φτάνει που λίγο θέλει και θα κλείσει ο λαιμός των Γεωργιάδη Αδωνη, Σαμαρά Αντώνιου και Βορίδη Μαυρουδή να φωνάζουν «Ποτέ πια Αριστερά! Ούτε αριστεροί! Ούτε αριστερή ιδεολογία!» (ευτυχώς υπάρχουν και αυτά τα παιδιά κι έχει από κάπου να πιαστεί το παλικάρι), τώρα τον πολεμάτε και από τα μέσα; Ούτε στον επιχειρηματικό ούτε στον ιδιωτικό κόσμο να μη βρει συμπαράσταση; Πουθενά;

Αγόρι πολιτικοθρεμμένο και φιλελευθεροκαμωμένο μου: εγώ ό,τι μπορούσα το έκανα. Το υποσχέθηκα, το τήρησα. Να ξέρεις ότι είμαι δίπλα σου τη δύσκολη τούτη ώρα, να γνωρίζεις ότι τα κατάφερες: με έκανες ίδια με σένα.

Και είμαι βέβαιη πως δεν θα με απογοητεύσεις: μπορείς και χειρότερα! Προχώρα. Θα μας βρεις μπροστά σου. Ανοίγουμε τον δρόμο. Σε περιμένουμε...