Οσο γρηγορότερα φύγει τόσο καλύτερα…

Ο Καμμένος είναι ακίνδυνος σαν μακεδονομάχος. Αλλά μπορεί να γίνει επικίνδυνος σαν τουρκοφάγος. Καιρός να του αφαιρεθεί αυτός ο ρόλος και η Συμφωνία των Πρεσπών προσφέρει μοναδική ευκαιρία. Ας την αδράξει ο Πρωθυπουργός

Του Γιώργου Καρελιά  

Αν ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ έχουν κάποιον λόγο να φέρουν γρήγορα, δηλαδή αμέσως μόλις περάσει από την Βουλή των Σκοπίων, την Συμφωνία των Πρεσπών στην ελληνική Βουλή, αυτός είναι ένας και πολύ σοβαρός: να απαλλαγούν από τον Πάνο Καμμένο ως υπουργό Αμυνας. Και αυτό πρέπει να γίνει μια ώρα αρχύτερα, διότι αρχίζει να γίνεται επικίνδυνος. 

Ο Καμμένος μπορεί να φαίνεται γραφικός όταν εμφανίζεται με κάθε είδους στρατιωτικές στολές μιμούμενος και υπερασπιζόμενος τον Τράμπ. Μπορεί, επίσης, να έχει φτάσει στα όρια της γελοιότητας με τα συνεχή «είπα- ξείπα» στο Μακεδονικό. Αλλά αυτά, τα γραφικά και γελοία, δεν είναι επικίνδυνα. Ακόμα και Βουκεφάλας να ντυθεί, δεν μπορεί να… εισβάλει στα Σκόπια, για να συλλάβει τους «αποστάτες» βουλευτές που θα ψηφίσουν υπέρ της Συμφωνίας. 

Ο Καμμένος γνωρίζει ότι δεν του βγήκαν οι υπολογισμοί που είχε κάνει, ότι δεν θα περνούσε η Συμφωνία των Πρεσπών από τα Σκόπια, οπότε ο ίδιος δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Ο Ζάεφ τον διέψευσε και τον έχει φέρει στα πρόθυρα της απελπισίας. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εμποδίσει την κύρωση της Συμφωνίας από την ελληνική Βουλή είτε διότι δικοί του βουλευτές θα «αποστατήσουν» είτε διότι θα την υπερψηφίσουν (και) βουλευτές άλλων κομμάτων. 

Η βεβαιότητα αυτή τον οδηγεί στην έξοδο από την κυβέρνηση και στην πολιτική εξαφάνιση. Και εδώ αρχίζει το επικίνδυνο του πράγματος. Βλέποντας ότι σαν μακεδονομάχος είναι χαμένος, προβάρει τη στολή του «τουρκοφάγου». Μέρα παρά μέρα επιδίδεται σε λεονταρισμούς, παρασύροντας και την στρατιωτική ηγεσία σε παρόμοιες ατραπούς (εδώ). Οι θερμόαιμοι της απέναντι πλευράς απαντούν αναλόγως και το σκηνικό της έντασης γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. 

Μπορεί οι περισσότεροι να πιστεύουν ότι αυτά είναι πλέον συνήθη και δεν θα γίνει κάτι παραπέρα, αλλά ο εφησυχασμός αυτού του είδους μπορεί να μην αποδειχθεί σοφός. Αλλωστε, σύμφωνα με τη λαϊκή παροιμία, «πολλές φορές η στάμνα πάει στη βρύση για νερό, αλλά μία φορά θα σπάσει». Πολλές φορές έχουμε ένταση και αψιμαχίες στο Αιγαίο, αλλά μια φορά θα γίνει το θερμό επεισόδιο. Και οι συνεχείς τσαμπουκάδες με λεκτικούς λεονταρισμούς είναι σαν να το προετοιμάζουν. Μπορεί να φτάσουμε σ’ αυτό που λέμε «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Ετσι, είτε από (πραγματικό) λάθος είτε από σχεδιασμό που θα φανεί λάθος, μπορεί να οδηγηθούμε σε κατάσταση μη αναστρέψιμη. 

Κι επειδή η Ελλάδα, από την Μεταπολίτευση και με όλες τις κυβερνήσεις, έχει τη σταθερή στρατηγική να μην παίζει στο παιχνίδι της έντασης, που κατά καιρούς παίζουν οι της απέναντι πλευράς, καιρός να εκλείψει αυτή η εστία, η μοναδική, που υπάρχει εδώ. 

Μπορεί ο κ. Τσίπρας να έχει παραχωρήσει στον κ. Καμμένο το «προνόμιο» να παίζει ανέξοδα το παιχνίδι του Βουκεφάλα, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοια. Επειδή ο κ. Καμμένος (μπορεί να) νομίζει ότι ο ρόλος του «τουρκοφάγου» θα του αποφέρει όσες ψήφους έχει χάσει σαν μακεδονομάχος, ο νέος αυτός ρόλος πρέπει να του αφαιρεθεί. Και μάλιστα αμέσως, πριν οδηγήσει σε κάτι μη αναστρέψιμο. 

Σε 18 ημέρες η Βουλή των Σκοπίων θα ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να τη φέρει αμέσως προς κύρωση στην ελληνική Βουλή και να μην περιμένει τον Μάρτιο. Οπότε θα οδηγηθούμε αμέσως στον ευκταίο αποτέλεσμα: ο κ. Καμμένος θα ξεκουμπιστεί εκών άκων από το Πεντάγωνο. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. 

Ο Καμμένος είναι γραφικός και ακίνδυνος σαν μακεδονομάχος, αλλά μπορεί να γίνει επικίνδυνος σαν τουρκοφάγος. Καιρός να του αφαιρεθεί αυτός ο ρόλος και η Συμφωνία των Πρεσπών προσφέρει μοναδική ευκαιρία. Ας την αδράξει ο Πρωθυπουργός, αν θέλει να μη βρεθεί μπροστά σε κάποιαν ανεπιθύμητη -και οδυνηρή- εξέλιξη.