Η Βουλή και οι χειμερινές βροχοπτώσεις

Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Είναι μαγευτική στα βουνά η ξηρότητα και καθαρότητα του αέρα. Τυχεροί όσοι αντικρίζουν δειλινά και αυγές σε τέτοια ύψη. Σούρουπο και πρωινό έχουν την ίδια δύναμη και ας λέμε ότι το ξημέρωμα μας κάνει αισιόδοξους γιατί ο χρόνος ανοίγεται μπροστά μας, είμαστε ζωντανοί και έτοιμοι να «πολεμήσουμε» με τη χίμαιρα της ανάγκης και τις ιδιοτροπίες των διπλανών. Σαγηνεύει η θέα των γυμνών δέντρων και το γουργούρισμα των παροδικών ρυακιών που σχηματίζουν οι χειμερινές βροχοπτώσεις. Δροσεροί άνεμοι έξω, ανεμίσματα μέσα [φτερουγίσματα]. Μία συγκίνησις και μία πληρότης επικρατεί [σε όσους έχουν τη δυνατότητα να είναι εφοδιασμένοι με ζεστά ρούχα εννοείται].

Υγρή αχλύς τυλίγει τη φύση. Εξαίσιες εικόνες τα σώματα που περπατάνε με γρήγορο βήμα για ν’ αποφύγουν το κρύο -σαν να χορεύουν φαντάζουν. Ορχούμενα σώματα: η αισθητική δικαίωση του όντος. Μακρινά κουδουνίσματα στις γύρω πλαγιές από τα λίγα αιγοπρόβατα που έχουν απομείνει στις ορεινές κοινότητες -μελωδίες αρχαίες σμίγουν με τις συγκαιρινές και διαχέουν την ηδύτητα της μουσικής που επιτυγχάνουν, στα όρια των μεταιχμίων της αλπικής ζώνης.

Δεν μπορείς να γράψεις με συνοπτικό και εύληπτο τρόπο για το ρίγος που διαπερνάει ραχοκοκαλιές και νευρώνες, περπατάς απλώς μες στην ομίχλη και μες στο κρύο αδιάφορος για το τι συμβαίνει στη Βουλή των Ελλήνων, για τον εκχυδαϊσμό που έχει επέλθει, για το χαμηλό επίπεδο των εκπροσώπων υψηλών θεσμών της δημοκρατίας [πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης]. Οχι αδιάφορος, απογοητευμένος μόνο, πικραμένος και λυπημένος. Τι να κάνει κανείς;

Ετσι ασκείται η εξουσία. Είναι και κουραστικό να αναφέρεται κάποιος ξανά και ξανά στη θλιβερή αυτή οπτικοακουστική απάτη, που όμως θέλγει και χαροποιεί αρκετούς ψηφοφόρους.

Οχι πως δεν ήσαν πάντα έτσι τα εντός Κοινοβουλίου λεγόμενα, απλώς τώρα είναι προσιτά στον καθένα από την αναμετάδοσή τους [άσε που κι αυτό θεωρείται -και είναι- δημοκρατική κατάκτηση] και από τη ζέση των τηλεοπτικών καναλιών να μεταδίδουν «ζωντανά» τις συζητήσεις και τις συνεδριάσεις.

Πίσω στα βουνά. Ξεστρατίζεις από τη δημοσιά και περπατάς μες στο αναγεννώμενο από τις βροχές χώμα. Ευωδιές. Δέχεσαι με αγαλλίαση την απαλότητα των σταγόνων της βροχής ακόμη κι όταν αυτή είναι επιθετική, όταν πίπτει με δύναμη -η αθωότητα της φύσης· και η ομορφιά της. Ευεργετικά νερά. Οσο πιο πολλά τούτη την εποχή τόσο πιο καλοδεχούμενα για την καρποφορία αργότερα και την καλή σοδειά. Ολα ήσυχα εδώ αλλά ο καιρός δεν πάει και τόσο καλά τα τελευταία χρόνια· συμβαίνουν τέτοια όταν δεν σέβεσαι τη φύση και τους καρπούς της γης. Αυτό δεν αφορά βεβαίως τους αγρότες [έως ένα σημείο είναι και οι ίδιοι υπεύθυνοι], αφορά τους λυσσαλέους βιομήχανους γεωργικών φαρμάκων κυρίως και όσους με τις βιομηχανικές τους εγκαταστάσεις βιάζουν ανηλεώς το περιβάλλον, οτιδήποτε κι αν επεξεργάζονται.

Για όσους κατοικούν εδώ οι κοινοβουλευτικοί μας αντιπρόσωποι δεν έχουν τίποτα να πουν παρά αοριστολογίες όταν πρόκειται να ψηφίσουν κάποιο μέτρο που τους αφορά. Τουλάχιστον ο αέρας είναι ακόμη καθαρός [όσο δεν εγκαθίστανται ανεμογεννήτριες]. Μπορείς, έστω για λίγο, να νιώσεις την ελευθερία των ανέμων και να εισπνεύσεις τις μυρωδιές της γης.