Η (προ πολλού) χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ηταν το... νερό που είχε ανακαλύψει στην Κω ο δικηγόρος Γιώργος Καματερός, ένα νερό με... θεραπευτικές ιδιότητες. «Το νερό του Καματερού άρχισε να μεταφορτώνεται σε βυτία σε διάφορες περιοχές της Αττικής και να μοιράζεται».

Το νερό αυτό συνδέθηκε βασικά με τα ΝΕΑ. Διευθυντής της εφημερίδας ήταν τότε ο Γιάννης Καψής. Δύο ήταν οι εφημερίδες που το... πήραν πάνω τους, η Απογευματινή (αναμενόμενο) και τα ΝΕΑ (έκπληξη). Γράφει ο Γιάννης στο θαυμάσιο βιβλίο του:

«Τον Ιανουάριο του 1976, πριν εμφανιστεί η ιστορία του Καματερού, η μέση ημερήσια κυκλοφορία της Απογευματινής ήταν 128.749 φύλλα. Τον Φεβρουάριο όταν ήδη ο Καματερός και η εφημερίδα πούλαγαν ελπίδες, οι πωλήσεις της ανέβηκαν στα 149.788 φύλλα. Τον Μάρτιο σκαρφάλωσε ακόμα πιο ψηλά, 154.541. Η εφημερίδα Τα ΝΕΑ τον Ιανουάριο είχε 180.658 μέση ημερήσια κυκλοφορία, τον Φεβρουάριο κέρδισε περισσότερα από 10 χιλιάδες φύλλα φτάνοντας στα 190.965, ενώ τον Μάρτιο η κυκλοφορία της εκτοξεύθηκε στα 205.235 φύλλα. Αντίστροφα η Ελευθεροτυπία που είχε κρατήσει σοβαρές αποστάσεις από το θέμα και το διαχειριζόταν με επικριτικό τρόπο, έχασε τον Φεβρουάριο 8 χιλιάδες φύλλα και τον Μάρτιο επιπλέον 3 χιλιάδες». Τα ΝΕΑ μάλιστα, όπως έγραφαν τότε, ανέλαβαν «την πρωτοβουλία (και χρηματοδότηση) της έρευνας για τις αντικαρκινικές ενέργειες του υγρού».

   

Τέτοιες δημοσιογραφικές ιστορίες (τρέλας;) καταγράφει ο Γιάννης Παντελάκης στο βιβλίο του «Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας». Οι 287 σελίδες του διαβάζονται μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο.

Διαβάζουμε κι εμείς οι νεότεροι και μαθαίνουμε. Και, βλέπουμε, πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα πλέον στη δημοσιογραφία. Σκεφτείτε τι τέρατα θα καταγράψει ο δημοσιογράφος-ιστορικός του μέλλοντος. Το νερό του Καματερού μπροστά τους θα μοιάζει όντως θαυματουργό.