Μόρια: Η ανάγκη για αξιοπρέπεια...

Σήμερα ο ουρανός έβγαλε φως και ζέστανε λίγο τη Μόρια. Κι έτσι μαζέψαμε μπόλικα ηλιόλουστα hello.

Δε θα γράψω για τις εικόνες δυστυχίας που ξεπηδάνε σε κάθε τετραγωνικό αυτού του τόπου.

Προτιμώ να γράψω για την επιβιωτική εφευρετικότητα των ανθρώπων, για τις γέφυρες που έφτιαξαν με τα χέρια τους για να περνούν πάνω από ρέματα σκουπιδιών και για τους φούρνους που κατασκεύασαν για να ψήνουν πίτες ώστε να απεξαρτηθούν λίγο από την ένδεια και την αθλιότητα του catering.

Να γράψω για την ανάγκη αξιοπρέπειας που διασώζεται στις πιο ανάλγητες συνθήκες, για το συνεχές πλύσιμο ρούχων και προσώπων με μπουκάλια νερού και λεκάνες, για τις σκηνές που δε μπαίνουν ποτέ με παπούτσια γιατί σέβονται το μέρος που κοιμούνται μες στη γενικευμένη ασέβεια που εισπράττουν από την εξουσία.

Οι διωγμένοι και οι κατατρεγμένοι του κόσμου πάντα θα είναι πιο όμορφοι από την επιβεβλημένη κρατική ασχήμια.

από το f/b της Maria Louka