Αναρτήσεις
Της Αναστασίας Γιάμαλη
Και ν'α που 800.000 ομοσπονδιακοί δημόσιοι υπάλληλοι στις ΗΠΑ τέθηκαν σε υποχρεωτική αργία. Δεν είναι η πρώτη φορά, είχε γίνει και επί Κλίντον. Η ιστορία επαναλήφθηκε 17 χρόνια μετά. Ο πρόεδρος βέβαια τότε δεν είχε λογαριασμό στο Twitter για να σχολιάσει πως «Το έκαναν στα αλήθεια. Μία ομάδα Ρεπουμπλικανών στη Βουλή μόλις έβαλε 'λουκέτο' στην κυβέρνηση για το Obamacare αντί να περάσει έναν πραγματικό προϋπολογισμό».
Οι συνέπειες από τη στάση πληρωμών,σύμφωνα με τους οίκους αξιολόγησης, μπορεί είναι ανυπολόγιστες. Εμείς όμως θα κοιτάξουμε πίσω από αυτές, θα κοιτάξουμε τους ανθρώπους, που εδώ και μία βδομάδα "παύθηκαν" και τις πρώτες μέρες -πριν το νομοσχέδιο που τους εξασφάλιζε τους μισθούς τους- δεν ήξεραν πώς θα τα βγάλουν πέρα.
Ναι, πρόκειται για δημοσίους υπαλλήλους, αυτούς που στη χώρα μας θεωρούμε "βολεψάκηδες" και "τεμπέληδες", αυτούς που δεν μας νοιάζει αν μειώνεται ο μισθός τους, αν τους κόβουν επιδόματα, αν τους υποχρεώνουν να επιλέξουν την "εθελούσια", αν στην τελική τους απολύουν με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή ακριβώς ανήκουν σε αυτή τη μισητή κατηγορία. Στην Αμερική δεν το βλέπουν έτσι.
Στην Αμερική είδαμε, σε εκπομπές, ειδήσεις, αφιερώματα, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, τις ιστορίες τους. Μάθαμε για τον Έρικ Μπράιν και τα τέσσερα παιδιά του, που ανησυχεί πώς θα αποπληρώσει το στεγαστικό του. Ο Έρικ εργαζόταν στο υπουργείο Άμυνας. Εκεί εργαζόταν και η μαύρη Μαρία Νιόκου, που όσο εξηγούσε πως αναγκάζεται να ψωνίζει μόνο είδη που βρίσκονται σε προσφορά η κάμερα ζούμαρε στο ψυγείο της. Είδαμε κι άλλους και τις ιστορίες τους, τις ανησυχίες και τα άγχη τους. Στις ΗΠΑ, ακόμη και στα πιο «κίτρινα» δίκτυα, κανείς δεν υπονόησε πως αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν την δουλειά τους, δεν την έκαναν καλά ή πως "καλά να πάθουν". Στις ΗΠΑ κανείς δεν κατηγόρησε τους δημοσίους υπαλλήλους ότι "μαζί τα φάγανε". Και ας μην πει κανείς ότι στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν ήδη άνεργοι, απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα, άστεγοι, εξαθλιωμένοι.
Ο ίδιος ο πρόεδρος είπε πως «οι δημόσιοι υπάλληλοι αντιμετωπίζονται σαν σάκος του μποξ». Αυτό ισχύει και για τους δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα, μόνο που εδώ αυτή η ρήση θα είχε θετικό πρόσημο και θα χρειαζόταν και λίγο «αίμα». Αίμα δημοσίων υπαλλήλων, φυσικά.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου