Εκβιαστής και αλεπουδίτσα

Γράφει η Λωρη Κέζα

Χρήσιμος ο συνδικαλιστής του νοσοκομείου «Σωτηρία».  Χρήσιμος για το σύστημα που τη δεδομένη ιστορική στιγμή δεν θέλει οργανωμένη αντίσταση. Το στόρι συνοπτικά:  ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ζήτησε 50.000 ευρώ για να αποτρέψει απεργία. Η πρόεδρος του νοσηλευτικού ιδρύματος τού έστησε μια παγίδα και ο εκβιαστής συνελήφθη. Εστησε την παγίδα σε συνεργασία με τον υπουργό Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη.

Δεν θα αναπτύξουμε σενάρια συνομωσίας, ότι τάχα μου υπήρχε κάποια συμμετοχή της κυβέρνησης στην οργάνωση του εγκλήματος ούτε θα αποδεχτούμε αφέλειες που βλέπουν τον συνδικαλιστή ως βαλτό. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι υποθέσεις, που ντροπιάζουν το εργατικό κίνημα, προσφέρονται για εκμετάλλευση. Η αλεπουδίτσα Γεωργιάδης δεν έχασε την ευκαιρία να στήσει τα μικρόφωνα, να οργανώσει συνέντευξη τύπου, να βγει στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Δεν λέει ψέματα όμως δημιουργεί χείριστες εντυπώσεις για τους ανθρώπους που εκπροσωπούν τα σωματεία.

Οι συνδικαλιστές έχουν δώσει από μόνοι τους τα χειρότερα δείγματα συμπεριφοράς. Κύριο χαρακτηριστικό τους ο εναγκαλισμός με την εξουσία. Είναι εκείνοι που οδηγούν τις πορείες, καταλήγοντας συνήθως στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί ξεχνούν τα συνθήματα, παρατούν τα πανό και συνεχίζουν την προσωπική διαδρομή τους. Μπαίνουν στη Βουλή ως εκπρόσωποι του έθνους. Για να πάρουν το χρίσμα και να κατέλθουν σε εκλογές, παζαρεύουν με τους πολιτικούς εκείνους που κανονικά έπρεπε να ελέγχουν. Να θυμηθούμε ενδεικτικά  μερικούς; Από το ΠαΣοΚ: Δημήτρης Πιπεργιάς, Χρήστος Πρωτόπαππας, Λάμπρος Κανελλόπουλος, Χρήστος Πολυζωγόπουλος, Σπύρος Παπασπύρος, Γιάννης Παναγόπουλος. Από τη Νέα Δημοκρατία: Γιάννης Μανώλης, Δημήτρης Κυριαζίδης και στις Βρυξέλλες ο Κώστας Πουπάκης.  

Οι συνδικαλιστές πολλές φορές έδρασαν για το προσωπικό τους συμφέρον. Αλλοτε με πολιτικές διαβουλεύσεις, άλλοτε με απατεωνιές. Να θυμηθούμε ενδεικτικά τη «συνδικαλιστική σύνταξη», που καταργήθηκε πέρσι. Με νόμο του 1937 το ΙΚΑ ξόδευε 3 εκατομμύρια ετησίως σε έξτρα σύνταξη για όσους διετέλεσαν πρόεδροι και γενικοί γραμματείς πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων. Να θυμηθούμε επίσης τα 30,2 εκατομμύρια που φαγώθηκαν από τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ (Φωτόπουλο και ΣΙΑ) σε ταξίδια που οργάνωναν γραφεία ιδιοκτησίας των συνδικαλιστών. Τα χρήματα αυτά ξοδεύτηκαν επίσης για να έχουν αυτοκίνητο παιδιά συνδικαλιστών, για να αγοραστούν αρώματα, λουλούδια, υπολογιστές. Πρόκειται για 30,2 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η ΔΕΗ (δηλαδή οι καταναλωτές) για να κουλαντρίσει τους επαναστάτες της.

Προκύπτει άραγε συμπέρασμα από όλα τούτα, ένα συμπέρασμα από αυτά που θα άρεσαν στον Αδωνη Γεωργιάδη και τους ομοίους του; Αυτό που θα ήθελε ο υπουργός είναι να απαξιωθεί εντελώς ο θεσμός του συνδικαλισμού. Οσο πιο ανυπόληπτοι είναι οι συνδικαλιστές, τόσο πιο εύκολα θα προχωρήσει το σάρωμα δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες ενός αιώνα και πλέον. Επιστρέφουμε σε εργασία «από ήλιο σε ήλιο», χωρίς ασφάλιση ή μάλλον με υποτυπώδη ασφάλιση που θεωρείται επαρκής. Τα αποδυναμωμένα κινήματα είναι μια καλή αρχή. Οι κατάπτυστοι εκπρόσωποι είναι θείο δώρο για το σύστημα. Αυτό πρέπει να το βλέπουν οι εργαζόμενοι. Η αλεπουδίτσα το βλέπει ήδη και το εκμεταλλεύεται.

http://www.tovima.gr/