Ο αριστερός μαξιμαλισμός στο τέλος τα δίνει όλα…

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Πόσοι Ελληνες είχαν πιστέψει ότι, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα έβλεπαν αυξήσεις στους μισθούς τους, θα έπαιρναν πίσω την 13η σύνταξη, δεν θα πλήρωναν ΕΝΦΙΑ και δεν θα κινδύνευαν να βγουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό;

 

Ας αφήσουμε το ερώτημα αναπάντητο, αφού μίλησε το εκλογικό αποτέλεσμα. Ας προχωρήσουμε στο δεύτερο. Τι θα συνέβαινε αν η νεόκοπη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε σε συμφωνία με τους δανειστές τον Φεβρουάριο του 2015 και όχι πέντε μήνες αργότερα, μέσα σε αλαλαγμούς για «σκληρή διαπραγμάτευση»; Ένα είναι βέβαιο: τουλάχιστον θα είχαμε αποφύγει τη χλευαστική διαπίστωση Eυρωπαίων αξιωματούχων ότι, για πρώτη φορά, έβλεπαν κυβέρνηση να απορρίπτει μια συμφωνία, για να  αποδεχθεί αμέσως μετά μια χειρότερη.

 

Ερώτημα τρίτο (επίκαιρο): είναι κακή η ρύθμιση στην οποία κατέληξαν κυβέρνηση και Τρόικα (Κουαρτέτο) για την προστασία (ή όχι) της  πρώτης  κατοικίας; Ας είμαστε ειλικρινείς. Προστασία σαν αυτή που έδινε ο «νόμος Κατσέλη» δεν επρόκειτο να ξαναδούμε. Για τον απλούστατο λόγο ότι, μαζί με τους έχοντες πραγματική ανάγκη, προστατεύθηκαν και οι μπαταχτσήδες. Ουδείς πλήρωνε, άλλος επειδή δεν μπορούσε και άλλος επειδή έτσι ήθελε και το «κόκκινα δάνεια» εκτοξεύθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη. Επομένως, η νέα ρύθμιση θα ήταν δυσμενέστερη, όλοι το γνώριζαν. Όμως, αυτή που φαίνεται ότι, τελικά, επελέγη (μένει να δούμε και το κείμενο του νόμου, για ασφαλέστερα συμπεράσματα) θα προστατεύσει ένα πολύ μικρό ποσοστό δανειοληπτών, τόσο μικρό που ουδείς είχε φανταστεί. Και το αρχικό σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» θα αποδειχθεί φάρσα, καθώς η μόνη σωτηρία για πολλούς δανειολήπτες ίσως έλθει από τους ανάλγητους τραπεζίτες, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους: δεν έχουν κανένα συμφέρον να μπλέξουν σε χιλιάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας,  αντίθετα μόνο ζημιά μπορεί να τους αποφέρουν.

 

Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα αυτό φαίνεται πολύ χειρότερο (ενώ θα μπορούσε να είναι απλώς ρεαλιστικό), επειδή είχε προηγηθεί ο άκρατος μαξιμαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ, η καλλιέργεια προσδοκιών  ή η υπόθαλψη  αυταπατών ότι θα καταργηθεί ο φόρος στα ακίνητα, ενώ οι εξαγγέλλοντες γνώριζαν απολύτως την αναλήθεια της εξαγγελίας (εξαπάτηση).

 

Η «σκληρή διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης Τσίπρα εξελίσσεται σε ανέκδοτο. Ενώ, υποτίθεται, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου «εκτελούσε τις εντολές της Τρόικας» χωρίς  καμιά διαπραγμάτευση, έχουμε οδηγηθεί σήμερα στο σημείο να κάνουμε τον σταυρό μας κάθε φορά που οι υπουργοί βγαίνουν από το «Χίλτον» , μετά από μια ακόμη «σκληρή διαπραγμάτευση».

 

Αν το αποτέλεσμα της επόμενης φάσης της διαπραγμάτευσης, με αντικείμενο το Ασφαλιστικό,  είναι παρόμοιο, τότε τα πράγματα θα ζορίσουν πολιτικά για τη νέα κυβέρνηση. Διότι, αν τα «κόκκινα δάνεια» αφορούν μερικές χιλιάδες, το Ασφαλιστικό αφορά μερικά εκατομμύρια.

 

Πριν καν συμπληρώσει τις περίφημες «εκατό ημέρες» της η φθορά της  θα είναι τέτοια, που δεν θα μπορεί να την αντισταθμίσει η ανυπαρξία αντιπολίτευσης. Ούτε θα συνεχίσει να πιάνει το κόλπο «ο ΣΥΡΙΖΑ διαδηλώνει ενάντια στη λιτότητα». Ασε που κάποια στιγμή και η αντιπολίτευση θα βρει κάποιον βηματισμό.