Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα

Του Τρύφωνα Κωστόπουλου

«Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σα να λέμε, δύο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα»

Καρλ Μαρξ: «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»

Μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ   στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 και ιδιαίτερα με την ανάληψη της προεδρίας της ΝΔ από τον Μητσοτάκη και εμπρός στον κίνδυνο να βρεθεί το κόμμα του για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός εξουσίας,  επεξεργάστηκαν ένα Grand Plan (μεγάλο σχέδιο).

Στην Ελλάδα όταν γίνεται αλλαγή κυβέρνησης απαιτούνται περίπου 30.000 στελέχη στον κρατικό μηχανισμό. Με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ  ξαφνικά αισθάνθηκαν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους 30.000 στελέχη από την ΝΔ και άλλα τόσα από το ΠΑΣΟΚ σύνολον 60.000. Πρόκειται για στελέχη με πανεπιστημιακή εκπαίδευση μεταπτυχιακές σπουδές και κατόχους διδακτορικών. Αυτή η στρατιά των think tank (δεξαμενές σκέψης) των opinion lenders (διαμορφωτές της κοινής γνώμης) φαίνεται να έχασαν τον ύπνο τους. Από ταξικό ένστικτο επεξεργάστηκαν την τακτική ανακατάληψης της εξουσίας. Η πίεση την οποία ασκεί αυτό το υπεράριθμο παρασιτικό  στρώμα της ελληνικής κοινωνίας προς τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστια.

Το σύνθημα εφευρέθηκε: «Να φύγουν οι ψεύτες». Άρχισαν με το δημοψήφισμα. Το «ΟΧΙ» το έκαναν «ΝΑΙ». Αλήθεια τι εννοούν; Ήθελαν την Ελλάδα έξω από το ευρώ; Κάτι το οποίο είχε έτοιμο ο γερμανός υπουργός των οικονομικών Σόιμπλε;  Δεν εννοούν αυτό. Στοχεύουν πολύ πιο βαθύτερα. Έχοντας καταστρέψει από κοινού ΝΔ+ΠΑΣΟΚ τον ελληνικό λαό μειώνοντας το ΑΕΠ κατά 26% και εκτοξεύοντας την ανεργία στο 28% αντιλήφθησαν ότι είναι αδύνατον να πείσουν  με τη δύναμη των επιχειρημάτων τους τον ελληνικό λαό για την ανάγκη επιστροφή τους στην κυβέρνηση. Έμπειροι από παλιά απευθύνονται όχι στη λογική του ψηφοφόρου αλλά στο θυμικό του. Ενώ οι ίδιοι και η πολιτική τους την περίοδο 2010-2014 διέλυσαν την ελληνική κοινωνία καλλιεργούν στην ψυχολογία κυρίως της μεσαίας τάξης την αντίληψη ότι, με την ψήφο της  το  2015, ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να της επιστρέψει όλα όσα μαζί της πήραν ΝΔ+ΠΑΣΟΚ. Η ψήφος δηλαδή μεταμορφώνεται  στο «μαγικό ραβδί» που μπορεί να αυξάνει με μαγικό τρόπο το ΑΕΠ  και εν μια νυκτί να αποκαθιστά όλες τις ζημιές που προκάλεσαν τα δύο πρώτα μνημόνια. Γιατί όπως λέει ο Περικλής στον Επιτάφιο: «Και λυπάται κανείς όχι για αγαθά τα οποία θα στερούνταν, χωρίς να τα δοκιμάσει, αλλά για αυτό που χάνει ενώ έχει συνηθίσει να το απολαμβάνει». Με άλλα λόγια ο λαός είχε και έχασε και κλαίει και οδύρεται γι αυτά  που είχε και έχασε, και όχι γι αυτά  που δεν απέκτησε ποτέ. Εδώ στοχεύουν οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ γι αυτά που είχε και έχασε ο λαός από ΝΔ+ΠΑΣΟΚ.

Στη συνέχεια οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας δημιουργήσει το ανάλογο πολιτικό κλίμα εφορμούν σαν πεινασμένες ύαινες πάνω στον  χαρισματικό ηγέτη Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.  Ελλείψει επιχειρημάτων επιδίδονται στην προσφιλή τους τακτική: Ενώ οι ίδιοι είναι βουτηγμένοι από την κορυφή ως τα νύχια μέσα στο ψέμα και στην βρώμα, χωρίς αναστολές επιδίδονται με τρόπο αριστοτεχνικό στη  δολοφονία του χαρακτήρα του αντίπαλου. Ο πατήρ  Μητσοτάκης το 1989 δολοφονούσε τον αντίπαλό του Ανδρέα Παπανδρέου με σύνθημά του: «Κάτω οι κλέφτες». Η αποστασία του 1965 με όλα τα συμπαρομαρτούντα, όπως ο χρηματισμός των αποστατών,  είχαν περιέλθει στην πολιτική λήθη. Ο υιός Μητσοτάκης παραφράζοντας τον πατέρα του έχει ως σύνθημά του: «Να φύγουν οι ψεύτες». Αναγνωρίζοντας έμμεσα ότι  ΝΔ+ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό και την μεσαία τάξη ενοχοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι, ψεύδεται που δεν αποκατέστησε όλες τις περικοπές τις οποίες οι ίδιοι προκάλεσαν. Ο πολιτικός αμοραλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Όλα τα σφυριά χτυπούν στο ίδιο αμόνι. Το σύνθημα είναι ένα: «Να φύγουν  οι ψεύτες και ο Τσίπρας»,  οι προσωρινοί ένοικοι του Μαξίμου  για επιστρέψουν οι μόνιμοι ιδιοκτήτες της εξουσίας. 

Έρχεται βαρύς ταξικός χειμώνας. Και ο λαός τι κάνει; Εκόντες άκοντες στην φάκα της κυρίαρχης τάξης; Ο θρίαμβος της μαύρης προπαγάνδας σε όλο της το μεγαλείο. Μαρξ: «Η στρεβλή συνείδηση της εργατικής τάξης»  Λένιν: «Οι άνθρωποι στον καπιταλισμό δεν είναι παρά μόνον τα απλοϊκά θύματα των αστών πολιτικών». Στις εκλογές της 7ης  Ιουλίου 2019 μπορεί ο λαός να αποφύγει την προδιαγεγραμμένη ήττα του; «Όμως, σε ένα έθνος, όπως και σε μια γυναίκα, δεν συγχωρείται η στιγμή της αδυναμίας, όπου ο πρώτος τυχόν τυχοδιώχτης θα μπορούσε να τη βιάσει» (Μαρξ). Στον λαό λοιπόν και μόνο εναπόκειται να αποφύγει άλλη μια φορά τον πολιτικό βιασμό από την κυρίαρχη τάξη. Οι πάντες οφείλουμε να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες.

Η αστική τάξη στην Ελλάδα ασκεί την κυριαρχία της με ένα πολιτικό προσωπικό το οποίο προέρχεται κατά βάση από δύο-τρεις οικογένειες. Σε αυτές τις εκλογές ρόλο πρωτοκαθεδρίας φαίνεται να έχει ανατεθεί στην οικογένεια Μητσοτάκη. Ο πατήρ Μητσοτάκης ψευδόμενος κέρδισε τις εκλογές του 1990 και μετά τρία χρόνια το 1993 τις έχασε παραδίδοντας μια κατεστραμμένη και καταχρεωμένη Ελλάδα. Ο υιός Μητσοτάκης ψευδόμενος εκβιάζει να κερδίσει τις εκλογές και να καταστρέψει για δεύτερη φορά την Ελλάδα. Η ιστορία λοιπόν να μην επαναληφθεί ως φάρσα. Ο λαός και μόνο καλείται να κλείσει το δρόμο προς την εξουσία στον υιό Μητσοτάκη. Άλλωστε «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»!!!

*Ο Τρύφωνας Κωστόπουλος είναι Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο