Ποιμενάρχης ή κομματάρχης;

Του Παντελή Μπουκάλα

«Γραφικός» λένε μερικοί για τον άγιο Καλαβρύτων, και συμβουλεύουν «να πάμε παρακάτω». «Είναι απ’ τ’ Αγραφα ο ποιμήν», δίνουν τη δική τους γεωγραφική γνωμάτευση κάποιοι άλλοι, και συμβουλεύουν επίσης «να πάμε παρακάτω», στα σοβαρά. Αλλά πού παρακάτω; Και πόσο ακόμα; Κι αν η κατασκευή ολόκληρης «αγαπητικής» δεήσεως από τον κ. Αμβρόσιο και η βίαιη εμπλοκή του στην εκλογική αντιπαράθεση δεν είναι υπόθεση σοβαρότατη, τι είναι; Ελαφρότητες για να γεμίζουν τα πρωτοσέλιδά τους οι φυλλάδες που εμπορεύονται Ελλάδα και Ορθοδοξία;

Θεωρητικά, οι ιεράρχες διαχειρίζονται ψυχές. Αυτό είναι το λειτούργημά τους. Στην πραγματικότητα, αρκετοί –με πρώτο και επιθετικότερο των Καλαβρύτων, που τίποτε το πολύ κακό δεν έβρισκε στη Χρυσή Αυγή, μέσα στην τόση καλοσύνη του– πορεύονται με τη σιγουριά ότι τους ανατέθηκε το χρέος να διαχειρίζονται ψήφους. Να τις κατευθύνουν, να τις αξιολογούν σε χριστιανικές και βλάσφημες, σε εθνικόφρονες και προδοτικές. Δεν μοιράζουν σταυρωμένα ψηφοδέλτια μαζί με το αντίδωρο, δεν έχουν φτάσει ακόμα ώς εκεί. Αντί να ψέλνουν όμως ταπεινά το «κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου», έχουν πιάσει άλλο τροπάριο: «Κατευθυνθήτω η ψήφος σας εις τόπον αμβωνόθεν εγκεκριμένον, ίνα μη επιπέση εφ’ ημών η Δεξιά του Κυρίου».

Ποια η ήδη διετούς χρήσεως προσευχή που καθιέρωσε ο κ. Αμβρόσιος; «Υπέρ των ασεβεστάτων, αθέων και απίστων Αρχόντων ημών, των πολεμίων της αμωμήτου ημών Πίστεως και της Πατρίδος, Μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου, πάσης πολιτικής αποχρώσεως, των μισούντων και αδικούντων ημάς, και της μετανοίας και επιστροφής αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν». Εδώ η εκκλησιαστική προεργασία αιώνων, που έχει παραδώσει έτοιμα σχέδια προς αντιγραφή, διευκόλυνε την ιεραρχική έμπνευση και την προστάτευσε από λάθη, πλην του λάθους της εισπηδήσεως σε ξένα χωράφια, κοσμικά, πολιτικά.

Αντίθετα, στον αυτοσχεδιασμό ο Καλαβρύτων δεν τα κατάφερε καλά. Στο προεκλογικό μανιφέστο του ο οιονεί κομματάρχης καταλογίζει στον κ. Αλέξη Τσίπρα και τα εξής φρικαλέα: «Κατάργησε το άρθρο 3 του Συντάγματος! Η Ελλάδα τώρα πλέον είναι ΕΝΑ ΟΥΔΕΤΕΡΟ-ΘΡΗΣΚΟ ΚΡΑΤΟΣ! Δηλ. η Ορθόδοξος Εκκλησία, η ΜΑΝΑ και η ΣΩΤΕΙΡΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ έπαυσε πια να είναι Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!». Ω της θεολογίας! Σε μη ιεραρχικά ελληνικά, η φράση σημαίνει ότι η θρησκεία μας δεν είναι ο χριστιανισμός, αλλά η Εκκλησία, όχι τα θεία αλλά τα ανθρώπινα. Ν’ αλλάξουμε και το «Πιστεύω» τότε. Πάραυτα.