Ντιέγκο Μαραντόνα: Αποχαιρετισμός στον Θεό της μπάλας

 

Πέθανε ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Eφυγε από τη ζωή ο θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο θεός της μπάλας, ο παίκτης σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής για το ποδοσφαίρο. Το μεγάλο «δεκάρι» όποια φανέλα και να φόρεσε…

 

Ο Ντιέγκο με το τατουάζ του Τσε στο μπράτσο, δεν θα αγγίξει ξανά τη αγαπημένη του στρογγυλή θεά.

 

Ο Ντιέγκο έφυγε από ανακοπή καρδιάς την ίδια μέρα, τέσσερα χρόνια μετά από τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο (διαβάστε στη συνέχεια το κείμενο αποχαιρετισμού του Μαραντόνα στον κομμουνιστή ηγέτη της Κούβας). Δείτε επίσης απολαυστικά βίντεο με ποδοσφαιρικά κατορθώματα του Ντιέγκο όπως και την απάντηση που είχε δωσει στον Καπρίλες, εκπρόσωπο της αμερικανοκίνητης αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα («Η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν ξεπουλήθηκα»).

 

Γιος βιομηχανικού εργάτη μεγαλωμένος σε μια παραγκούπολη έξω από το Μπουένος Άιρες, ο Μαραντόνα δεν λησμόνησε ποτέ τις ταξικές ρίζες του… Αυτός ήταν και ο λόγος που λατρεύτηκε από τις λατινοαμερικανικές φαβέλες μέχρι τις χωμάτινες αλάνες σε κάθε γωνιά του κόσμου… Ο Ντιέγκο σε όλη τη διάρκεια της μεγάλη του καριέρας ήταν ένας από εμάς, τους πολλούς…

 

Ο Ντιέγκο ήταν στο πλευρό των αδικημένων, όσο αγωνίζονταν για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό το πάθος του για να ξημερώσει μια άλλη μέρα για τους πολλούς ήταν που τον οδήγησε να δηλώσει: «Θα ντυθώ στρατιώτης για μια ελεύθερη Βενεζουέλα για να αγωνιστώ εναντίον του ιμπεριαλισμού και εναντίον αυτών που θέλουν να αρπάξουν τις σημαίες μας, που είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε»…

 

Ήταν ο ίδιος που λίγες μέρες πριν τον θάνατο του, δήλωνε: «Η ευχή μου είναι να περάσει γρήγορα αυτή η πανδημία. Με θλίβει να βλέπω παιδιά που δεν έχουν να φάνε. Ξέρω πώς είναι να πεινάς για πολλές μέρες και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει στη χώρα μου. Ευχή μου είναι να βλέπω όλους τους Αργεντινούς χαρούμενους, με δουλειά και να έχουν να φάνε κάθε μέρα»…

 

Ακόμα και τις προσωπικές μάχες του για να ξεφύγει από το μόνο …«αντίπαλο» που δεν μπόρεσε να νικήσει ο Ντιέγκο επέλεξε να τις δώσει στο νησί της επανάστασης. Κατατρεγμένος ο ίδιος, βρέθηκε στην Κούβα του εμπάργκο που τον αγκάλιασε ως δικό της παιδί… Ένα παιδί που πριν από 44 χρόνια στις 20 Οκτωβρίου 1976 «συστήθηκε» και επίσημα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

 

Μόλις δέκα ημέρες πριν από τα 16α γενέθλιά του, ο «Pibe de Oro», έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Αρχεντίνος Τζούνιορς, στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Ταγιέρες. Αγωνίστηκε με την φανέλα Νο 16 και εντυπωσίασε με το σπουδαίο ταλέντο του. Προπονητής του, ήταν ο Χουάν Κάρλος Μόντες. Αυτός ο αγώνας, που ολοκληρώθηκε με νίκη (0-1) της Ταγιέρες, ήταν ο πρώτος από τους 688 επίσημους στην διάρκεια της καριέρας του Μαραντόνα, σε συλλογικό και επίπεδο εθνικών ομάδων.

 

Με την εθνική Αργεντινής συμμετείχε σε τέσσερα Μουντιάλ (1982, 1986, 1990, 1994), σημειώνοντας γκολ σε όλα. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιταλίας το 1990, σκόραρε μόνο με πέναλτι έναντι στους Ιταλούς στα ημιτελικά.

 

Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό. Σε ένα Μουντιάλ, όπου έμεινε στην Ιστορία για το «χέρι του θεού», γκολ που σημείωσε στα προημιτελικά με την Αγγλία, αλλά και εκείνο που πέρασε όλους τους Άγγλους στον ίδιο αγώνα, σε ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.

 

Ας απολαύσουμε ξανά και τα δύο γκολ στο βιντεο που ακολουθεί. Στη συνέχεια δύο ακόμα βίντεο – αφιερώματα στον θεό της μπάλας:

 

πηγή