Ο Ερντογάν θα στείλει γεωτρύπανο – De facto εμπεδώνεται η τουρκική κυριαρχία μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Το τελευταίο εξάμηνο η Τουρκία, δίχως να συναντήσει την παραμικρή ενόχληση – πέρα από κάποια ελληνικά διαβήματα και κάποιες άνευ σημασίας «καταδικαστικές» δηλώσεις από Ευρωπαίους και Αμερικανούς –, ολοκλήρωσε (για την ακρίβεια, ολοκληρώνει στις 29 Νοεμβρίου) τις σεισμικές έρευνες στην περιοχή της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ.

 

Το τουρκικό ερευνητικό «Ορούτς Ρέις», ερευνώντας την περιοχή νότια και μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου, έπλευσε ακόμη και εντός χωρικών υδάτων φτάνοντας εγγύτερα των 6 ναυτικών μιλιών από τις ακτές των νησιών. Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι:

 

● Τι (ποιος) θα εμποδίσει την Τουρκία να προχωρήσει στο επόμενο βήμα που ακολουθεί τις σεισμογραφικές έρευνες και δεν είναι άλλο από την αποστολή γεωτρύπανου στις γεωλογικά «ελπιδοφόρες» περιοχές;

 

● Μήπως τελικά η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας παραμείνει απλός θεατής της τουρκικής ερευνητικής δραστηριότητας, αποδέχτηκε την τουρκική κυριαρχία η οποία ασκείται de facto το τελευταίο εξάμηνο;

 

● Μήπως έχει πλέον ξεκαθαρίσει στην πράξη ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί στην εν λόγω περιοχή τίποτε πέρα και έξω από τα 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές των νησιών της;

 

Μέχρι να εκδηλωθεί η επόμενη λογικά αναμενόμενη τουρκική κίνηση με την αποστολή κάποιου τουρκικού γεωτρύπανου στην περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου, ενδεχομένως γύρω στον Μάρτιο του 2021, μιας και ο Ερντογάν «παίζει» με τους συμβολισμούς, η ελληνική κυβέρνηση θα τρέφεται με την ψευδαίσθηση της εκδήλωσης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και της αμερικανικής συμπαράστασης, η οποία θα εκφραστεί από τη νέα ηγεσία του «φιλέλληνα» Μπάιντεν.

 

Ελληνικές ψευδαισθήσεις

Τις ελληνικές ψευδαισθήσεις ως προς το ευρωπαϊκό τους σκέλος συνόψισε την περασμένη Τρίτη με δήλωσή του ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Στη δήλωσή του αυτή ο υπουργός περιγράφει ταυτόχρονα την κατάσταση που έχει δημιουργήσει η τουρκική δραστηριότητα και τους ελληνικούς ευσεβείς πόθους…

 

«Η Τουρκία», σημείωσε ο Νίκος Δένδιας, «από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα διαρκώς εντείνει τις παράνομες ενέργειές της στην ανατολική Μεσόγειο παραβιάζοντας κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, (…) προσπαθεί διά της βίας να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος κρατών – μελών της Ε.Ε. και περιφρονεί τις σαφείς θέσεις και αποφάσεις της Ε.Ε., αλλά και τις εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας».

 

Μετά την προφανή αυτή διαπίστωση ο Δένδιας στη δήλωσή του παραδίδεται στη δίνη των ψευδαισθήσεων, σημειώνοντας πως «η Τουρκία απώλεσε δυστυχώς μία ακόμη σημαντική ευκαιρία να διακόψει, όσο κάτι τέτοιο θα είχε νόημα, την παράνομη κατ’ εξακολούθηση συμπεριφορά της.

 

Είναι πια φανερό, και καθίσταται κοινός τόπος στην Ευρώπη, ότι η Τουρκία έχει επιλέξει να δρα υπονομευτικά του Διεθνούς Δικαίου και των ευρωπαϊκών στοχεύσεων, (…) έχει επιλέξει να συμπεριφέρεται ως αναθεωρητικός, αποσταθεροποιητικός παράγοντας, επικίνδυνος για την ασφάλεια της άμεσης και ευρύτερης περιοχής, αλλά και για τις προτεραιότητες και τις αξίες που εκφράζει και προωθεί η Ε.Ε.».

 

Η Τουρκία, έχοντας ολοκληρώσει τις έρευνες στην περιοχή και αποδεικνύοντας έμπρακτα την κυριαρχία της, μπορεί να εμφανιστεί τώρα, ενόψει και της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. στις 10 Δεκεμβρίου, ως πρόθυμη να συνομιλήσει «για όλα» με την Ελλάδα.

 

Αυτή η τουρκική προθυμία για διάλογο και η απουσία δραστηριότητας στην ανατολική Μεσόγειο, καθότι οι έρευνες ολοκληρώθηκαν, θα προσφέρουν στη Γερμανία (και τους δορυφόρους της) τα προσχήματα ώστε να μην επιβληθούν κυρώσεις και να δοθεί μια ευκαιρία στον ελληνοτουρκικό διάλογο.

 

Γνωρίζοντας προφανώς το παιχνίδι, ο Δένδιας στη δήλωσή του σημειώνει πως «οιαδήποτε εκ του πονηρού εκδήλωση δήθεν “καλής θέλησης” της τελευταίας στιγμής, οποιαδήποτε προσχηματική “θετική” χειρονομία θα έχει μόνο στόχο να αμβλυνθεί η εικόνα της κατ’ εξακολούθηση απαράδεκτης παραβατικής συμπεριφοράς. Αυτή τη φορά, ανεξαρτήτως οψίμων δηλώσεων, η Τουρκία δεν είναι εύκολο να ξεγελάσει την Ε.Ε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αφελής. Η Ελλάδα βεβαίως μένει πάντα πιστή στην ιδέα του ειλικρινούς διαλόγου. Αλλά απαιτεί ως προς τούτο συνομιλητή που θα έχει αποδείξει την υπακοή του στο Διεθνές Δίκαιο ως διαρκή επιλογή και όχι ως σημαία ευκαιρίας».

 

Διάλογος αλά τούρκα

Η απάντηση του τουρκικού ΥΠΕΞ στη δήλωση Δένδια περιγράφει την αμετακίνητη τουρκική στάση:

 

«Οι κατηγορίες που απευθύνει και η απειλητική γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών εναντίον της χώρας μας στις σημερινές (σ.σ.: 24 Νοεμβρίου) δηλώσεις του δείχνουν άλλη μια φορά ότι η ελληνική πλευρά δεν επιθυμεί να επιλύσει τα ζητήματα με τη χώρα μας μέσω διαλόγου και διπλωματίας.

 

Δυστυχώς η εποικοδομητική στάση που τηρεί και τα βήματα καλής θέλησης που κάνει η Τουρκία από τον Αύγουστο στο θέμα της ανατολικής Μεσογείου δεν βρήκαν ανταπόκριση. Κατά συνέπεια το να χαρακτηρίζει η Ελλάδα “προκλητικές”, και μάλιστα “παράνομες”, τις αποφασιστικές δραστηριότητες που κάνουμε για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα της χώρας μας και των Τουρκοκυπρίων απέναντι στις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της είναι δικαιολογίες που προβάλλει για να αποφύγει τον διάλογο.

 

Η Τουρκία πάντα συνεχίζει και θα συνεχίσει τις εκκλήσεις της για διάλογο. Η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει πια ότι δεν μπορεί να φτάσει σε αποτέλεσμα με απειλητική γλώσσα και προσπαθώντας να έχει πίσω της τη στήριξη της Ε.Ε. Πρέπει να σταματήσει να θέτει προϋποθέσεις και να καθίσει το συντομότερο στο τραπέζι των συνομιλιών».

 

Με πιο απλά λόγια, αυτό που ζητάει η τουρκική κυβέρνηση από την Αθήνα είναι να προσέλθει στο τραπέζι ενός διαλόγου του οποίου το πλαίσιο έχει διαμορφωθεί de facto από τις δραστηριότητες του «Ορούτς Ρέις», καθώς και από τα επαναλαμβανόμενα τουρκικά αιτήματα περί αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών.

 

Ταυτόχρονα, θέλοντας να αποδείξει στην πράξη ότι δεν «μασάει» απέναντι στην Ε.Ε., ο Ερντογάν έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια την επιτήρηση του εμπάργκο όπλων προς τη Λιβύη και αρνήθηκε σε γερμανικό πολεμικό πλοίο να πραγματοποιήσει νηοψία σε τουρκικό που έπλεε προς τα εκεί.

 

Γνωρίζουν προφανώς στην Άγκυρα ότι κάποιοι Ευρωπαίοι (όπως οι Γερμανοί) έχουν πολλά να χάσουν από τη διατάραξη των ευρωτουρκικών σχέσεων. Κάτι που επίσης γνωρίζουν στην Άγκυρα (και μάλλον όχι στην Αθήνα) είναι ότι για τις ΗΠΑ, ανεξαρτήτως Προέδρου, η Τουρκία είναι απαραίτητος κρίκος της αυτοκρατορίας και δεν πρέπει να απομακρυνθεί περισσότερο από την αμερικανική σφαίρα επιρροής…